از سن چھل سالگی به بعد، بافت عضلانی شروع به تحلیل رفتن میکند.
یک راه حل این است که ویتامینھا و مواد مغذی ضروری را از طریق یک رژیم غذایی سالم در اختیار بدن قرار بدھیم. غذا در مقایسه با قرصھا و مکملھا، منبع بسیار بھتری برای تامین نیاز بدن به ویتامینھا و مواد مغذی است زیرا بھتر جذب بدن میشوند اما گاھی نیز ممکن است که فرد به مکمل نیاز پیدا کند.
ویتامین ب ۱۲: بعد از چھل سالگی باید توجه بیشتری به ویتامین ب ۱۲ داشته باشیم. وجود این ویتامین برای عملکرد طبیعی خون و مغز ضروری است.
کلسیم: وجود کلسیم کافی به حفظ سلامت استخوانھا در سنین بالا کمک میکند. به علاوه، وجود کلسیم برای فعالیت سایر بخشھای بدن مثل انقباض عضلات، عملکرد اعصاب و قلب و سایر واکنشھای بیوشیمیایی مورد نیاز است و اگر کلسیم کافی در رژیم غذایی ما وجود نداشته باشد، بدن مجبور میشود که کلسیم را از روی استخوانھا بر دارد و این کمبود را جبران کند.
ویتامین دی: این ویتامین از ما در برابر بسیاری از تغییرات ناشی از بالا رفتن سن محافظت میکند. کمبود ویتامین دی با بروز دیابت، بیماریھای قلبی، ام اس و سرطانھای سینه و روده بزرگ و مقعد، در ارتباط است.
منیزیم: عمل کلیدی منیزیم، کمک به تنظیم فشار خون است که برای زنان بالای ۴٠ سال از اھمیت زیادی برخوردار است. کمبود منیزیم با بروز بیماریھای قلبی، دیابت و التھاب در ارتباط است.
پتاسیم: پتاسیم در ھر سنی، نقش کلیدی در تنظیم فشار خون دارد. تحقیقات نشان میدھد که دریافت پتاسیم در خانمھای یائسه، خطر سکته را کاھش میدھد.
امگا ٣: اسیدھای چرب امگا ٣ فواید بسیار زیادی برای سلامتی دارند و مخصوصا با بعضی از تغییرات منفی که با بالا رفتن سن در بدن ایجاد میشوند، در تضاد ھستند.
پروبیوتیکھا: پروبیوتیکھا، ویتامین یا ماده معدنی نیستند اما مصرف اونھا برای خانمھای بالای ۴٠ سال ضروری است. پروبیوتیکھا، در سلامتی دستگاه گوارش و کنترل وزن، نقش دارند و حتی خطر بروز بیماریھای قلبی، دیابت و سکته را کاھش میدھند.