حمایت شهردار تهران از اهالی فرهنگ قابل تقدیر است

به گزارش جماران، سیدمحمود دعایی در مراسم افتتاح مجموعه فرهنگی باغ کتاب تهران اظهار کرد: من دیرپاترین مسوولی هستم که از سال 59 در مسوولیت خود در روزنامه اطلاعات حضور دارم. امام (ره) این مسوولیت را به من واگذار کردند و بعد از ایشان مقام معظم رهبری هم این مسوولیت را تنفیذ کردند. البته این دلیل بر این نیست که من ویژگی خاصی داشتم بلکه تحمل، بزرگواری و صبر کسانی که من را در این مسوولیت قرار داده‌اند، موجب این حضور طولانی بوده است. بر همین اساس از طرف جامعه مطبوعاتی از آقای قالیباف تقدیر می‌کنم.

وی افزود: آقای قالیباف بدون در نظر گرفتن جهات فکری و گرایش‌های سیاسی مطبوعات، در شرایطی که مسوولان رسانه نیازی داشتند، نیاز آنها را برطرف می‌کردند و جامعه مطبوعاتی مدیون بزرگواری‌های ایشان است.

دعایی با اشاره به حضور چهره‌های مختلف فرهنگی در مراسم افتتاح باغ کتاب تهران یادآور شد: جمعی که در این مراسم حضور پیدا کردند گواه بر این است که همه گرایش‌های مختلف فرهنگی و سیاسی به آقای قالیباف علاقه‌مند هستند.

وی اضافه کرد: بخشی از خدمات شهرداری تهران در این فرصت بیان شد اما چند نمونه دیگر از آن نیز باقی مانده است. آقای قالیباف در دوران فعالیت خود حریم و حرمت بزرگان را نگاه داشت و اولین اقدامش بازسازی برای مرحوم دکتر علی شریعتی و پس از آن برای مرحوم شهید مطهری، شهید مدرس، شهید بهشتی و بزرگان دیگری بود که محبوب بودند و روز به روز به فراموشی سپرده می‌شدند. همچنین آقای قالیباف مجموعه جماران را بازسازی کرد و حرم امام (ره) هم اگر همت و مساعدت ایشان و علاقه ایشان به امام(ره) نبود، به این زودی و زیبایی به اتمام نمی‌رسید.

مدیر مسوول روزنامه اطلاعات خاطرنشان کرد: آقای حسن حبیبی که انسان فرهیخته و نازنینی بود و با پاکی زندگی کرد، امیدی داشت که با آقای قالیباف مطرح کرد و ایشان ناامیدش نکرد. آقای قالیباف موزه امیرکبیر ایشان را بازسازی کرد. همین اقدامات باعث می‌شود جامعه فرهیخته و قدرشناس آقای قالیباف را رها نکند. ضمن این‌که ایشان یاران خوبی را انتخاب کرد و باعث شد خدمات ارزشمندی ارائه شود. مردم هم خدمتگزارانشان را فراموش نمی‌کنند.

دعایی در پایان اضافه کرد: در مواردی که ما نیاز به ملاقات آقای قالیباف داشتیم ایشان یا ما را به صبحانه پیش از طلوع آفتاب دعوت می‌کرد یا برای نماز مغرب دعوت می‌کرد و به راحتی می‌پذیرفت و اگر خواسته منطقی‌ای وجود داشت، اجابت می‌کرد.