آقای روحانی در ابتدا وزرای مسن را انتخاب کرد که بسیار کار درستی بود، زیرا بیشتر وزارتخانه‌ها با چالش بی تجربگی و درهم بودن رو به رو بود. اما نباید انتصاب وزرای مسن به چهار سال می کشید.
به گزارش جماران؛ غلامعلی جعفرزاده‌ایمن آبادی، نماینده رشت در مجلس شورای اسلامی، در یادداشتی به طرح نکته ای در خصوص انتخاب وزرای کابینه دولت دوازدهم پرداخته است؛
اکنون در آستانه تشکیل دولت دوازدهم قرار داریم و آقای روحانی می‌بایست اعضای کابینه دوازدهم را به مجلس شورای اسلامی‌معرفی کند. تاکید بر این است که جوانگرایی و تخصص و تجربه و تعهد ملاک باشد. اما منظور از تخصص، تجربه، ولایتمداری، مخالفت با روحیه اشرافی گری، استخوان خردکرده در سازمان مربوطه، داشتن علم و مواردی از این دست به تنهایی نمی‌تواند گزینه انتخاب وزرا باشد، بلکه باید تلفیقی از این گزینه‌ها در یک فرد باشد تا بتواند وزارت کند. البته کسی پیدا نمی‌شود که جمیع این شاخصها را داشته باشد، بلکه باید فردی را بیابیم که شاخصهای بیشتری داشته باشد. اما نباید به جهت اینکه نمی‌توانیم کسی را پیدا کنیم که 100 درصد لیاقت و توانمندی دارد، به دنبال شاخصها ایده آل نرویم. دولت یازدهم در مقطعی اقداماتی انجام داد که در زمان خودش درست بود.
آقای روحانی در ابتدا وزرای مسن را انتخاب کرد که بسیار کار درستی بود، زیرا بیشتر وزارتخانه‌ها با چالش بی تجربگی و درهم بودن رو به رو بود. اما نباید انتصاب وزرای مسن به چهار سال می‌کشید، بلکه دو سال کفایت می‌کرد. نکته دیگر این است که زمزمه جوان گرایی در کابینه را مطرح می‌کنند. جوان در کسوت وزارت به سنین 40 تا 55 سال می‌گویند. به هیچ عنوان عاقلانه نیست که فردی با سن کمتر از 40 سال که هنوز تجربه لازم را ندارد، به عنوان وزیر معرفی شود. به عنوان مثال وزارت راه و شهرسازی بیش از 55 هزار پرسنل دارد که در بخشهای راه آهن، هواشناسی، کشتیرانی و بخشهای دیگر فعالیت می‌کنند. اگر وزیری که می‌خواهد بر این وزارتخانه مدیریت کند، یک اشتباه به دلیل بی تجربی داشته باشد، زندگی 10 هزار نیروی کار را دگرگون می‌کند. بنابر این باید افراد با تجربه به کارگرفته شود، اما سلامت اخلاقی و مالی هم داشته باشند. باید بپذیریم که کشور کارگاه‌اموزشی نیست که بگوییم یک فرد بی تجربه را به کار می‌گیریم تا کار یاد بگیرد و یک سال دیگر تازه مسلط می‌شود. وزارتخانه از همان روز اول باید به کارآیی برسد و تحقق این مهم وزیر با تجربه و مسلط می‌خواهد. به همین دلیل استفاده از افراد با تجربه، جوان و مسلط باید در دستور قرار بگیرد. مگر می‌شود فردی را برای وزارت بهداشت به کار گرفت که الفبای درمان را نداند؟ یا می‌شود فردی را در وزارت صنعت به کار گرفت که صنعت و بازرگانی را نشناسد؟ فردی که معدن را نمی‌شناسد، آیا می‌شود به‌امید اینکه به مرور زمان با این قسمت آشنا شود، به عنوان وزیر معرفی کرد؟ انتخاب وزیر کار سختی است و نمی‌توان فردی را تا بدین اندازه جامع و توانمند پیدا کرد، اما قرار نیست به سادگی از کنار آن بگذریم و فردی را به واسطه دوستی یا سفارش فلان کس به عنوان وزیر معرفی کرد. با شک و تردید نمی‌توان فردی را به عنوان وزیر انتخاب کرد که قرار است بر بخش بزرگی از مردم مدیریت کند ومشکلات این بخش را مرتفع کند.
