عرضه انرژی در اروپا مساله اروپاست نه ایالات متحده آمریکا. ابزار تحریم‌های سیاسی نباید به منافع اقتصادی گره بخورد و کل این مسائل تاثیری بسیار منفی در روابط اروپا ـ آمریکا خواهد داشت.
وزیر امور خارجه آلمان، زیگمار گابریل و صدراعظم اتریش، کریستین کرن در بیانیه ای مشترک اظهار داشتند: «عرضه انرژی در اروپا مساله اروپاست نه ایالات متحده آمریکا. ابزار تحریم های سیاسی نباید به منافع اقتصادی گره بخورد و کل این مسائل تاثیری بسیار منفی در روابط اروپا ـ آمریکا خواهد داشت.» یک معامله گر نفت در خلیج فارس به من گفت: «تحریم های جدید ضد روسیه اساسا باعث می شود که اروپا مجبور به خرید گاز گران ایالات متحده به جای گاز ارزان روسیه شود. بنابراین آلمانی ها و اتریشی ها چنین بیانیه ای صادر کرده اند تا آمریکا را از خواب بیدار کنند.»
آلمان، ایالات متحده را متهم می کند که برای متوقف کردن پروژه ساخت لوله نورد استیم 2 تلاش می کند تا بتواند گاز خود را به اتحادیه اروپا صادر کند. اما در این میان یک تغییر ممکن است در بازی رخ دهد: «اگر جنگ تجاری بین اتحادیه اروپا و ایالات متحده اتفاق بیفتد، ناتو به پایان خواهد رسید.» مظنونان برگزیتی آلمان را متهم به جسارت در تجارت با روسیه می کنند: «این کارها منافع امنیتی و اقتصادی اروپای شرقی و مرکزی را تحت تاثیر قرار می دهند و حمایت های عاطفی آمریکا برای ناتو را تضعیف می کنند.» از نظر مظنونین همیشه مخالف، پروژه نورد استریم 2 به امنیت انرژی اتحادیه اروپا آسیب می رساند. این خود به خود یک شوخی بزرگ است چرا که اتحادیه اروپا بیش از یک دهه است در درون خود و با سیاست های نادرست انرژی در بروکسل به امنیت خود آسیب می زند.
پیتر جی اسپنگلر، تحلیلگر معتقد است که لایحه مجلس سنای ایالات متحده «اقدامی اعلام شده که هنوز به اجرا درنیامده است. این عملی مستقیم علیه آلمان و اتریش خواهد بود و در برابر سایر اعضای اتحادیه اروپا و منتفعین از طرح غیرمستقیم تاثیرگذار خواهد بود. اسپنگلر توافقنامه همکاری های اقتصادی با اتحاد جماهیر شوروی در سال 1978 را مثال می زند. این توافقنامه میان جمهوری فدرال آلمان و اتحاد جماهیر شوری بود که 25 سال دوام داشت. «این توافق روابط بین آلمان غربی و اتحاد جماهیر شوروی را شکل می داد و بر اساس آن هلموت کهل از تابستان 1989 به بعد در روابط دو طرف بار دیگر تجدید نظر کرد.» نکته مهم این توافقنامه مثلث حمل ونقل گاز بین مسکو، تهران و بن بود. این قرارداد به سختی اما کاملا مخفیانه دولت کارتر را در میان بسیاری جنگ های خاموش علیه جمهوری فدرال آلمان در آن دوران گرفتار کرد. حدس بزنید چه کسی تمام مدت برای تخریب آن تلاش می کرد: زبینیو برژینسکی لهستانی بزرگ.
بنابراین چیزهای زیادی از دهه 70 تا کنون تغییر نکرده است. واشنگتن هم با تهران و هم با مسکو مشکل دارد. مجلس سنا از یک سو بسته ای برای مقابله با مسکو آماده و از سوی دیگری قانونی برای مبارزه با اقدامات به اصطلاح بی ثبات ساز تهران تصویب می کند. این اتفاقی نیست که تحریم های سنا، بخش انرژی روسیه را هدف گرفته است. این تنها بخشی فرعی از یک جنگ شدید بر سر انرژی است. اما سنا واقعا به دنبال چیست؟ بیایید کار آنها را تخریب اخلاقی نام بگذاریم.
مجلس سنای ایالات متحده متقاعد شده که نورداستریم 2 با صادرات گاز طبیعی ایالات متحده به اروپا رقابت خواهد کرد. بنابراین دولت آمریکا باید اولویت خود را صادرات منابع انرژی آمریکایی به منظور ایجاد اشتغال در آمریکا قرار دهد. این کار به متحدین و شرکای آمریکا نیز کمک خواهد کرد و سیاست خارجی ایالات متحده را تقویت می کند. با این وجود این مساله هیچ ارتباطی به کمک به متحدان و شرکا ندارد. این واقعیتی است که روسای صنعت انرژی ایالات متحده از دوستان یا عروسک های خیمه شب بازی خود در سنا استفاده می کنند. حقیقت این است که سرمایه گذاران آمریکایی در سال 2015/2016 بیش از 50میلیون دلار اهدا کرده اند تا این افراد در سنا انتخاب شوند.
