برخی کودکان به‌جای بازی با بچه‌های هم سن و سال خود، آرامش در آغوش گرم خانواده و مهارت آموزی، قربانی فقر و مشکلات خانواده شده و مجبور به کار کردن در خیابان ها شده اند.
به گزارش جماران، هر چند که کودکان کار به‌عنوان یک پدیده آسیب زا تلقی می‌شود، اما با گسترش شهر نشینی و توسعه شهری تعداد کودکان کار در جامعه به‌ویژه در شهر دوگنبدان رو به افزایش است.
شواهد نشان می‌دهد که تعداد کودکان کار این شهر روز به‌روز بیشتر و گرایش به این حرفه رو به افزایش است.
علی یکی از این کودکان است که در حالی یک دستگاه ترازوی کوچک در دست دارد و با وزن کردن عابران کسب درآمد می‌کند در خیابان بلادیان شهر دوگنبدان مرکز شهرستان گچساران سد معبر کرده و می‌گوید دارای مادری مریض است و برای مخارج خانواده‌اش مجبور شده کار کند.
وی از استان‌های همجوار به شهر دوگنبدان آمده تا برای خانواده‌اش کسب درآمد کند.
علی از کار کردن در این شرایط سنی و ایام تعطیلات مدارس راضی نیست و می‌گوید برای مخارج زندگی‌مان مجبورم تابستان‌ها به این شهرستان بیایم و نزد یکی از اقوامم برای مخارج زندگی‌مان کار کنم.
قاسم دیگر کودک کاری است که با نگاه مهربانش یک دنیا حرف دارد و می‌گوید: تا کلاس چهارم ابتدایی درس خوانده اما به خاطر مشکلات مالی خانواده مجبور به کار کردن است.
وی در حالی که با پاهایش بازی می کند و سعی دارد کفش‌های پاره پاره‌اش را پنهان کند می گوید: تا دیر وقت در خیابان‌های شهر دوگنبدان آدامس و چسب زخم می‌فروشم.
مژگان یکی از دیگر کودکان کار است که به دلیل فقر مالی و بیماری پدرش مجبور به ترک تحصیل شده و با این حرفه امرار معاش می‌کند.
این دختر 10 ساله بدون توجه به اهمیت بهداشت، اقدام به جستجوی محتویات سطل‌های زباله مغازه‌ها به‌ویژه بطری‌های پلاستیکی و آلومینیومی می‌کند.
هر چند که عواملی نظیر فقر، بیکاری والدین، ازدیاد جمعیت خانواده، مهاجرت، اعتیاد و سایر موارد علت کار کودکان است، اما برخی از خانواده‌ها بر این باورند در جامعه‌ای که نرخ بیکاری در حال افزایش است فرزندان باید در سن کم با فرهنگ کار آشنا شوند.
به عقیده برخی کارشناسان کارکردن انگیزه کودکان کار را برای داشتن هدف بزرگتر از آنان سلب می‌کند و استعداد کودکان کار دیگر شکوفا نخواهد شد.
قاسم و سلمان 2 برادر که سال‌هاست در خیابان شهر دوگنبدان به آدامس فروشی و واکس زنی مشغول‌اند، می‌گویند: پدرمان در یک شرکت به سرایه داری مشغول است و بعد از جدایی پدر و مادرم، مجبور شدیم در کنار پدر وهمسرش زندگی کنیم و برای تهیه لباس و مخارج مدرسه خود در تابستان‌ها به کار مشغول هستیم.
این 2 کودک که ساکن یکی از روستاهای شهر دوگنبدان واقع در هشت کیلومتری مرکز این شهرستان هستند، درآمد روزانه خود را 200 هزار ریال اعلام کردند.
سلمان با چشمان اشک آلود می‌گوید: چه سودی دارد موقعی که شب به منزل بر می‌گردیم درآمدی که روزانه کار کردیم باید تحویل همسر پدرمان برای تهیه غذای روزانه خود دهیم.
سلمان که کلاس سوم را با موفقیت گذرانده و معصومیت در چهره‌اش موج می‌زند، آرزو دارد وضع مالی وی و دیگر کودکان کار خوب شود تا به‌جای کار کردن در خیابان‌ها خود را برای سال تحصیلی جدید آماده کنند.
مژگان دیگر کودک کار که در نزدیکی پمپ بنزین گچساران با فروش آدامس کسب در آمد می‌کند، می‌گوید: پدرم سبزی فروش است و نمی‌تواند مخارج خانواده را تأمین کند.
رئیس اداره بهزیستی گچساران گفت: 45 کودک کار در این شهرستان تاکنون شناسایی شده و هر روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود.
مهران کشاورز با بیان اینکه کودکان کار به افراد زیر 15 سال گفته می‌شوند، ابراز کرد: 30 نفر از این تعداد به‌صورت فصلی کار می‌کنند و مابقی ثابت هستند.
وی تصریح کرد: این اداره 240 میلیون ریال در 2 سال گذشته به خانواده این کودکان کمک کرده است.
کشاورز گفت: شناسایی این کودکان و ساماندهی آنها از مهمترین برنامه‌های این اداره است و در این راستا درحوزه فرهنگی، آموزشی، مددکاری و بهداشتی برای کودکان کار و خانواده‌ها آنان هدف گذاری کرده است.
وی افزود: حمایت‌های عاطفی و روانی از آنها به‌منظور ارتباط صحیح با جامعه و کسب شرایط مناسب‌تر برای زندگی ضروری است.
رئیس اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی گچساران گفت: طبق قانون، کودکان زیر 15 سال در ایران نباید کار کنند.
بیژن مهدی پور افزود: در صورت مشاهده کودکان زیر 15 سال در کارخانه‌های تولیدی و خدماتی این شهرستان با کارفرمایان برخورد قانونی خواهد شد.
وی اظهار داشت: کودکان 18 تا 15 سال را طبق قانون، کارگر نوجوان می‌گویند که در صورت مجوز پزشک و تأیید شرایط جسمانی می‌توانند در کارگاه‌های این شهرستان مشغول بکار شوند.
