اختلاف نظر و سلیقه همیشه بوده و خواهد بود و وحدت و همبستگی ملی نیز به مفهوم نادیده گرفتن این اختلاف نظرها نیست ولی این انتظار هست که در بزنگاه‌ها و شرایط خاص مسئولان در مباحث کلان‌تر به اشتراک نظر برسند.
«بدون تردید حفظ و تقویت همبستگی ملی اگر چه همیشه فاکتور مهمی است اما این روزها که برخی شهرهای کشور در نا آرامی به سر می‌برد، ضروری‌تر به نظر می‌رسد. اختلاف نظر و سلیقه همیشه بوده و خواهد بود و وحدت و همبستگی ملی نیز به مفهوم نادیده گرفتن این اختلاف نظرها نیست ولی این انتظار هست که در بزنگاه‌ها و شرایط خاص مسئولان در مباحث کلان‌تر به اشتراک نظر برسند.»
به گزارش جماران، صادق زیباکلام استاد دانشگاه، با این مقدمه در «ایران» نوشت: با این حال این هم مهم است که این همبستگی یا وحدت ملی چگونه به وجود می‌آید یا تقویت می‌شود. طبیعی است که این مهم زمانی حاصل می‌شود که آحاد نیروهای سیاسی درباره معضل و پدیده‌ای که با آن مواجه شده‌اند نوعی اتفاق نظر پیدا کنند. بر این اساس در مورد اعتراضات اخیر در برخی شهرهای کشور به نظر می‌رسد متأسفانه دست کم تا این لحظه این اتفاق نظر در خصوص چرایی آن به‌دست نیامده است.
رئیس جمهوری کشور در سخنان خود تلاش می‌کند بگوید نارضایتی‌ها و سرخوردگی‌ها را درک می‌کند اما شکل بروز این نارضایتی‌ها باید از مسیر قانونی باشد. شماری از اصولگرایان معتدل و میانه رو و اصلاح‌طلبان نیز همین حرف را می‌زنند و می‌گویند ضمن شنیدن اعتراضات مردمی، دنبال کردن آن باید از مسیرهای تعریف شده قانونی باشد تا مانع سوء‌استفاده عناصر بیگانه و تبدیل شدن اعتراض‌ها به آشوب و اغتشاش شود. در کنار این دسته، برخی دیگر هم اساساً به اینکه معترضان به صرف مشکلات اقتصادی به خیابان آمده‌اند، اعتقادی ندارند. بلکه مجموع اعتراضات را ذیل برنامه‌ریزی خارجی‌ها و دشمنان نظام تعریف می‌کنند.
در چنین فضایی وقتی سخن از نقش و برنامه امریکا، اسرائیل، عربستان سعودی و حتی داعش برای تحریک این اعتراض‌ها گفته می‌شود، چه بسا تالی آن،این خواهد بود که برخورد و سرکوب،یگانه راه حل مطلوب عنوان شود. برخی با این نگاه تصور می‌کنند که برخورد با اعتراضات و سپس ترتیب دادن تظاهرات رسمی برای محکومیت آنچه رخ داده و تکرار تمهیداتی که در گذشته نیز سابقه داشته کفایت می‌کند. فارغ از هر گونه قضاوت درباره این تحلیل‌ها - این قلم موضع صریح خود در این باره را اعلام کرده است- تا وقتی این اتفاق نظر میان جریان‌های سیاسی به وجود نیاید که ریشه این اعتراض‌ها چیست؛ در نحوه برخورد و چه باید کرد نیز نمی‌تواند اتفاق نظری به وجود بیاید.
بنابراین گام نخست برای تقویت وحدت ملی در مواجهه با این مسأله این است که سران سه قوه و مسئولان نظام حتی اگر لازم بود پشت درهای بسته بنشینند و به مفاهمه درباره علل واقعی و نه ادعایی این اعتراضات بپردازند و صورت مسأله را به‌درستی تعریف کنند.
