باربارا اسلاولین رییس حوزه ایران در اندیشکده شورای آتلانتیک در این‌باره گفت: در آمریکا یک فقدان بسیار بزرگ برای تمجید از سیاست‌های داخلی ایران وجود دارد. یک مفهوم بسیار کلیشه‌ای داریم که حکومت ایران سه یا چهار نامزد را انتخاب می‌کند، آنها را در مقابل مردم قرار می‌دهد و مردم در واقع هیچ حق انتخابی ندارند اما این گونه نیست.
به گزارش جماران؛ نشریه فارین پالیسی در گزارشی با اشاره به مطالعات اخیر یک دانشگاه آمریکایی درباره نظام سیاسی در ایران نوشت: اگرچه بسیاری در آمریکا تلاش می‌کنند تا دموکراسی در ایران را شکست‌خورده جلوه دهند، ایران کشوری با یک بدنه سیاسی فعال و و البته محدود است.
به نوشته نشریه فارین پالیسی، به نظر می‌آید که دونالد ترامپ رییس‌جمهور آمریکا و قانونگذاران بسیاری تلاش می‌کنند ایران را به عنوان یک دموکراسی پوتمکین (نظامی که در آن تلاش می‌شود وضعیت از آنچه که هست بهتر دیده شود) با جمعیتی خشمگین و مظلوم دیده شود که در آن مردم در آرزوی خلاص شدن از رهبران خود هستند. خود ترامپ به تازگی گفت که مردم ایران مدت‌هاست که به دنبال باز پس گرفتن تاریخ، فرهنگ و تمدن فاخر خود از دست یک رژیم مستبد و بیگانه هستند.
اگرچه ایران یک نمونه کامل دموکراتیک نیست، سیاست‌های این کشور لزوما آن‌طور که واشنگتن فکر می‌کند ساختگی و مصنوعی نیست. مطالعات جدید دانشگاه کالیفرنیا، ایران را به صورت یک جامعه مدنی و سیاسی محدود اما فعال، دارای رای‌دهندگان مشتاق به تبلیغات انتخاباتی و حساس به تغییرات در افکار عمومی ترسیم می‌کند.
در این مطالعات که در دسامبر 2016 انجام شد و قرار است نتایج آن در روزهای آینده منتشر شود، از بیش از پنج هزار ایرانی نظرسنجی انجام شد و هدف آن دنبال کردن افکار عمومی و کشف ارتباطات سیاسی میان گروه‌ها، اقوام و احزاب سیاسی مختلف بود.
باربارا اسلاولین رییس حوزه ایران در اندیشکده شورای آتلانتیک در این‌باره گفت: در آمریکا یک فقدان بسیار بزرگ برای تمجید از سیاست‌های داخلی ایران وجود دارد. یک مفهوم بسیار کلیشه‌ای داریم که حکومت ایران سه یا چهار نامزد را انتخاب می‌کند، آنها را در مقابل مردم قرار می‌دهد و مردم در واقع هیچ حق انتخابی ندارند اما این گونه نیست.
کوان هریس رهبر تیم این نظرسنجی معتقد است که بدنه سیاسی ایران پیچیده‌تر از اینهاست. این بحث اغلب در آمریکا مطرح است که رای‌دهندگان ایرانی مرهون سازمان‌های رفاهی دولت هستند. در این دیدگاه یک ماشین سیاسی درآمد حاصل از نفت را صرف مردم برای جلب نظر آنها می‌کند اما در ایران این‌گونه صدق نمی‌کند.
به گفته هریس، در ایران هیچ ارتباطی میان دریافت خدمات رفاهی و شرکت در انتخابات یا رای دادن به یک شخص خاص وجود ندارد. مردم در یک فعالیت کاملا مدنی شرکت می‌کنند و به نظر می‌آید هیچ تمایزی میان نحوه ارتباط آنها با دولت وجود ندارد.
به نوشته فارین پالیسی، نکته قابل توجه دیگر میزان مشارکت مدنی در فعالیت‌های انتخاباتی است. هریس تصاویری را از دوران تبلیغات انتخاباتی شورای شهر در تبریز تشریح کرد که در آن نامزدها با پخش کارت‌های تبلیغاتی‌شان در خیابان‌ها سعی حامیان خود را در روزهای منتهی به انتخابات گردهم جمع کنند. هریس گفت که خارج از ایران چنین ماجراهایی دیده نمی‌شود. در اینجا (ایران) تلاش‌های زیادی برای برانگیختن مردم وجود دارد و فضا به شدت رقابتی است.
برای اطمینان باید گفت که محافظه کاران مذهبی اغلب در اصول سیاست‌های انتخاباتی دخالت نمی‌کنند. شورای نگهبان نامزدها را تایید صلاحیت می‌کند، دولت نیز انتخابات را برگزار می‌کند و مانع از اختلاف می‌شود.
هریس در ادامه گفت: این چیز بدی نیست. از نظر من این نهادینه‌سازی رقابت سیاسی در ایران است.
