روزی که فریاد کویر، سکوت کاخ مرمر را شکست

به گزارش جماران، رضا شمس آبادی، سرباز گارد شاهنشاهی، که شاه را عامل اصلی رنج مردم ایران می‌دانست، از مدت‌ها قبل تصمیم به قتل شاه گرفته بود و نقشه‌اش را روزهای متمادی در ذهن مرور کرده بود و آن روز منتظر بود که به نقشه‌اش جامه عمل بپوشاند.

آن روز، شاه که با تاخیر رسیده بود، شتابان خود را به پله‌های کاخ مرمر رساند که به یکباره، رضا شمس آبادی، در حال تیراندازی به سمت شاه دوید، شاه به طرف اتاق در حرکت بود اما دوتن از درجه‌داران محافظ، شمس آبادی را مورد هدف قرار دادند.

در این میان شاه به دفتر کارش وارد شد و در را پشت سر خود بست. شمس آبادی سعی کرد در را بشکند ولی گاردی‌های کاخ که از صدای تیراندازی به وحشت افتاده بودند خود را به آن جا رسانیده به او مهلت نداده و با رگبار گلوله‌ او را از پا در آوردند. روزنامه‌های عصر روز 21 فروردین خبر از "نزاع چند سرباز در کاخ مرمر دادند که منجر به تیراندازی و قتل دو سه نفر شده بود."

دولت، 14 تن را به اتهام کوشش در انجام سوءقصد به جان شاه بازداشت و محاکمه کرد اما دادستانی ارتش نتوانست ادعای خود را درمورد ارتباط دستگیرشدگان و رضا شمس‌آبادی به اثبات برساند.

رضا شمس‌آبادی متولد نهم اردیبهشت سال 1319 در روستای شمس‌آباد در نزدیکی کویر نوش آباد بود. از همان کودکی طعم فقر را چشید و به ناچار به همراه خانواده مجبور شد که برای تامین درآمد به کاشان بروند. در کنار کار و کسب، تحصیل خود را ادامه داد و در کنار آن از فعالیت‌های سیاسی غافل نبود.

عضویت در حزب مردم ایران، احساسات ضد سلطنتی او را برانگیخت و در اولین تلاش سیاسی، تصمیم به ترور علی امینی، نخست وزیر وقت، را داشت که ناکام ماند. در 18 سالگی با پرتاب سنگ و تخم مرغ به شعبان جعفری در کاشان، دستگیر شد اما به خاطر سن کم از دردسرهای قضایی رهایی یافت.

بعدها با نام مستعار رضا چایدوست، خود را معرفی کرد و با همین نام مستعار به طور داوطلبانه به خدمت سربازی اعزام شد در حالی که به خاطر سرپرستی از مادر خود از نظام وظیفه معاف شده بود.

او با هر انگیزه‌ای که داشت فقط به این فکر می‌کرد که عامل اصلی استبداد را از میان بردارد و با همین هدف همه تلاش خود را به کار گرفت تا به هدف خود برسد. او معتقد بود که اگر موفق به اعدام انقلابی شاه شود عامل ناکامی‌های ایران را از میان برداشته است اما در صورت شکست، دیگران خواهند فهمید که حتی یک سرباز گارد نیز می‌تواند جرات و جسارت به خرج داده و باعث رعب و وحشت در دستگاه شاهنشاهی شود.

پیکر شهید رضا شمس‌آبادی در مکانی نامعلوم به خاک سپرده شد تا نشانی از او باقی نماند. اما او با مرگ سرخش؛ درخشان‌ترین پرونده مظلومیت یک ملت را گشود و فریاد حق‌خواهی مستضعفان ایران را به گوش جهانیان رساند.

سنگ یادبود این شهید بزرگوار در جوار امامزاده محمد بن‌ زید بن‌ حسن‌ مجتبی (ع) درکنار دیگر شهدای شهر نوش‌آباد در پنج کیلومتری شمال کاشان مورد علاقه و احترام مردم قرار دارد.