علی‌اکبر تجویدی به سمت آرامگاه ابدی بدرقه شد

به گزارش جماران ، محمدعلی رجبی (نگارگر) در این مراسم گفت: راه حق از آغاز از آن اوست و پایان هم از آن اوست اما چگونه باید این راه را بپیماییم. کسانی مثل تجویدی چنان در مسیر راه حق گام برمی‌داشتند که در تمامی اشعار و آثارش این مسئله مشهود بود.

وی افزود: مرحوم تجویدی شخصیتی علمی، هنری، اخلاقی و معنوی بود که گویا تمامی این سجایا در یک ظرف به نام تجویدی جمع شده بودند. این مسئله آنچنان بارز است که در عالم هنر و عرفان این زمانه کمتر مثل او را پیدا می‌کنیم.

این هنرمند نگارگر سپس گریزی به خاطره خود با مرحوم تجویدی زد و بیان کرد: سال‌ها توفیق همنشینی با مرحوم تجویدی را داشتم و در جلسات متعددی که بلافاصله به دلیل وجوه شخصیتی و گستره دانش او به یک کلاس درس تبدیل می‌شد؛ حضور داشتند. در جلسات و کلاس‌های استاد تجویدی همه حتی من کوچکترین هم فرصت می‌یافتم تا اظهارنظر کنم و همین مسئله به رشد خیلی از هنرمندان کمک کرد.

رجبی افزود: آثار علمی مرحوم تجویدی نیز بی‌بدیل است. به عنوان مثال کتاب نگارگری ایرانی او همچنان یکی از منابع مطالعاتی در این حوزه است و واقعاً نداریم اثری که مباحث تخصصی، نظری، هنری و پژوهش‌های شخصی مولف را یکجا شامل باشد.

او تاکید کرد: مرحوم تجویدی پدر یک شهید بود و خودش هم از آنجا که در افکار و سلوکش حق نمایان بود؛ یک شهید بود. گستره دانش و کرامات اخلاقی و عرفانی او بسیار پررنگ است اما جای تاسف دارد که تبلیغات و معرفی درستی برای شناختن جامعه از مفاخر خود صورت نمی گیرد. نمی‌دانم چرا شخصیت‌ها و چهره‌های ما نباید جدا از حضور خود در جامعه هم شناخته شده باشند تا در روز خداحافظی از کسی همچون مرحوم تجویدی شاهد تعداد اندک شرکت‌کنندگان نباشیم. به نظرم این ایرادی است که باید به جامعه خودمان بگیریم و آسیب‌شناسی کنیم که چرا قدرنشناسیم.

رجبی اضافه کرد: درست است که شاید بعدتر قدر افرادی همچون مرحوم تجویدی به واسطه پژوهش‌ها و هنرشان بیشتر دانسته شود اما اینکه یک هنرمند در جامعه خود مهجور است غم‌انگیز است. او آغازگر بحث چهره در حکمت اسلامی بود و در تمامی پژوهش‌ها و آثار خود از منابع و مقتل‌هایی که استفاده می‌کرد نام می‌برد و هر صفحه از پژوهش او نیز یک مقتل در حوزه پژوهش‌های هنری است.

این هنرمند نگارگر یادآور شد: تجویدی به خوبی آنچه را که می‌دانسته انجام داده چه در جایگاه معلم یا پژوهشگر یا هنرمند و امروز سرفراز به پیشگاه ربوی می‌رود و کاش ما از او درس بگیریم. همین‌جا به خانواده او و اهل حکمت و هنر و فلسفه تسلیت می‌گویم.

مهدی حسینی (پژوهشگر، نویسنده و هنرمند) نیز در سخنانی از خاطرات خود با مرحوم تجویدی گفت و بیان کرد: یکی از خوشبختی‌های من این بود که از نوجوانی و 15, 16 سالگی در کنار استاد تجویدی در هنرستان هنرهای زیبای پسران آموزش می‌دیدم.  در هنرستان متوجه شدیم که او یکی از بنیانگذاران دانشکده هنرهای تزئینی است و نه تنها پایگاه دانشگاه هنر بود بلکه سیاستگذاری آموزشی فرهنگی را نیز به انجام رساند.

حسینی افزود: مرحوم تجویدی نه تنها یک مدیر فرهنگی بود بلکه یک معلم- استاد هم بود و صرفاً به انتقال اطلاعات بسنده نمی‌کرد. او رفتار، منش و مرام را به ما آموخت. بسیار فروتن بود و با اینکه پدر شهید بود کوچکترین اشاره‌ای به این مسئله نمی‌کرد. برعکس بسیاری که سعی دارند از این موارد بهره‌برداری کنند.

این هنرمند ادامه داد: کتاب نگارگری مرحوم تجویدی با اینکه سال 1350 منتشر شده اما همچنان یکی از منابع اصلی مطالعاتی در زمینه نگارگری ایرانی و در بسیاری از رساله‌های دانشگاهی از آن استفاده می‌شود.

او در پایان تاکید کرد: امروز با مردی خداحافظی می‌کنیم که منشاء خیر در جامعه هنری و فرهنگی بود منتها هرگاه عزیزی را از دست می‌دهیم تازه متوجه می‌شویم هیچ جایگزینی برای فرهیختگان خود نداریم. من نیز همین‌جا به نوبه خود به خانواده مرحوم تجویدی و جامعه فرهنگی و هنری ایران تسلیت می‌گویم.

نماز میت بر پیکر مرحوم تجویدی به امامت حجت‌الاسلام دعائی برگزار شد و پیکر این هنرمند به منظور خاکسپاری در قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) و در کنار برادرش مرحوم علی تجویدی؛ به بهشت زهرا منتقل شد.

مراسم ترحیم این هنرمند روز شنبه 27 خردادماه از ساعت 16 تا 17:30 در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می‌شود.