بازداشت برادر رئیس جمهور که دیروز سخنگوی قوه قضائیه خبر آن را داد در رسانه های کشورمان با واکنش های متفاوتی رو به رو شده و از جمله روزنامه شرق گزارشی در این باره منتشر کرده است.
حسین فریدون به «چشم و گوش برادر» یا «مرد در سایه دولت» شهرت دارد. ششم شهریور ١٣٩٢ بود که از برادر حکم گرفت: «نظر به مراتب تعهد، توان اجرائی و سوابق مدیریتی جناب‌عالی، به‌موجب این حکم به‌عنوان «دستیار ویژه رئیس‌جمهور در امور اجرائی» منصوب می‌شوید».
به گزارش جماران، روزنامه شرق با بیان این مطلب در ادامه گزارش خود می نویسد: حکمی که از همان زمان صدور، انتقادها و اتهام‌هایی را برای فریدون به‌دنبال داشت و اضطراب‌هایی را برای روحانی تا ایام رقابت‌های انتخاباتی در اردیبهشت امسال و روزهای بعد از پایان انتخابات. محمدباقر قالیباف، بیست‌وسوم اردیبهشت در یکی از برنامه‌های تبلیغاتی خود، برادر روحانی را به «تعیین مدیران بانک‌ها» متهم کرد، اتهامی که فریدون آن را نادرست دانست و در نامه‌ای به رئیس سازمان صداوسیما خواستار آن شد که شبکه دو سیما زمانی را برای پاسخ‌گویی به او اختصاص دهد؛ درخواستی که بی‌پاسخ ماند. او زاده سرخه در ١٨ کیلومتری غرب سمنان در سال ١٣٤٢؛ برادر کوچک و دستیار ویژه روحانی است. او در اوایل پیروزی انقلاب، فرماندار نیشابور بود و بعدها به فرمانداری کرج رفت. جنگ که به پایان رسید، هشت سال سفیر ایران در مالزی بود؛ او بعدها یکی از اعضای هیئت نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد در نیویورک بود. بعد از پایان کار دیپلماتیک، مشاور برادرش در مرکز تحقیقات استراتژیک شد و تا مهر ۱۳۹۲ در این مقام باقی ماند.
آغاز دوره‌ای جدید
وقتی روحانی در انتخابات خرداد ١٣٩٢ پیروز می‌شود، دوره جدیدی برای فریدون آغاز می‌شود؛ شیرینی پیروزی شیخ دیپلمات همراه با تلخ‌کامی فشار بر خود؛ مخالفان روحانی، فریدون را به اسفندیار رحیم‌مشایی در دولت محمود احمدی‌نژاد تشبیه می‌کنند. از حضور در مجامع رسمی تا نشستن در ردیف صدر جلسات هیئت دولت و هرجا بدون برادر می‌رفت، چشم او بود؛ از حضور در مراسم ترحیم، افتتاحیه، عیادت از بیماران و تودیع و معارفه مسئولان تا حضور در میان تیم هسته‌ای ایرانی. دستیار ویژه رئیس‌جمهور، در میانه مذاکرات هسته‌ای، در اسفند ١٣٩٣ به تیم هسته‌ای می‌پیوندد و تا پایان مذاکرات و انعقاد برنامه جامع اقدام مشترک، در جلسات مذاکرات هسته‌ای ایران و ١+٥ حضور دارد. وزارت امور خارجه، علت حضور او را «انجام مشورت‌ها و هماهنگی‌های لازم در طول مذاکرات» ذکر می‌کند. شایع بود که فریدون در این مذاکرات - برای مصون‌ماندن هیئت ایرانی از خطر شنود مکالمات - گزارش مذاکرات را به گویش سرخه‌ای، مستقیم به حسن روحانی اطلاع می‌دهد؛ اما با همین حضور، منتقدان روحانی را در مخالفت خود جدی‌تر می‌کند و صلاحیت حضور فریدون را در این مذاکرات زیر سؤال می‌برند.
باران اتهام‌ها شروع می‌شود
او این روزها کمتر در کنار برادر دیده می‌شود؛ از همان زمان حضور در دولت، اتهام دست‌داشتنش در فساد مالی از سوی چهره‌ها و رسانه‌های اصولگرا به سویش سرازیر می‌شود. حامیان دولت می‌گفتند هدف از این اتهامات، سیاسی و حمله به رئیس‌جمهور است و منتقدان روحانی او را متهم می‌کردند که رئیس‌جمهور با حمایت از برادرش مانع از اجرای عدالت می‌شود. تأسیس صرافی هنگام حضور در دولت، ماجرای حقوق‌های نجومی، متهم‌شدن به دست‌داشتن در انتصاب مدیرعامل بانک رفاه کارگران، پرونده مدیرعامل پیشین بانک ملت، نحوه تحصیل در مقطع دکترا در دانشگاه شهید بهشتی و ماجرای زیان سه هزار میلیارد تومانی بورس تهران، ازجمله اتهامات ریزودرشتی است که در یکی، دو سال گذشته علیه او مطرح شده است. جواد کریمی‌قدوسی، عضو جبهه پایداری هم آن زمان ادعای عجیب دیگری را مطرح می‌کند: «حسین فریدون در نهاد ریاستجمهوری با تقلید صدای روحانی، خود را به‌جای رئیس‌جمهوری معرفی کرده و دستور می‌دهد». یا به نقل از محمدجواد ظریف گفته است: «او (ظریف) می‌خواسته «خط قرمزهای رهبری» را رعایت کند، اما فریدون، با آرنج به پهلوی ظریف می‌زده و می‌گفته «زود رد شو». دامنه انتقاد به فریدون به مجلس شورای اسلامی می‌رسد؛ ۴۶ نماینده اصولگرای مجلس شورای اسلامی ۱۵ دی ١٣٩٥ در نامه‌ای به روحانی از او می‌خواهند برادرش را به‌خاطر فساد مالی به قوه قضائیه معرفی کند؛ اما فریدون ساکت نیست و جوابیه‌ای را خطاب به علی لاریجانی، رئیس مجلس ارسال می‌کند. یک بار هم پرونده تحصیل او در مقطع دکترای دانشگاه شهید بهشتی از سوی نمایندگان مجلس مطرح می‌شود. این خبر را محمدجواد ابطحی، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، در ٢٢ آذر ١٣٩٥ اعلام می‌کند.
سیاست بعد از فریدون
حالا فریدون احضار شده و هنوز سکوت برادر درباره او نشکسته است؛ او سکوت کرده یا برای پرهیز از تنش‌آلودکردن فضای سیاسی ناگزیر از سکوت است. سکوت و حمایت‌نکردن روحانی از فریدون همان چیزی است که تندروها اگرچه در ظاهر خواهانش بودند، اما به نظر نمی‌رسد برایشان واقعا خوشایند باشد. آنان به‌دنبال بازکردن جبهه‌ای تازه و افزایش تنش هستند و آرامش روحانی در برابر رسیدگی قضائی به پرونده برادرش قطعا این فرصت را از آنان می‌گیرد.
