آیت الله هاشم زاده هریسی: چرا روحانیت، دیگر طالقانی و مطهری ندارد؟

 

به گزارش جماران؛ آیت الله هاشم زاده هریسی در پاسخ به این سئوال که چرا جریان روحانیت، چهره هایی از جنس آیت الله طالقانی و آیت الله مطهری دیگر ارائه نکرده، گفت: در اوائل انقلاب، و قبل از آن، روحانیونی داشتیم که چهره های علمی و مردمی بودند. چنین چهره هایی را جامعه و حوزه ها تربیت کرده و تحویل جامعه داده بود. چهره هایی از این دست الان هم حضور دارند و زنده هستند و خدمات ارائه می دهند. با این حال این سوال را می‌توان مطرح کرد که چرا این چهره ها در گذشته بیشتر نمایان بود، و امروز با وجود اینکه امکانات بیشتر شده و علوم توسعه پیدا کرده و احساس نیاز بیشتر شده و و طبیعتا باید چهره های بیشتری تربیت می شدند این گونه نیست.

 

این عضو مجلس خبرگارن رهبری در پاسخ به سوال فوق اظهار داشت: تفاوت در این است که در زمان گذشته، این چهره ها خود ساخته بودند و امروز این موضوع کمتر از قبل دیده می شود. در گذشته چهره هایی مانند آیت الله طالقانی که واقعا پدر بود و با پدری به انقلاب کمک کرد را داشتیم؛ یا امثال شهید مطهری و شهید بهشتی را داشتیک که از لحاظ علمی و فضیلت های اخلاقی نمونه بودند.

 

او ادامه داد: باید مطالعاتی در این زمینه انجام شود که ایراد و اشکال کجاست که در حال حاضر این چهره ها کمتر شده اند؛ باید آسیب را بشناسیم و از آن جلوگیری کنیم و عوامل تربیت کننده را بیشتر کنیم. اگر خوش بین مطلق باشیم و اعتقاد به نقدپذیری نداشته باشیم، سرمان به دیوار می خورد و آن وقت تازه به خودمان می آییم و دیگر پشیمانی سودی ندارد. در واقع، این مسیر به بن بست می خورد.

هاشم زاده هریسی افزود: قبلا فضای علمی، علمایی، اخلاقی و مردمی بود. روحانیت دغدغه مردم را داشتند و برعکس. روحانیت خود را برای مردم اماده می کرد و می‌خواست الگو باشد و نتیجه اش می‌شد اقای طالقانی. نه مدرک بود، نه مقام؛ فقط خودساختگی بود و آن نیروهایی که ظرفیت بالایی داشتند، همین‌طور خود ساخته می امدند و نتیجه اش شهید مطهری و بهشی ها و ایت الله طالقانی ها می‌شد.

 

این عضو مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: متاسفانه الان برخی از ما سرمان را مشغول به سیاست و ... کرده ایم، اگر سیاست، سیاست بازی شود در شان روحانیت نیست، اگر مشغول اینکارها شویم و حوزه ها را مشغول آن کنیم، وسائل اخلاقی و تربیتی و خودسازی اش از بین می رود و حوزه ها وارد معرکه گیری ها می‌شوند و روحانیت را مشغول می‌کنند. در نتیجه کم کم چهره های مردمی و اخلاقی کمتر می شود. 

 

او افزود: وقتی می‌گوییم روحانی باید سیاسی باشد، باید در چارچوب اخلاق باشد نه در فضای سیاسی بازی. ما باید به وضعیت قبلی مان و جنبه روحانیت و فضائلمان بیشتر توجه کنیم. باید سیاست در چنبره علم و اخلاق و معنویت باشد نه اینکه اینها در چنبره سیاست باشند.

 

آیت الله هاشم زاده هریسی در پاسخ به این سوال که نظر او را درباره مقاله اخیر روزنامه جمهوری اسلامی در نقد برخی اقدامات روحانیون مانند برگزاری همایش چندهمسری پرسیده بود، گفت: آن مقاله را ندیدم و آن را نخواندم. ولی این را می‌دانم که مسیح مهاجری، مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی یک روحانی دلسوز است؛ ایشان شهید زنده و جانباز است و همسنگر شهید بهشتی و در واقع از یاران ایشان بوده است. هر چه می گویند از روی عشق به کشور و نظام است.

 

هاشم زاده هریسی ادامه داد: اگر خودمان را نقد نکنیم نمی‌توانیم تکامل پیدا کنیم و خود را اصلاح و مشکلات را حل کنیم. آسیب شناسی موضوع خوبی است که خود روحانیت باید ان را اغاز کند. اگر خودمان نکنیم قطعا دیگران خواهند کرد. مخصوصا الان که فضای مجازی غوغا می‌کند و در اختیار ما نیست. اگر می‌خواهیم از بار فضای مجازی علیه روحانیت بکاهیم باید خودمان شروع به نقد و اسیب شناسی کنیم.

 

او افزود: نباید به نقدها راجع به روحانیت حساس باشیم. البته روحانی های مردمی و با اخلاق و متشرع و متدین و دلسوز زیاد داریم که کارهای خیر می‌کنند، اما اشتباهات و لرزش های زیادی وجود دارد که یکی از آنها صد مورد خوب از بین می‌برد. روحانیت یک لباس براق و شفاف و سفید است و اگر در این همه زیبایی، از دور لکه دیده شود، آن لباس غیر قابل استفاده می شود. حالا اگر لکه 100 تا شود، ضرر می‌بینیم؛ دفاع هم کنیم بدتر میشود. انوقت دو جبهه می شود. جبهه حمایت و تخریب ایجاد می شود. اخرش هم غلبه برانهاست چون شیشه زود می‌شکند.

 

او با بیان اینکه "روحانیت باید پدر باشد تا پیروز و همیشه ماندگار شود" گفت: وقتی روحانی مهربان باشد و به محرومان رسیدگی کند و دست مظلوم بگیرد همه او را پناهگاه می دانند حالا از هر جناحی که می‌خواهد باشد. دانشجوها و اقشار مردم باید با روحانیت انس داشته باشند. امام می‌گفتند از روحانی نباید بترسند هر روحانی که‌ از از او می‌ترسند، دیگر آن «روحانیت» خود را از دست می‌دهد. 

هاشم زاده هریسی در مورد برخی اظهارات روحانیون از منبرهای رسمی و عمومی گفت: اگر برخی از تریبون های مقدس با توپ و تشر با مردم سخن براند و حرفی بزند که عده ای فرار کنند و نارحت و دلشکسته شوند، آن وقت روحانیت خواهد شکست. روحانی نباید جناحی و گروه باز باشد. باید صدای محبت داشته باشد. سیاستی که به معنای اخلاق و جذب مردم باید سرلوحه باشد و لاغیر. سیاست این نیست که معرکه گیری کنیم و نفرت و خشونت پمپاژ کنیم. خصوصا از طریق تریبون های مقدس.

 

او ادامه داد: مثلا هر گروهی از اقشار جامعه به نماز جمعه می روند و هر کسی یک طرز تفکر دارد، حال اگر بخواهیم یک جانبه حرف بزنیم مردم دل شکسته میشوند و عده ای از امدن به نماز جمعه پشیمان می شوند؛ برخی شنیدن این حرف ها را گناه می‌دانند. همه اینها را  روحانیت باید در نظر بگیرد. هنر این است که چیزهای کوچک و ظریف را هم ببیند و رعایت کند.

 

هاشم زاده هریسی اضافه کرد: آیا یک نفر که در خانه اش اولاد مختلف دارد، می تواند فقط یکی را در آغوش بکشد و بقیه را تشر بزند و از خانه براند؟ آیا عقل و شرع اجازه می‌دهد؟ روحانیت نباید کسی را از جامعه طرد کند، اگر اینطور باشد، همه به ان علاقه مند می شوند. در فضای دانشگاه هم همین‌طور است. یک روحانی پدر اثرگذار است ولی اگر روحانی بد باشد، بدبینی ایجاد می‌شود.