اگرچه مدیران شرکت‌های نفتی تلاش زیادی برای کاهش هزینه‌های خود داشته‌اند اما از سوی دیگر شانس کمی وجود دارد که آنها به رشد چشمگیری که سابق بر این تجربه کرده بودند، بازگردند.
به گزارش جماران؛ افزایش تولید نفت آمریکا و بالا رفتن میزان صادرات کشورهای عضو اوپک موجب شد قیمت‌ها روز گذشته با کاهش مواجه شود و نفت خام آمریکا همچنان زیر ۵۰ دلار باقی بماند.
این مساله به معنای آن است که غول‌های نفتی باید استراتژی‌های خود را نه فقط در سال‌جاری بلکه برای بلندمدت بر محور قیمت حدود ۵۰ دلاری نفت قرار دهند.
گزارش موسسه تامسون‌رویترز حاکی از آن است که میزان صادرات نفت اوپک در ماه ژوئیه به بالاترین رقم در سال 2017 رسیده است. در این ماه میزان صادرات اوپک به 11/26 میلیون بشکه در روز رسید که 370 هزار بشکه نسبت به ماه قبل افزایش داشت. بخش عمده این افزایش متعلق به نیجریه بود که صادرات نفت خود را 260 هزار بشکه در روز افزایش داده بود.
در آمریکا میزان تولید نفت این کشور به 9/43 میلیون بشکه در روز رسیده که بالاترین رقم از آگوست 2015 تاکنون است و 12 درصد نسبت به ژوئن سال گذشته افزایش نشان می‌دهد.
براساس این گزارش، قیمت هر بشکه نفت خام آمریکا روز جمعه با هشت سنت، معادل 2/0 درصد، کاهش به 48 دلار و 95 سنت رسید. قیمت نفت وست تگزاس اینترمدییت از ابتدای هفته گذشته تاکنون حدود 90 سنت کاهش داشته است. قیمت نفت برنت هم روز گذشته با هشت سنت، معادل 15/0 درصد، کاهش به 51 دلار و 93 سنت رسید. نفت برنت نیز در هفته گذشته حدود 70 سنت کاهش داشته است.
تجار گفتند افزایش تولید موجب کاهش قیمت‌ها شده، هرچند بالا بودن میزان تقاضا مانع از کاهش بیشتر قیمت‌ها شده است.
بانک ملی استرالیا در گزارشی اعلام کرد: «تحولات این هفته نشان می‌دهد که برخی بدبینی‌ها به بازار بازگشته است... پیش‌بینی می‌کنیم قیمت نفت برنت در سه ماهه پایانی 2017، حدود 53 دلار در هر بشکه باشد.»
بانک انگلیسی بارکلیز هم اعلام کرد: «انتظار داریم در سه ماهه فعلی شاهد کاهش قیمت نفت باشیم.» اما در سه ماهه پایانی سال قیمت متوسط نفت برنت به 54 دلار خواهد رسید.
از سوی دیگر نظرسنجی جدید رویترز نشان داد تولید نفت اوپک با وجود تعهد این سازمان برای کاهش تولید به ۳۳ میلیون بشکه در روز افزایش یافته که بالاترین رکورد سال ۲۰۱۷ است.
شرکت مشاوره انرژی داگلاس وست‌وود به دلیل این تولید رو به رشد انتظار دارد مازاد عرضه به زودی بازگردد و سال‌ها ادامه پیدا کند.
بر پایه نظرسنجی رویترز از ۳۳ تحلیلگر و اقتصاددان در ژوئیه، متوسط قیمت نفت برنت در سال ۲۰۱۷ به 45/52 دلار در هر بشکه می‌رسد که پایین‌تر از 96/53 دلار در هر بشکه قیمت پیش‌بینی شده در ژوئن است. متوسط قیمت نفت سبک آمریکا 08/50 دلار در هر بشکه در سال ۲۰۱۷ خواهد بود که پایین‌تر از 92/51 دلار پیش‌بینی شده در ژوئن است.
در همین حال جان دریسکول، مدیر شرکت خدمات انرژی JTD به‌عنوان یک معامله‌گر نفتی در سال‌های گذشته می‌گوید: «این وضع تحت‌تاثیر روبه‌رویی شیخ‌های عربستان سعودی و نفت شیل آمریکاست.»
وی در ادامه افزود: «از نظر من قیمت متوسط نفت در سه ماهه سوم سال‌جاری، پایین‌تر از ۵۰ دلار خواهد بود.»
طبق نتایج نظرسنجی CNBC از ۲۱ استراتژیست، معامله‌گر و اقتصاددان، میانگین قیمت نفت خام برنت ظرف مدت ژوئیه تا سپتامبر، ۵۰ دلار در هر بشکه برآورد می‌شود. کمترین قیمت پیش‌بینی شده ۴۰ دلار و بیشترین میزان آن ۵۶ دلار در هر بشکه خواهد بود.
بر این اساس اگرچه مدیران شرکت‌های نفتی تلاش زیادی برای کاهش هزینه‌های خود داشته‌اند اما از سوی دیگر شانس کمی وجود دارد که آنها به رشد چشمگیری که سابق بر این تجربه کرده بودند، بازگردند.
غول‌های نفتی تا حد زیادی آمار مالی مطلوبی برای سه ماهه دوم سال‌جاری میلادی گزارش کرده‌اند که نشان می‌دهد با وجود ماندن قیمت‌ها در نزدیک ۵۰ دلار، تلاش‌های آنها برای کاهش هزینه به ثمر نشسته است.
این مساله به معنای آن است که غول‌های نفتی باید استراتژی‌های خود را نه فقط در سال‌جاری بلکه برای بلندمدت بر محور قیمت حدود ۵۰ دلاری نفت قرار دهند. برآورد اینکه چنین تغییری تا چه حد رادیکال به شمار می‌رود، دشوار است. غول‌های نفتی در چند سال گذشته مشکلات را تحمل کردند و منتظر بالا رفتن قیمت‌های نفت بودند اما اکنون این تفکر را پیدا کرده‌اند که قیمت‌های بالاتر برای نفت ممکن است هرگز محقق نشود و دست‌کم به سطح پیش از ریزش قیمت‌ها در سال ۲۰۱۴ باز نخواهد گشت.
چنین تفکری به معنای آن است که پروژه‌های فوق‌العاده بزرگ جای خود را به پروژه‌های کوچک‌تری می‌دهند که بازدهی سریع‌تری دارند و پروژه‌های فوق‌العاده بزرگی مانند مجتمع کاشاگان در قزاقستان دیگر تکرار نخواهند شد. به جای آن غول‌های نفتی رقبای کوچک‌تر خود را دنبال کرده و نقدینگی بیشتری را به حفاری شیل اختصاص می‌دهند.
به گفته الساندرو بلاسی، مدیر برنامه در آژانس بین‌المللی انرژی، بعضی از شرکت‌ها مانند اکسون‌موبیل و شورون سهم بزرگی از هزینه سرمایه خود را به حوزه‌های شیل آمریکا اختصاص داده‌اند در حالی که سایرین روی دورنمای فعالیت‌های فراساحلی آب‌های عمیق حساب می‌کنند. با این همه، همه این شرکت‌ها یک وجه اشتراک دارند و به میزان فزاینده‌ای روی پروژه‌های کوچک‌تری حساب می‌کنند که در یک دوره کوتاه‌تر بازدهی خود را نشان می‌دهند. این تغییر قابل توجهی برای صنعتی است که همواره اجرای پروژه‌های بلندمدت در آن رایج بود.
تلاش‌های چندساله برای کاهش هزینه در حال به ثمر نشستن است. غول‌های نفتی هزینه‌های تولید خود را به میزان قابل توجهی کاهش داده، فعالیت‌هایشان را یکپارچه کرده، تجهیزات‌شان را به میزان زیادی استاندارد کرده و از مجموعه گسترده‌ای از فناوری‌های پیشرفته برای محدود کردن هزینه استفاده می‌کنند. صنعت نفت برای تولید با هزینه بسیار کمتری از گذشته، در بخش‌های مختلف از فناوری‌های مختلف از کنفرانس ویدئویی گرفته تا مدلینگ رایانه‌ای جدید برای افزایش تولید استفاده می‌کند.
در مجموع غول‌های نفتی به شکل چشمگیری با وضعیت کنونی وفق یافته‌اند و مهم‌ترین آمار، این حقیقت است که بیشتر آنها حتی با نفت حدود ۵۰ دلار، پس از سال‌ها ضرر به سودآوری بازگشته‌اند. شرکت BP اعلام کرده قیمت سر به سری برای نفت اکنون ۴۷ دلار در هر بشکه است که در مقایسه با ۶۰ دلار در اوایل سال‌جاری کاهش قابل توجهی پیدا کرده است.
اما این غول‌های نفتی خیلی هم آسوده نیستند. اگرچه آنها به سودآوری رسیده‌اند اما حجم انبوهی از بدهی دارند که از سال ۲۰۱۴ به میزان آن افزوده شده است و یک ریزش دیگر در قیمت‌ها آنها را به ضرردهی بازمی‌گرداند و وادار می‌کند دوباره متحمل استقراض شوند. این به معنای آن است که تهدیدی که برای صنعت نفت از قیمت‌های پایین وجود دارد، هنوز به‌طور کامل رفع نشده است.
