شهرداری تهران با بودجه‌ای بالغ بر 17هزار میلیارد تومان و دارا بودن 70 هزار نفر پرسنل، از جمله مهم‌ترین ارگان های خدمتی کشور محسوب می شود که علاوه بر تاثیرات اجتماعی، فرهنگی و خدماتی فعالیت‌هایش، اثرگذاری سیاسی آن نیز موجب حساس و حساس‌تر شدن انتخاب شهردار شده است.
به گزارش جماران؛ هر روز خبری تازه درباره انتخاب شهردار تهران و جانشین محمدباقر قالیباف در اداره پایتخت مطرح می‌شود. خبرهایی که بیشتر به گمانه‌زنی و خبرسازی رسانه‌ای شبیه است و ابهام‌ها درباره سرنوشت مدیریت چهار سال آتی تهران را بیشتر می‌کند. با آنکه منتخبان پنجمین دوره شورای اسلامی شهر تهران در هفته‌های قبل، هفت گزینه را به عنوان گزینه‌های مطرح برای تصدی سمت شهرداری تهران مطرح و اعلام کردند که شهردار از بین یکی از این گزینه ها انتخاب خواهد شد، اما در خبرهای غیر رسمی هر روز از انصراف یا پذیرفتن سمت شهرداری تهران از سوی هر یک از گزینه‌ها می شنویم. یک روز خبر می‌آید که «بیطرف» از گزینه های شهرداری انصراف داده و حتی در این خصوص اعلام کتبی کرده است، روز دیگر مطرح می شود که همچنان هر هفت گزینه مطرح هستند. یک بار اعلام می شود که «شریعتمداری» گزینه نهایی برای یکی از وزارت های دولت بوده و حضور او در شهرداری منتفی است، اما روز بعد باز اعلام می شود که هر هفت گزینه شهرداری مطرح هستند. بار دیگر در خبری مطرح می‌شود که «نجفی» سمت شهرداری تهران را پذیرفته است، اما همان روز اعلام می‌شود که وی از یک سو این سمت را به دلیل بیماری قلبی پس زده و از سوی دیگر، همچون 6 نفر گزینه شهرداری، شانس برای تصدی شهرداری تهران دارد. درباره افشانی، مرعشی، کولایی و مهرعلیزاده دیگر نامزدهای تصدی شهرداری تهران نیز همین داستان ادامه دارد و همه این تایید و تکذیب ها در شرایطی است که انتخاب شهردار تهران زمان و فرآیند خاص خود را دارد.
شهردار، انتخاب می شود نه انتصاب!
طبق قانون، انتخاب شهردار تهران در نخستین جلسات تشکیل شورای شهر جدید بررسی و درباره آن تصمیم‌گیری می‌شود و بر همین اساس، شورای پنجم شهر تهران از 12شهریور آغاز به کار خواهد کرد. پس از شروع به کار نیز ابتدا تکلیف انتخاب رییس شورای شهر و اعضای هیات رییسه مشخص شده و سپس انتخاب شهردار در دستور کار شورا قرار می‌گیرد. طبق قانون، اعضای شورای شهر ، گزینه‌های مدنظر خود را برای تصدی شهرداری معرفی و پس از استماع برنامه های آن‌ها، در نهایت در یکی از جلسات خود درباره انتخاب شهردار، رای گیری می کنند. پس از رای‌گیری و انتخاب شهردار جدید، رییس شورای شهر در نامه ای به وزیر کشور، شهردار منتخب را معرفی و در نهایت پس از تایید وزیر کشور و امضای حکمش توسط وزیر، شهردار تهران طبق قانون عهده‌دار مسئولیت اداره شهرداری می شود. به طور تقریبی نیز، طی این فرآیند حداقل سه تا چهار هفته زمان خواهد برد و در چنین شرایطی، شهردار جدید تهران احتمالا نیمه اول مهرماه آغاز به‌کار می‌کند اما برخی رسانه‌ها و جریان‌ها، از هم اکنون به معرفی شهردار تهران می پردازند. از نظرسازی های رسانه ای گرفته تا انتشار خبرهای مبهم به نقل از چهره های برجسته نیز از روش های جریان سازی خبری و جنگ روانی در فرآیند انتخاب شهردار تهران است که البته در عمل، نوعی سردرگمی در انتخاب شهردار تهران را به تصویر می‌کشاند. این در شرایطی است که شورای پنجم تهران در همان جلسات ابتدایی و البته غیر رسمی خود، مکانیزمی را برای انتخاب شهردار تهران تعیین و اعلام کرد و حتی میثاق نامه ای را در این زمینه به امضا رساند. با این حال، جنگ روانی برای معرفی شهردار آینده تهران که عهده دار مسئولیتی سخت برای اداره پایتخت خواهد شد، هر روز بیشتر و بیشتر می شود.
اهمیت انتخاب شهردار
شهرداری تهران با بودجه‌ای بالغ بر 17هزار میلیارد تومان و دارا بودن 70 هزار نفر پرسنل، از جمله مهم‌ترین ارگان های خدمتی کشور محسوب می شود که علاوه بر تاثیرات اجتماعی، فرهنگی و خدماتی فعالیت‌هایش، اثرگذاری سیاسی آن نیز موجب حساس و حساس‌تر شدن انتخاب شهردار شده است. چنانچه شهرداری تهران سابقه به رییس جمهوری رساندن سکاندار خود را نیز داشته و با امکانات گسترده ای که دارد، پایگاه خوبی برای فعالیت جریان های سیاسی به شمار می رود.احمدی ن‍ژاد، مستقیم از شهرداری راهی پاستور شد و قالیباف نیز دوبار برای رسیدن به پاستور از بهشت تلاش کرد اما ناکام ماند و این اتفاقات، مهر تاییدی بر اهمیت جایگاه سیاسی شهردار تهران است. از همین رو انتخاب شهردار جدید تهران که پس از 12 سال، تغییرات مدیریتی را به شهرداری خواهد آورد، اهمیت دوچندانی دارد. شاید از پس همین اهمیت است که در هفته های اخیر، جنگ روانی انتخاب شهردار با موج های خبری تلگرامی و سایتی بیش از پیش شده و البته می تواند آسیب هایی را نیز به دنبال داشته باشد.
آسیب به افکار عمومی
خدشه به اعتماد افکار عمومی و حس بد بازیچه قرارگرفتن باور مردم ، مهم‌ترین خسارتی است که از جنگ روانی انتخاب شهردار حاصل می‌شود. چنانچه انتشار پرشمار خبرهای ضد و نقیض درباره انتخاب شهردار، حساسیت انتخاب شهردار را کم کرده و ممکن است موجب شود تا دقت نظر لازم در انتخاب شهردار صورت نگیرد. ایجاد جنگ روانی در انتخاب شهردار تهران از سویی می‌تواند زمینه لابی‌گری و امتیاز دادن و گرفتن‌های بسیار برای تصدی سمت شهردار را بیشتر کند که این مهم فاصله بسیاری با انتخاب کارشناسی و مثمرثمر شهردار تهران دارد. خوب است در شرایطی که حداقل 10میلیون ساکن پایتخت، انتخاب شهردار با نگاه غیرسیاسی و کار کارشناسی را برای برون‌رفت پایتخت از مشکلاتش را طلب می کنند، گروه‌های سیاسی و از همه مهم‌تر رسانه‌های مختلف از جریان‌سازی‌های مخرب در پروسه انتخاب شهردار پرهیز کنند تا در نهایت کار به کاردان سپرده شده و تهران متناسب با نیازهایش ، مدیری توانمند به خود ببیند. شهر تهران امروز درگیر مشکلات ریز و درشت اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و ... است که بی‌شک انتخاب شهردار در فضای کارشناسی و دور از هیاهوی سیاسی، می‌تواند راهی برای برون رفت از این مشکلات باشد.
