عبور دولت از صدا و سیما

باوجود چنین رویکردی، برخی پیشنهاد «عبور دولت از صدا و سیما» را یک پیشنهاد تبلیغاتی ارزیابی کردند. اما تجربه انتخابات اخیر نشان داد که این پیشنهاد، نه تنها ممکن، بلکه اساساً عملیاتی شده است. پخش زنده سخنرانی‌های رئیس جمهوری از طریق «اینستاگرام» بیانگر آن بود که دولت می‌تواند و باید با استفاده از شبکه‌های اجتماعی از اتکای خود به صدا و سیما بکاهد. راه‌اندازی این شبکه‌ها بسیار ساده است و می‌توان آنها را به شبکه‌های 8 ساعته و حتی به شبکه‌هایی با برنامه‌های 24 ساعته تبدیل کرد.
این اتفاق از این‌رو ضروری است که اکنون همه خبرگزاری‌های دنیا یا در داخل کشور نهادهایی همچون آستان قدس، رسانه ویژه خود را دارند. یا حتی در صدا و سیما، شبکه‌هایی به برخی نهادهای همسو اختصاص داده شده در حالی که این فرصت همچنان از دولت دریغ می‌شود. از آن گذشته، از حدود 10 سال پیش که ایده «تولید محتوا از سوی مخاطب» را مطرح کردم، عنوان کردم که بحث «آی تی وی» یا تلویزیون‌های اینترنتی بسرعت در حال گسترش است. در تلویزیون‌های اینترنتی تولید و پخش مطالب در بستر اینترنت صورت می‌گیرد. اگر امروز ما با انتخاب خود به این سمت حرکت نکنیم، فردا چاره‌ای جز ورود به این عرصه نخواهیم داشت. زیرا آینده رسانه‌ها، رسانه‌های اینترنتی است و چیزی غیر از این را برای آینده رادیو و تلویزیون هم نمی‌توان متصور بود. به این ترتیب، به لحاظ فنی دولت می‌تواند بدون اتکا به صدا و سیما، چنین رسانه‌ای برای خود ایجاد کند. ضرورت اتخاذ این رویکرد، از این واقعیت سرچشمه می‌گیرد که نمی‌توان به اختصاص شبکه‌ای از سوی صدا و سیما به دولت امید داشت. این احتمال دور از ذهن نیست که 5 شبکه دیگر نیز به نهادهای همراستا با صدا و سیما اختصاص یابد، اما نهایتاً اجازه نخواهند داد که دولت وارد این عرصه شود.
بی رغبتی این رسانه برای همراهی با دولت، در شرایطی است که صدا و سیما خود در بحران ریزش مخاطب به سر می‌برد. امروز اگر چند برنامه «خندوانه»، «نود» یا «ماه عسل» از جدول پخش برنامه‌های این رسانه حذف شوند، دیگر این رسانه بیننده قابل توجهی نخواهد داشت. متأسفانه در سال‌جاری سریال‌های ماه مبارک رمضان به لحاظ محتوایی به صورتی بوده‌اند که حتی نتوانسته‌اند همچون سال‌های گذشته مردم را پای گیرنده‌های تلویزیون بنشانند. این در حالی است که نگاهی به تیتراژ این سریال‌ها نشان می‌دهد هزینه‌های گزافی صرف ساخت آنها شده است. تصمیم بر ساخت این سریال‌ها و تأکید بر ادامه این روند، تنها یک معنا دارد و آن اینکه صدا و سیما اساساً دیگر مخاطبی ندارد که نگران ریزش آنان باشد. در این شرایط، اگر گرایش‌ها و سلایق سیاسی کنار گذاشته شود و یک شبکه ویژه تلویزیونی به دولت اختصاص یابد، قطعاً مخاطبان زیادی، حتی برای صدا و سیما بدنبال خواهد داشت. این اتفاق، در شرایطی که رسانه‌های بیگانه، گوی میدان رقابت خبری را از صدا و سیما ربوده‌اند، می‌تواند به ترمیم جایگاه این رسانه کمک کند."