یکی از شاهدان عینی حادثه تروریستی مجلس شورای اسلامی که در هنگام فیلمبرداری تروریست ها از دفتر حسینعلی حاجی دلیگانی پشت در گیر کرده بود، از لحظه های مرگ و زندگی در این اتاق می گوید.
به گزارش جماران، علی اکبر رضایی مشاور حقوقی نماینده شاهین شهر در مجلس ضمن تبریک و تسلیت به مناسبت شهادت تعدادی از هموطنان در حادثه تروریستی در مجلس شورای اسلامی گفت: در روز چهارشنبه هفته گذشته ما صبح به مجلس آمدیم و بنده به همراه شهیدان تقوی مشاور فرهنگی آقای حاجی دلیگانی و زارع مسئول دفتر وی در اتاق این نماینده مجلس در طبقه دوم بودیم.
وی افزود: در ساعت 10:30 دقیقه زمزمه هایی مبنی بر تیراندازی در مجلس بین کارمندان شنیده شد. ما تصور می کردیم یکی از ارباب رجوع ها به دلیل این که به خواسته اش رسیدگی نشده شروع به سر و صدا کرده است؛ از این رو به کار خود مشغول بودیم تا این که ناگهان در راهروی طبقه دوم تجمعی از همکاران را مشاهده کردیم.
رضایی با اشاره به این که دفتر حاجی دلیگانی در وسط راهرو طبقه دوم قرار دارد، ادامه داد: شهید زارع به سمت محل تجمع رفت. پس از دقایقی به داخل اتاق آمد و گفت «دارن می آن داخل راهرو، درها را ببندید».
وی اضافه کرد: حاج آقا تقوی و آقای زارع در را بستند، آقایان زارع و تقوی در سمت راست در ایستاده بودند و من در سمت چپ. بعد از 30 ثانیه ناگهان تروریست ها به کنار دفتر ما رسیدند و با گلوله، قفل در را شکستند.
مشاور حقوقی نماینده شاهین شهر اظهار کرد: ما اصلا فرصتی نداشتیم که فایل ها را در پشت در قرار دهیم اما کارمندان دفاتر دیگر این فرصت را داشتند، زیرا تروریست ها به محض این که وارد راهرو شدند به سمت اتاق ما آمدند.
رضایی گفت: زمانی که در اتاق را باز کردند، من به طور طبیعی پشت در قرار گرفتم و تروریست ها متوجه حضور من نشدند و شروع به تیراندازی به سمت شهیدان زارع و تقوی کردند.
وی افزود: در آن زمان من تصور می کردم که این دو شهید بزرگوار در بخشی از اتاق پناه گرفتند زیرا صدای آنان به گوش من نرسید؛ ممکن است به دلیل روشن بودن رادیو در اتاق باشد زیرا رادیوی اتاق روشن بود و جلسه علنی مجلس را پیگیری می کردیم.
این شاهد عینی حادثه تروریستی در مجلس شورای اسلامی یادآور شد: فیلمبرداری تروریست ها در آن زمان اتفاق نیفتاد. آنان پس از تیراندازی از اتاق خارج شدند و نزدیک به 12 یا 13 ثانیه بعد برگشتند و دوباره اتاق را به رگبار گلوله بستند و شروع به فیلمبرداری از اتاق کردند.
رضایی اظهار داشت: من نزدیک به دو ساعت و نیم در پشت درب ایستاده بودم زیرا آنان همچنان در راهرو طبقه دوم رفت و آمد می کردند و به اتاق های مختلف سرک می کشیدند و تیراندازی می کردند.
وی ادامه داد: تیراندازی آنان در اتاق ما به حدی بود که کتابخانه اتاق به آتش کشیده شد ولی بعد از دو ساعت و نیم خود به خود خاموش شد.
مشاور حقوقی نماینده مجلس اضافه کرد: زمانی احساس کردم که نیروهای خودی در انتهای طبقه دوم هستند و صدای تیراندازی را از طبقات بالا احساس کردم، آهسته از پشت در بیرون آمدم، وقتی بیرون آمدم پیکر مطهر این دو شهید بزرگوار را دیدم. ابتدا تصور کردم زخمی شدند ولی بعد متوجه شهادت آنان شدم.
رضایی با بیان این که در زمان حضور تروریست ها در اتاق، تلفن همراه من روی میز بود و دائما زنگ می خورد، گفت: اگر تلفن همراه با من بود مطمئنا متوجه حضور من پشت در می شدند.
وی در مورد احساسش در آن زمان گفت: هیچ حسی نداشتم، فقط شهادتین را گفتم و آماده خوردن گلوله بودم. بر اساس آموزه های دینی معتقد هستیم شهادت لیاقت می خواهد، این دو بزرگوار انصافا شهادت حقشان بود، در این مدت که افتخار همکاری با آنان را داشتم، جز خوبی از آنان ندیده بودم.
