محمدرضا نجفی نماینده تهران گفت: شرایط اجتماعی ایران از دید بخشی از مردم و گروه­های اجتماعی رضایت­بخش نیست

به گزارش جماران، اکبر بیاتی صالح: نطق نماینده تهران در صحن علنی مجلس شورای اسلامی به شرح زیر است: 

 

خواهران! برادران!

شرایط اجتماعی ایران از دید بخشی از مردم و گروه­های اجتماعی رضایت­بخش نیست. این عزیزان از شرایط زندگی خود ناراضی­اند، از محیط اجتماعی و وضعیت اقتصادی خود نگرانند؛ قدرت خرید خود را از دست داده­اند، معتقدند که شهرها زیست ­پذیری شان کاهش یافته­ و بسیاری در تنگنای بیکاری یا امنیت شغلی­اند، این ولی نعمتان وقتی به آینده نگاه می­کنند، در آن جنبه­های امیدبخش اندکی می­بینند؛ شاید بتوان گفت احساس زوال اجتماعی در بین بخش مهمی از هم­وطنان در حال گسترش است.

 

میزان نارضایتی از شرایط موجود به خوبی در حوادث اخیر هویدا بود و نیازی به ذکر و تذکر ندارد.

 

خواهران! برادران!

صدای نا­رضایتی شاید گاهی نا­بهنجار شود، شاید مورد سوء استفاده دشمنان قرار گیرد؛ اما صدا را باید به دقت، به وقت و با دلسوزی شنید!

 

تصور عمومی این است که مشکلات در حال تشدید است و سیاست­هایی که باید به کاهش مشکلات منجر شود، کار­آمد نبوده­اند.

 

"انسجام سیاستی" مخدوش شده‌است: برخی سیاست­ها، یک جانبه، مقطعی و کم توجه به دیگر عوامل مرتبط بوده است برخی دیگر در تعارض با هم قرار دارند؛ مجموعه­ای از عوامل به ناکارآمدی سیاست­ها منجر شده است.

معضلات پیچیده‌ای که حالتی بحرانی می­یابد، بخش­هایی از جامعه را در مقابل با حکومت قرار می­دهد؛ چرا که این احساس و نگرش را در میان جامعه نگران تقویت می­کند که گویی دغدغه حل مشکلات، در میان سیاستگذاران جدی نیست.

 

این معضلات در حکومت هم به تشدید اختلاف بر سر راه­حل و شیوه­های مواجهه با موضوعات، دامن می­زند و شکاف­های جدی ایجاد می­کند. به همین ترتیب، در میان نخبگان هم، شکافها احتمالا افزایش می­یابد.

 

روشن است که چنین وضعی قابل دوام نیست و روز­به­روز این مسأله در گفت­وگوهای عمومی، درمیان روشنفکران، محافل اجرایی، سیاست­گذاری و سیاسی پررنگ­تر می­شود که راه­حل چیست و چه می­توان کرد؟

 

خواهران! برادران!

اکنون چه باید کرد؟

ما تا ابد فرصت نداریم، باید امروز برای اصلی­ترین مسائل ایران به اتفاق، چاره کنیم. باور کنیم که گاهِ بسیج تمامی ظرفیت­هاست، ادامه راه شهدا و تحقق آرمان­های آزادی، عدالت و سعادت، با نشنیدن و تحریف صدای مردم، با حذف و حصر دلسوزان نظام و حاشیه­نشین کردن سرمایه­های مدیریتی نظام، سازگار نیست. گاهِ آن است که رهبران ارشد جناح­های مختلف سیاسی، منشور وفاق ملی را، تدوین و عملیاتی کنند. مشکلات، پیچیده، متداخل، هم­افزا و پیش­رونده شده­اند؛ فساد ریشه دوانده و ظرفیت حل­مساله ما کاهش یافته است. هم­زمان دشمنان ریز­و­درشت چشم به نقطه ضعف­های کوچک ما نیز دارند تا در رقابت­های منطقه­ای و ژئوپلتیک بر ما چیره شوند، این همه ضرورت وفاق ملی را صد چندان و عاجل­تر کرده­است.

در صورت عدم اتخاذ سریع استراتژی وفاق، مشکلات به سرعت بحرانی تر و درهم پیچیده تر خواهدشد. استراتژی شکاف، سپردن امور به نااهلان و میدان­داری تمامیت­طلبان، ایران و نظام را درگیر بحرانهای تمام عیار می کند. ما با سه گروه، مشکلِ اصلی، روبه­روییم:

 

  1. مشکل کرامت، منزلت و حقوق برابر ایرانیان، یعنی به رسمیت شناختن واقعی و نه صوری کثرت در جامعه ایرانی و به رسمیت شناختن همه ایرانیان به عنوان شهروندانِ برابرْ­حقوقِ دارای منافع مشترک ملی

 

  1. مشکل نابرابری، طرد اجتماعی و فقر و محرومیت، به بیان دیگر بحران توزیع و بازتوزیع منابع

 

  1. مشکل نمایندگی: فقدان صدای واقعی گروه­های اجتماعی و نبود قدرت تاثیرگذاری شهروندان در فرآیندها­ی سیاست­گذاری عمومی

 

بحران­های فوق به سرعت امنیتی و بستر دخالت بیرونی خواهند شد و حل مسائل امنیتی بدون تبعات نخواهد بود. این گره­ها هنوز با دست باز شدنی است؛ اما با دستان همه؛ با دست در دستان هم! این بحران­ها قابل تقلیل به مسائلی فنی، مدیریتی و بوروکراتیک نیست.

اگر امروز به وفاق برای مردم، ایران و نظام نرسیم، قاطعا عرض کنم که بحران­های مذکور به سرعت تبدیل به بحران مشروعیت، بحران ناکارامدی، بحران مشارکت و بروز نارضایتی­های گسترده خواهند شد. فراموش نکنیم که چند­پارگی جهان ادراکی جامعه که از تبعات دوران ماست، در کنار کمبود انسجام اجتماعی و اختلال در فرآیندهای جامعه­پذیری و نظارت اجتماعی- اخلاقی به واسطه ضعف نهادهای همبستگی جمعی و مدنی، بستر اجتماعی ایران را به شتاب­دهنده­ای قوی برای تبدیل مشکلات به بحران­های پیچیده و بهمن­های سهمگین بدل کرده­است.

 

 

خواهران! برادران!

مقدمات وفاق چنان­که پیش از این گفته شده، تمهید گفتگوی ملی در بالاترین سطح است.  

بدین منظور همه بازیگران اصلی اداره کشور باید با مسئولیت پذیری تمام، گام های مشخص اصلاح و بهبود را از خود آغاز کنند. بدون پذیرفتن مسئولیت ها و بدون تجدیدنظر عالمانه و واقعی در سیاست ها و اقدامات و بدون پذیرفتن هزینه های تغییر و بهبود، همچنان در چنبره انبوهی از مشکلات حل نشده و بحرانی، درخواهیم ماند. بر این اساس، به عنوان نمایندگان مردم، از خود شروع کنیم. به عنوان مهمترین اقدام اصلاحی در کوتاه مدت، اصلاح بودجه، در راستای بهبود تخصیص منابع عمومی، شفافیت و پاسخگویی و جلوگیری از هرزروی درامدهای عمومی در حوزه های فاقد اولویت، ضروری است. بودجه سند و قرارداد وفاق دولت و مردم است، ابهامات آنرا برطرف کنیم، بر نهادهایی که پاسخگو نیستند، نظارت کنیم و از اختصاص بلا وجه منابع بر اساس چانه زنی و نفوذ دستگاه ها و اشخاص، جلوگیری کنیم. از همه نهادهایی که مطالبات مردم را شنیده اند، می خواهم داوطلبانه و با نگاهی ملی، خود به تعدیل بودجه اعلامی، همت گمارند. بودجه را باید از چالش و معرکه دستگاهها و بنگاهها بیرون کشیم و به نفع مردم اصلاح کنیم. از ریاست محترم مجلس و همه نمایندگان محترم می خواهم به عنوان اولین گام، بودجه سال آینده مجلس را با رویکرد حذف و کاهش هزینه های غیر ضروری بررسی و سهم خود را در کاهش بار بودجه عمومی کشور، بپذیریم. مشارکت در هزینه اصلاح امور، نشان صداقت همه کسانی است که بر حل مشکلات کشور و شنیدن صدای نارضایتی ها تاکید کرده اند. 

 

قدر وقت ار نشناسد دل­ و کاری نکند          بس خجالت که از این حاصل ایام بریم   

 

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.