احمدی‌نژاد اما این روزها تنها امیدش به همین مجمع تشخیص است و صندلی که نظام باز هم فرصت نشستن بر آن را به او داده است.
احمدی نژاد هیچ گاه رابطه دوستانه و خوبی با مجمع تشخیص دوران آیت الله هاشمی نداشت. احمدی‌نژاد اما این روزها تنها امیدش به همین مجمع تشخیص است و صندلی که نظام باز هم فرصت نشستن بر آن را به او داده است.
پایان نگاه مهربانانه به احمدی نژاد!
روزی که نامه تشکر از رهبری نوشت و بر پایبندی اش به این درخواست نهی رهبری برای کاندیداتوری سخن گفت باز هم نگاه ها به او مهربانانه تر شد، می گفتند احمدی نژاد بر هر خطایی که رفته است اما پایبند ولایت فقیه است و بس. عمر این نگاه مهربانانه اما فقط چند ماه بود. او گویی خوابی دیگر برای خود دیده بود. نمی خواست حذف شود حتی به قیمت پشت کردن به درخواست رهبری. به وزارت کشور رفت به بهانه همراهی کردن یارِ غارش حمیدرضا بقایی، ضربه نهایی را زد. کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم.اقدامی که حتی همراهان همیشگی او را شوکه کرد و بهت زده!
همان روزها بود که برخی خبرهای جسته و گریخته از تایید و رد صلاحیت محمود احمدی نژاد روایت می کردند، همه نگاه ها به شورای نگهبان دوخته شده بود و 12 فقیه و حقوقدان این شورا که چه تصمیمی قرار است برای مرد رفته از پاستور گرفته شود. همان روزها بود که برخی می گفتند تنها امید محمود احمدی نژاد به یک آیت الله شورای نگهبان است؛ ایت الله هاشمی شاهرودی.
رابطه حسنه ای که به کار مرد رفته از پاستور نیامد
رابطه محمود احمدی‌نژاد و آیت‌الله شاهرودی از گذشته‌ها حسنه بود. آیت‌الله شاهرودی را از جمله طرفداران رئیس سابق دولت برمی‌شمردند. حلقه این ارتباط هم محمدشریف ملک‌زاده رئیس سازمان میراث فرهنگی در دولت احمدی‌نژاد بود. ملک زاده حتی در سال ٩١ که انتقادات از او و احمدی نژاد بالا گرفته بود، در حکمی از سوی آیت الله هاشمی شاهرودی به سمت مشاور در امور اجرائی منصوب شده بود.
سال 92 نیز که هر روز نام یک نفر به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری مطرح می شد، برخی آیت‌الله هاشمی شاهرودی را هم به وسط میدان گمانه زنی ها آورده و حتی فرد مورد حمایت رئیس دولت وقت می دانستند، آنگونه که حتی صادق زیباکلام در تحلیلی عنوان کرده بود« از سال ۸۴ روابط آقای احمدی‌نژاد و هاشمی شاهرودی خوب بوده است و در اختلافات، آقای احمدی‌نژاد آیت‌الله شاهرودی را به عنوان حکم معرفی کرده است و متقابلا نیز ندیده‌ایم که آیت‌الله شاهرودی تعابیری چون جریان انحرافی و برخی مسائل دیگری که اصولگرایان درباره دولت مطرح می‌کنند، به کار ببرد. به همین خاطر اگر آیت‌الله شاهرودی حاضر شود به عنوان نامزد وارد انتخابات شود، احمدی‌نژاد از او حمایت خواهد کرد. البته بعید به نظر می‌رسد که آقای هاشمی شاهرودی بپذیرد که به عنوان نامزد احمدی‌نژاد وارد انتخابات شود.»
نزدیکی احمدی‌نژاد و رئیس سابق قوه قضائیه تا جایی بود که احمدی‌نژاد سال ٩٤ با حضور در دفتر آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی از او به‌خاطر حضور در مراسم ترحیم والده‌اش قدردانی کرد.
تصمیم شورای نگهبان اما بر عدم احراز صلاحیت احمدی نژاد قرار گرفت، رد صلاحیتی که بنا به گفته عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان، ربطی به توصیه رهبری به او نداشت،«نظر شورای نگهبان تغییر نمی‌کند. ما اصلا رد صلاحیت نداریم؛ بلکه شورای نگهبان کسانی را که واجد شرایط ریاست‌جمهوری هستند معرفی می‌کند و نسبت به افراد دیگر اصلا نظری نمی‌دهد. اعضای شورا با توجه به جمیع جهات نسبت به یک فرد رأی موافق یا مخالف خود را اعلام می‌کنند.»
آیت الله هم پشت احمدی نژاد نایستاد
بعد از این عدم احراز صلاحیت اما خبری دهان به دهان نقل می شد، خبری که می گفت احمدی‌نژادی ها به دنبال گرفتن حکم حکومتی هستند و واسطه گرفتن این حکم هم کسی نیست جز آیت الله هاشمی شاهرودی.
اما اینبار این دفتر آیت الله شاهرودی بود که به سرعت شایعه درخواست حکم حکومتی را تکذیب کرد تا تمام شانس احمدی نژاد برای باقی ماندن در انتخابات از بین برود. احمدی نژاد با یک تصمیم عجیب و غریب دیگر باز هم دایره همراهانش را کمتر از قبل کرده بود، آنقدر که آیت الله هاشمی شاهرودی هم دیگر حاضر نشود پشت او بایستد.
روزهای بعد از انتخابات
روزهای بعد از اردیبهشت ماه انتخاباتی، برای محمود احمدی نژاد در سکوت نگذشته است، او و همراهانش در چند مقطع تلاش کرده اند بلوای سیاسی به راه اندازند که اوج آن در روز ازادی حمید بقایی از زندان و مطرح کردن سخنان ساختارشکنانه علیه قوه قضاییه و دیگر نهادهای نظام بود. سخنانی که باردیگر هشدار سیاسیون خصوصا اصولگراها را به دنبال داشت که تاکید داشتند عمر سیاسی احمدی نژاد و یارانش دیگر به پایان رسیده است.
حکم رهبری و فرصتی که نظام باز هم به احمدی نژاد داد
شاید به همان اندازه که همه منتظر بودند تا صندلی خالی آیت الله هاشمی در مجمع تشخیص مصلحت نظام تعیین تکلیف شود، منتظر این هم بودند که ببیند احمدی نژاد آیا در صندلی عضویت این شورا ابقا خواهد شد یا نه. تصمیمی که در نهایت اعلام شد و او برای 5 سال دیگر به عضویت حقیقی این شورا درآمد و آیت الله هاشمی شاهرودی هم به ریاست مجمع منصوب شد. احمدی‌نژاد و هاشمی شاهرودی گویا قرار بود اینبار زیر سقف مجمع بهم برسند.
احمدی نژاد برخلاف دیگر سیاسیون که سیل پیام های تبریک را راهی ایت الله کردند تصمیم گرفت شخصا به دیدار هاشمی شاهرودی برود. دیداری که رسانه های نزدیک به او بدون ذکر جزئیات منتشر کردند تا باردیگر بازار گمانه زنی ها داغ شود.
گرچه در پس این دیدار یکباره می شود صمیمیت و رفاقت پیشین این دو چهره سیاسی را هم متصور شد اما شاید مروری بر رویه سیاسی احمدی نژاد چندان ذهن را قانع نکند که تنها دلیل این دیدار یک رفاقت سیاسی قدیمی باشد.
محمود احمدی نژاد خوب می داند که بعد از ساختارشکنی های اخیر او و همراهانش حکم رهبری برای ماندگاری اش در مجمع حکم یک آب حیات برای دوران سیاست ورزی او دارد. او در روزگاری که همه چشم به حذفش از سیاست دوخته بودند باز هم فرصت یافته است که زیر سقف مجمع به حیات سیاسی خود ادامه دهد، ایا او از این فرصت استفاده خواهد کرد؟
نگاه احمدی نژاد به مجمع
احمدی نژاد هیچ گاه رابطه دوستانه و خوبی با مجمع تشخیص دوران آیت الله هاشمی نداشت. چه آن زمان که رییس دولت بود و حضورش در جلسات این مجمع به تعداد انگشتان یک دست هم نرسید و حتی برخی وزرا روایت می کردند که آنها نیز از حضور در جلسات مجمع منع شده بودند چه بعدها که از جایگاه عضو حقیقی به عضویت مجمع در آمد و روایت می شد با سکوت نظاره گر مباحث و تصمیمات مجمع است. مجمع تشخیص از نگاه محمود احمدی نژاد مجمع پیرمردان و از کارافتادگان سیاست بوده است. تصویری که نه فقط از زبان خود او که از زبان نزدیکانش نیز چندین بار مطرح شده بود.
احمدی نژاد اما این روزها تنها امیدش به همین مجمع تشخیص است و صندلی که نظام باز هم فرصت نشستن بر آن را به او داده است. او شاید اینبار با نگاهی متفاوت تر به این صندلی نگاه می کند، اینبار او قرار است در مجمعی حضور داشته باشد که آیت الله هاشمی شاهرودی آن را اداره خواهد کرد، شاید همانقدر که او امیدوار به روزهای سیاست ورزی اش در این نهاد است سیاسیون هم نگاه شان به ایت الله هاشمی شاهرودی دوخته شده است که ایا آیت الله می تواند احمدی‌نژاد را در چارچوب مجمع به مسیر درست سیاست ورزی هدایت کند. شاید رفاقت سیاسی قدیمی اینجا کارگر افتد.
