حمیدرضا ترقی درباره حمایت موتلفه از رئیسی در ساعات پایانی تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری گفت: حزب موتلفه در رقابت‌های انتخاباتی نمی‌تواند وحدت‌شکن باشد یا وحدت را نادیده بگیرد.
به گزارش جماران ، خبرآنلاین نوشت: «انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم به پایان رسید اما گویا حاشیههای انتخابات دست از سر اصولگرایان برنمیدارد. حزب موتلفه اسلامی که داعیه نیم قرن فعالیت سیاسی دارد، در این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری نامزد حزبی معرفی کرد و همه انتقادها را نیز به جان خرید اما ساعات پایانی تبلیغات ریاست‌جمهوری با تغییر موضعی غیر منتظره تصمیم خود را تغییر داد و در بیانیه‌ای از سیدابراهیم رئیسی به جای سیدمصطفی میرسلیم حمایت کرد؛ حمایتی که ساعتی از انتشارش نگذشته بود که میرسلیم در بیانیه دیگری اعلام کرد از عرصه کاندیداتوری کناره‌گیری نکرده است. دو اتفاقی که انتظارش را نه حامیان موتلفه داشتند، نه حتی مخاطبان رسانهها. حدس و گمانههای زیادی پس از آن مطرح شد. با گذشت ۱۰ روز از آن اتفاقات، یک عضو شورای مرکزی موتلفه به شرح ماوقع پرداخت.
حمیدرضا ترقی ضمن دفاع از اقدام شبانه موتلفه در حمایت از سیدابراهیم رئیسی توضیح داد که موتلفه نمیخواست وحدت‌شکن باشد.
گزیده این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید.
- آقای میرسلیم از یک چهره ناشناخته برای مردم به یک چهره شناخته شده برای افکار عمومی تبدیل شد که اگر احتمال رأی‌آوری‌اش بالا بود، میزان رأی مردم نسبت به او در نظرسنجی‌ها خیلی افزایش پیدا می‌کرد ولی چون به طور طبیعی هم دولت مستقر روی آنتن بود و از امکانات تبلیغاتی وسیع و گسترده‌ای در افکار عمومی برخوردار بود و هم نامزد دیگر اصولگراها یعنی آقای رئیسی توانسته بود از یک جایگاه و پایگاه اجتماعی قابل توجهی برخوردار باشد، به خاطر وحدت اصولگرایان طبیعی بود که آقای میرسلیم دیگر به مرحله رأی آوردن نمیتوانست برسد.
- حزب موتلفه برای این که وحدت اصولگرایان را هم حفظ کرده باشد، از آقای رئیسی در پایان تبلیغات ریاست‌جمهوری حمایت کرد و انصراف را به عهده خود آقای میرسلیم گذاشت. آقای میرسلیم هم بنا به مصالحی خواست رأیش را فریز کند لذا انصراف نداد و ماند تا رأی کسانی که به او اعتماد کرده بودند و مشارکت‌شان را حفظ کند.
- آقای میرسلیم نامزد مستقلی بود که فقط اتکا به آرای خودش داشت. آقای رئیسی نامزد حزب موتلفه بود.
- بیانیه حزب نافی نامزدی آقای میرسلیم در انتخابات ریاست‌جمهوری نبود. یعنی آن بیانیه نگفت که آقای میرسلیم انصراف داد یا انصراف می‌دهد بلکه حمایت حزب موتلفه از آقای رئیسی را اعلام کرد. آقای میرسلیم هم بعد از انتشار بیانیه حزب نگفت: «نامزد حزب موتلفه است» بلکه اعلام کرد «همچنان نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری است.»
- از قبل موضع حزب در قبال نظر نهایی روحانیت مشخص بود. بر همین اساس وقتی که جامعتین در حمایت از آقای رئیسی بیانیه دادند، حزب بر اساس همان اصول قبلی که داشت، نمیتوانست در رقابت‌های انتخاباتی وحدت‌شکن باشد یا وحدت را نادیده بگیرد.
- ابتدا بنای اصولگرایان این بود که همه نامزدها در صحنه انتخابات تا آخر باشند، چون تصور می‌شد که انتخابات به دور دوم کشیده می‌شود اما بعد از مناظره سوم، از روز یکشنبه منتهی به انتخابات، در نظرسنجی‌ها تغییراتی به وجود آمد و مشخص شد اگر آقای قالیباف کنار نرود، ممکن است آقای رئیسی نتواند رأی مناسب را برای پیروزی بیاورد. تحلیل هم این بود که با کنار رفتن آقای قالیباف و بقیه به آرای آقای رئیسی اضافه می‌شود و احتمال پیروزی را بالاتر می‌برد. در چنین شرایطی دیگر حزب موتلفه تابع نظر جمع و حفظ وحدت اصولگرایان بود؛ بنابراین مطابق سیاستش عمل کرد.
- موضوع دیدار پنج‌شنبه دلجویی از آقای میرسلیم به دلیل تصمیم لحظه آخری حزب نبود. موردی نبود که بخواهد دلجویی انجام شود. آقای میرسلیم تابع نظر حزب بود و طبق نظر حزب عمل کرد.
- نظرات بعضی افراد را نمی‌شود نظر کل حزب تلقی کرد. وقتی حزب رسما بیانیه می‌دهد، ممکن است برخی اشخاص نظر موافق و مخالف داشته باشند اما نظر موافق و مخالف اشخاص دیگر ملاک نیست؛ ملاک بیانیه رسمی حزب است. فکر نمی‌کنم این موضوع ربطی به بیرون حزب داشته باشد.
- موتلفه بر اساس نظر اکثریت شورای مرکزی بیانیه در حمایت از آقای رئیسی بیانیه داد. ۲ جلسه شورای مرکزی تشکیل و در جلسات صحبت شد. مستنداتش هست. بعد هم این مباحث داخلی حزب است و ربطی به بیرون ندارد.
- در مقابل اراده حزب ایستادن، حرف‌های مربوط به احزاب غربی است و در موتلفه اقناع و احساس تکلیف مبنای کار است. بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری جایگاه آقای میرسلیم نسبت به گذشته تغییری نکرد. آقای میرسلیم قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه بود. الان هم رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه است.
