این فاجعه البته تنها نمونه‌ای از نسل‌کشی است و قبلا نیز مواردی از این دست در کشورهایی چون کامبوج، رواندا و بوسنی اتفاق افتاده است و الان نمونه جدید آن را در میانمار به صورت نقض سیستماتیک حقوق بشر و جنایت علیه بشریت و آواره کردن به دلایل سیاسی و مذهبی شاهد هستیم.
به گزارش جماران؛ دکتر مصطفی مصلح‌زاده، استاد دانشکده روابط بین‌الملل، در یادداشتی نوشت:
فاجعه میانمار را در چند سطح از جمله ریشه‌یابی حادثه، تحلیل رویداد و واکنش کشورهای دیگر به این واقعه می توان مورد بررسی قرار داد.
اگر فکر کنیم ریشه این چالش، قومی و ملی است سخت اشتباه کرده‌ایم زیرا این یک نقشه بین‌المللی است که با استفاده از چالش‌های ملی و قومی طراحی می‌شود. این نقشه به دنبال کاهش جمعیت مسلمانان است. علت این است که بر اساس بررسی جامعه‌شناسان و جمعیت‌شناسان طی 70 سال آینده جمعیت مسلمانان با این نرخ رشد از مسیحیان بیشتر خواهد شد. بر همین اساس در یک نقشه بین‌المللی طراحی شده است که جمعیت مسلمانان باید کاهش پیدا کند. این مساله نه‌تنها در میانمار بلکه در سوریه، عراق، یمن، بحرین، سودان، نیجریه، کشمیر، پاکستان و افغانستان در حال پیگیری است و ما شاهد کشتار وسیع مسلمانان هستیم. آمارهای متعددی از کشت و کشتار مسلمانان در این کشورها ارائه می‌شود. البته منظور این نیست که طراحان این نقشه صرفا مسیحیان هستند چون کسانی که طراحان اصلی این نقشه هستند خودشان چندان اعتقادی به مسیحیت ندارند ولی از افزایش مسلمانان احساس خطر می‌کنند. طبعا ریشه این طراحی‌ها را باید در برخی مراکز جست‌وجو کرد که برای مسائل بین‌المللی طراحی می‌کنند.
این فاجعه البته تنها نمونه‌ای از نسل‌کشی است و قبلا نیز مواردی از این دست در کشورهایی چون کامبوج، رواندا و بوسنی اتفاق افتاده است و الان نمونه جدید آن را در میانمار به صورت نقض سیستماتیک حقوق بشر و جنایت علیه بشریت و آواره کردن به دلایل سیاسی و مذهبی شاهد هستیم. اینها همه عناوینی است که به برخی جنایات اطلاق می‌شود. چنین فاجعه عظیمی در حال رخ دادن است، اما به‌نظر می‌رسد که یا کشورهای مسلمان متوجه عظمت فاجعه نیستند یا متاسفانه باید گفت که این حادثه برایشان مهم نیست و چون برای مردم خودشان چنین اتفاقی نیفتاده، واکنشی نشان نمی‌دهند. مسلمانان میانمار به شکل وحشیانه‌ای زنده زنده آتش زده می‌شوند، اما هیچ پیام تسلیتی از سوی این کشورها صادر نمی‌شود. بعد از گذشت دو هفته سران برخی کشورهای اسلامی آرام‌آرام صرفا به صدور بیانیه‌های تشریفاتی اکتفا کردند.
این در حالی است که از همان روز اول می‌شد اجلاس کشورهای اسلامی برای بررسی این موضوع برگزار شود و در این اجلاس نشان داده می‌شد که کشورهای اسلامی نسبت به کشتار مسلمانان حساس هستند.
اما حساسیتی در این زمینه میان کشورهای اسلامی وجود ندارد. همان موقع باید به دبیرکل سازمان ملل متحد نامه‌هایی نوشته و درخواست اعزام یک گروه برای بررسی موضوع مطرح می‌شد. برای جلوگیری از این فاجعه بشری باید دبیرکل سازمان ملل فرستاده‌ای ویژه را می‌فرستاد و گروه تحقیق تشکیل می‌شد و اگر میانمار با اعزام این گروه تحقیق مخالفت می‌کرد کشورهای اسلامی باید درخواست بررسی این موضوع را در جلسه شورای امنیت می‌‌دادند و اگر بار دیگر میانمار مخالفت می‌کرد باید تحریم می‌شد، اما تاکنون چنین اقدامی صورت نگرفته است. این در حالی است که در بسیاری موارد دیگر از جمله آزمایش موشکی کره‌شمالی، شورای امنیت بلافاصله تشکیل جلسه می‌دهد و درصدد صدور قطعنامه تحریم برمی‌آید. البته ما از شورای امنیت انتظاری برای اقدامات پیشگیرانه جهت جلوگیری از ادامه فجایع صورت گرفته در میانمار نداریم، چون اعتقاد داریم که این شورا براساس همان نقشه بین‌المللی عمل می‌کند، اما سوال اینجاست که چرا کشورهای اسلامی تاکنون اقدامی در این زمینه انجام نداد‌ه‌اند. به اعتقاد نگارنده، مقامات کشور میانمار باید تحت محاکمه قرار گیرند البته اگر کشورهای اسلامی به وظایف خود عمل می‌کردند.
