نماینده مردم تهران خاطرنشان کرد: حق شهروندی متعلق به همه شهروندان است. در این راستا زنان با محدودیت فرهنگی و اجتماعی زیادی روبه‌رو هستند برای نمونه در بُعد حق مشارکت زنان در اداره امور شهر، میزان بسیار کمی از منصب‌های دولتی به آن‌ها اختصاص یافته است.
نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی گفت: فضای شهری مانع از پیشرفت و نوآوری زنان شده است.
به گزارش جماران، پروانه مافی، در نشست «بررسی لایحه تأمین امنیت زنان در برابر خشونت و حق زنان بر شهر» اظهار کرد: در جنگ‌های داعش و کشورهای دیگر، حدود ۷ هزار زن به وسیله این گروه تکفیری ربوده شد که ۴۵۰۰ نفر از این زنان رسماً معرفی شده و ۲۵۰۰ نفر دیگر، هیچ اطلاعی از وجود آن‌ها نیست.
وی ادامه داد: بحث حقوق شهروندی از موضوعات اساسی منطبق‌بر کیفیت زندگی اجتماعی انسان‌ها در عصر حاضر است. حقوق شهروندی یکی از مبناهای فکری دموکراسی و زندگی دموکراتیک است.
مافی افزود: بر مبنای نظر روسو، شهروند ایده‌آل کسی است که بتواند مصلحت عموم را ارایه دهد. درنتیجه اگر در لایحه منع خشونت علیه زنان با این نگاه وارد شویم، تضادهایی که از نگاه منتقدان در این لایحه وجود دارد را می‌توان رفع کرد. در قرن ۱۹ حقوق شهروندی بیشتر به‌عنوان ابزاری برای تامین رفاه فردی بوده و در قرن ۲۰ مفهومی به نام حقوق اجتماعی ایجاد شد که عبارت بود از خدمات بهداشتی، آموزشی، تامین اجتماعی؛ در حالی که حقوق شهروندی قبلا تنها محدود به حقوق سیاسی و عمومی بود.
وی با اشاره به اینکه «مفهوم حقوق شهروندی را می‌توان با دو رویکرد کلان بررسی کرد» افزود: یک رویکرد بررسی مفهوم حقوق شهروندی است و رویکرد دوم، مفهوم مترقی حقوق شهروندی را دربردارد.
مافی تصریح کرد: نکته قابل توجه این است که در رویکرد اول، مفهوم حقوق شهروندی به شهروند اختصاص پیدا می‌کند و شهروند در این رویکرد، عبارت است از تبعه هر کشور و درنظرگرفتن حقوقی برای اتباع یک کشور در موسسات عمومی مانند حق انتخاب‌شدن، گواهی‌دادن در مراجع رسمی و... .
این نماینده مجلس ادامه داد: تعریف حقوق بشر عبارت است از مفهومی فراملی که نسبت‌به تمام ملت‌ها در سطح جهان حاکم بوده و صرف نظر از تابعیت افراد است. در این راستا حقوق شهروندی باید نسبت به همه افرادی که در یک کشور هستند به صورت برابر تقسیم شود. رویکرد دوم به واژه شهروند توجه دارد و این مفهوم، چه در ایران و چه در خارج از کشور، مبتنی‌بر شهر است. همچنین چند بعد اساسی در رویکرد دوم مدنظر است: حق مشارکت، حق مرکزیت و حق شهروندیتِ شهروندی.
وی با بیان اینکه «حق مشارکت، اشاره به مرکزیت شهروندان در تصمیم‌گیری اموری که به‌طور مشخص در فضای شهری وجود دارد، مبتنی است» ادامه داد: مورد دوم حق تخصص فضای شهری به شهروندان را مد نظر دارد. درواقع نیاز همه ساکنان فضای شهری در عرصه عمومی شهر باید فراهم شود که اگر این اتفاق فراهم نگردد، حق بر شهر فراهم نخواهد شد؛ درواقع باید فضای مناسب برای زنان در شهر وجود داشته باشد و منظور از حق مرکزیت به این معناست که همه شهروندان از مرکزیت شهری بهره‌مند شوند.
مافی با اشاره به اینکه «حق شهروندیت شهری در واقع به صورت متداول از حقوق شهروندی است» خاطرنشان کرد: حق شهروندی متعلق به همه شهروندان است. در این راستا زنان با محدودیت فرهنگی و اجتماعی زیادی روبه‌رو هستند برای نمونه در بُعد حق مشارکت زنان در اداره امور شهر، میزان بسیار کمی از منصب‌های دولتی به آن‌ها اختصاص یافته است.
وی بیان کرد: فضای شهری شرایط را برای پیشرفت مردان بیشتر از زنان فراهم کرده است. زمانی که فضای شهری برای زنان مناسب نباشد؛ درنتیجه روحیه کنشگری ضعیف شده و خلاقیت، ابداع و تولید در زنان از بین رفته یا رقیق می‌شود. همچنین متاسفانه در اسنادی که برای حمایت از حقوق شهروندی زنان فراهم شده است، نگاه به زنان بسیار ضعیف است.
