هفته گذشته و پس از سفر آقای روحانی به گلستان و سپس سفر به ارومیه و همدان تحرک انتخاباتی بیشتر شد ولی اظهارات آقای روحانی در ارومیه و سپس همدان این ذهنیت را در برخی ایجاد کرد که احتمالا قصد پاسخگویی به تندخویی‌های طرف مقابل وجود دارد در حالی که به نظر می‌رسد این اظهارات بیش از آنکه معطوف به یک راهبرد فعالانه باشد، ناشی از یک واکنش نسبت به تندخویی‌های رقبا برای عصبانی کردن آقای روحانی بوده است.
به گزارش جماران، روزنامه اعتماد نوشت: همان کار که در گذشته نیز در مواردی شاهد بوده‌ایم که نیروهای اصلاح‌طلب در تله نیروهای تندرو طرف مقابل افتادند، و در زمین آنان بازی کردند. چنین واکنشی نه به نفع کشور است و نه به نفع انتخابات. چرا؟
بسیاری از آگاهان سیاسی و اقتصادی معتقدند که پیروزی یکی از دو رقیب آقای روحانی کشور را با بحران عمیقی مواجه می‌کند. بحرانی که امروز در ونزوئلا می‌بینیم جزیی از ظرفیت بحرانی برای ما است. خوشبختانه نظرسنجی‌های کنونی نشان می‌دهد که اگر انتخابات همین امروز برگزار شود، نتیجه در دور اول و به نفع آقای روحانی خواهد بود. ولی می‌دانیم که در ایران هیچ نتیجه‌ای لزوما تضمین شده نیست و مردم مثل یک موجود زنده در برابر حوادث واکنش نشان می‌دهند. بنابراین وظیفه همه علاقه‌مندان به سرنوشت کشور است تا به گونه‌ای رفتار و عمل کنند که هیچ شانسی را برای موفقیت طرف مقابل باقی نگذارند.
رای‌آوری هر جناحی ناشی از دو دسته از عملکردهاست. یک بخش به دلیل ارایه برنامه‌های ایجابی و خوب و قابل قبول است. همانی که در سال 1392 رخ داد و آقای روحانی توانست با ارایه تصویری از شعار تدبیر و امید؛ نظر و رأی مردم را جلب کند. ولی یک بخش از آرای هر فرد یا جناحی نیز به عملکرد نادرست طرف مقابل برمی‌گردد. بنابراین افزایش احتمالی شانس رقبای آقای روحانی از رفتار و گفتار و برنامه‌های ستاد وی نیز متاثر خواهد بود. به نظر می‌رسد چنین ادبیاتی کمکی به آرای آقای روحانی نخواهد کرد واگر شانس رقبا بیشتر شود و خدای نکرده هرچند با احتمال ضعیف پیروز انتخابات شوند، همه نیروهای این طرف از جمله آقای روحانی و ستاد ایشان نیز باید در این مساله از خودشان مسوولیت‌پذیری نشان دهند. همچنان که همه ما در مورد روی کار آمدن احمدی‌نژاد نیز باید مسوولیت خود را بپذیریم و از آن بدتر در باز شدن دست دولت او برای شکل دادن به فضای سال‌های 1388 تا 1392 نیز باید مسوولیت‌پذیری داشت.
چرا فضای تند و دوقطبی به نفع کشور و به نفع انتخابات و به نفع رای آقای روحانی نیست؟ تردیدی نیست که رفتار و گفتار رقبا گام اولیه در تند کردن فضا بود. به ویژه بیان دروغ و کسب رأی به هر قیمت و تخریب ظالمانه طرف دیگر و انجام اقدامات ایذایی در گلستان و فرودگاه ارومیه از سوی آنان عامل اصلی شکل‌گیری این فضا بود، ولی برای سیاستمداران پذیرفتنی نیست که به صورت واکنشی وارد بازی در زمین طرف مقابل شوند. چنین فضایی، انتخابات را از شکل رقابت به ستیز تبدیل می‌کند و برنده و بازنده احساس می‌کنند که وارد بازی مرگ و زندگی می‌شوند و این برای انتخابات به عنوان یک شیوه مدنی دستیابی به قدرت زیانبار است. هدف مهم انتخابات در کنار پیروز شدن باید حفظ نهاد انتخابات به عنوان بهترین شیوه انتقال قدرت باشد. ضمن اینکه چنین اتفاقی موجب شکاف در کشور می‌شود و بیشترین سود آن را دشمنان این کشور خواهند برد. از این رو حتی اگر آغازگر این جریان نامزدهای رقیب باشند که هستند، آقای روحانی نباید وارد بازی آنان شود. ولی نکته مهم‌تر این است که چنین فضایی به نفع آقای روحانی و رای‌آوری او نیست. این مهم‌ترین علتی است که رقبای آقای روحانی سعی می‌کنند فضا تند شود و آقای روحانی را به واکنش مشابه وادار کنند.
چرا چنین ادعایی می‌شود؟ نقطه قوت کارنامه آقای روحانی برای ارایه به مردم چیست و نقطه ضعف طرف مقابل او چیست؟ آیا این نحوه برخورد همسو با آن نقطه قوت است؟ آیا این نحوه برخورد نقطه ضعف رقبایش را برجسته می‌کند؟ پاسخ هر دو منفی است. به عبارت دیگر این نحوه بیان از یک سو نقطه قوت کارنامه روحانی را به حاشیه می‌برد و از سوی دیگر نقطه ضعف رقبایش را می‌پوشاند. نقطه قوت کارنامه 4 ساله روحانی اعتدال و آرام‌سازی است. آرامشی که در سیاست خارجی از طریق برجام ایجاد شده است. آرامشی که در اقتصاد از طریق کاهش چشمگیر تورم و بهبود فضای کسب و کار ایجاد شده. آرامشی که در سیاست داخلی از طریق به حاشیه رفتن تندروها به وجود آمده. آرامش نسبی که در فرهنگ به دست آمده به طوری که اهل فرهنگ را نسبت به آینده امیدوار کرده. آرامشی که در اداره کشور و تعامل میان نیروها از جمله مجلس و دولت مشاهده می‌شود و... همه و همه بازتاب آرام‌سازی به عنوان مهم‌ترین دستاورد دولت روحانی است. نقطه ضعف رقبایش نیز ویرانگری و برهم زدن آرامش است. بیشتر طرفداران دولت سابق که خواهان تنش در روابط خارجی و سیاست داخلی بودند اکنون در ستادهای آنان جمع شده‌اند. اختلال در سیاست‌های اقتصادی و تکیه بر استفاده غیرمنطقی از منابع پولی و بانک مرکزی و دخالت در متغیرهای اقتصادی مثل قیمت کالا، ارز و ریال، گسترش فساد و تباهی نتیجه سیاست‌های آنان خواهد بود. مردم تازه دارند به ثبات و آرامش عادت می‌کنند. کشور مثل خودرویی بود که در سراشیبی به سوی دره بود. این دولت توانسته سرعت آن را کم و متوقف کند. همین نقطه قوت آن است و با این اظهارات این نقطه قوت به حاشیه خواهد رفت و نقطه ضعف رقبای آقای روحانی نیز دیده نخواهد شد. توجه کنیم که آرای آقای قالیباف در دو هفته اخیر روندی به نسبت نزولی را طی کرده است. علت اصلی آن همین نوع برخوردهایش با دولت و رییس‌جمهور است. اجازه نباید داد که آن تجربه برای آقای روحانی تکرار شود. خوشبختانه در گفت‌وگوی پنجشنبه شب آقای روحانی این دیدگاه‌ها به خوبی بیان شد و امیدواریم در آینده نیز شاهد تداوم این روند باشیم.
آخرین نکته اینکه، دیدم آقای دکتر توکلی در همین موضوع نامه‌ای را خطاب به آقای روحانی نوشته‌اند. فرصت را مغتنم می‌شمرم و فردا نامه‌ای رسانه‌ای را در همین زمینه خدمت ایشان می‌نویسم، شاید به فضای عمومی کشور کمک کند.
