به گزارش جماران، روزنامه اعتماد در گفت و گو با علی لاریجانی نوشت:
اسفند ماه همیشه ماه شلوغ‌تری برای قوه مقننه بوده است. هرچند که چند سالی است لایحه بودجه به سبک دولت سابق دقیقه نود به مجلس نمی‌رود اما بررسی لایحه بودجه روزهای اسفند را برای نمایندگان مجلس تبدیل به روزهای شلوغی می‌کند. در همین روزهای شلوغ و در میان جلسات سه شیفته مجلس شورای اسلامی علی لاریجانی، رییس مجلس در فرصتی کوتاه به سوالات پاسخ داد. علی لاریجانی سالی مهم را پشت سر گذاشته است. سالی که در آن برای سومین دوره پیاپی به صندلی ریاست مجلس تکیه زد، با ترکیب جدیدی از نمایندگان مجلس روبه‌رو شد و این روزها در حال تجربه شکل جدیدی از ریاست بر مجلس شورای اسلامی است. علی لاریجانی اما از مجلسی که آن را مدیریت می‌کند، راضی است. در طول مصاحبه تاکید می‌کند که این مجلس یک مجلس منضبط است. مجلسی که آرامش دارد و از نگاه رییس آن این آرامش معلول هوشمندی نمایندگانش است که روی مسائل اصلی کشور تمرکز کرده‌اند. او از مشارکت نمایندگان هم راضی است. تاکید دارد که همین مشارکت باعث شده است تا تصویب لایحه برنامه ششم در مجلس 6 هفته به طول بینجامد. موضوعات متعددی هم هست که رییس مجلس آنها را بیشتر رسانه‌ای می‌داند تا واقعی. آنجا که در مورد زمزمه‌های رد‌صلاحیت حسن روحانی از او می‌پرسیم می‌گوید: «بحث‌های اینگونه که در رسانه‌ها مطرح می‌شود را نباید خیلی جدی گرفت چون تنها تصورات است.» یا وقتی که در مورد محدودیت‌های ارتباطی اصلاح‌طلبان با رهبری از او می‌پرسیم که می‌گوید: « من فکر نمی‌کنم که ارتباط جریان‌های مختلف سیاسی با رهبری محدودیتی داشته باشد و این بحث‌هایی که در درون رسانه‌ها وجود دارد خیلی دقیق نیست یعنی ارتباط رهبری با گروه‌های مختلف سیاسی وجود دارد و اگر نقطه نظری داشته باشند می‌توانند با ایشان مطرح بکنند».
گزیده‌هایی از گفت‌وگو با علی لاریجانی رییس مجلس را در ادامه می‌خوانید که متن کامل آن را در سالنامه نوروزی اعتماد خواهید خواند.
همه تغییر می‌کنند
بسیاری بر این باور هستند که علی لاریجانی در این سال‌ها تغییر کرده است؛ تغییری که او آنچنان هم آن را رد نمی‌کند و می‌گوید: « همه در شرایط مختلف تغییرات دارند. ما اگر به حرکت جوهری ملاصدرا اعتقاد داشته باشیم هر لحظه افراد تغییر می‌کنند بنابراین تغییر ایرادی ندارد. شرایط بیرونی هم متفاوت است». اما این شرایط بیرونی متفاوتی که علی لاریجانی را وادار به تغییر کرده چیست؟ خود او تحلیل خاصی از این موضوع دارد و می‌گوید که « در حال حاضر شرایط کشور از نظر مختصات شرایط متفاوتی است. به عنوان مثال هم‌اکنون شرایط اقتصادی برای کشور در اولویت اول قرار دارد و در همین راستا سازوکار ساماندهی کشور احتیاج به یک «وفاق» دارد تا بتوانیم مشکلات را در کشور حل کنیم. تصوری که برخی از سیاسیون، احزاب یا رسانه‌هایی که صبغه‌ای دارند، متفاوت است. اما به نظر من که سال‌ها است در امور اجرایی فعالیت داشته‌ام، فکر می‌کنم وضعیت اقتصادی کشور از یک پیچیدگی‌هایی برخوردار است که باید به آنها توجه لازم صورت بگیرد. شما اگر مذاکرات مجلس را در زمینه برنامه و بودجه مورد توجه قرار دهید، اذعان می‌کنید که برخی از این مسائل احتیاج به یک وفاق در کشور دارد. فرض کنید هم‌اکنون در لایحه بودجه‌ای که در حال بررسی آن هستیم حدود 60 هزار میلیارد اوراق مشارکت نوشته شده است. اوراق مشارکت به چه معناست؟ یعنی منابع نداریم، اوراق می‌فروشیم و بنابراین دولت آینده بدهکار خواهد شد. سال گذشته این مبلغ 40 هزار میلیارد بود که در سال آینده 60 هزار میلیارد خواهد بود. آیا این پروسه، پروسه‌ای است که برای کشور مفید باشد؟ راه‌حل چیست؟دولت می‌گوید من منابع ندارم، بودجه جاری‌ام افزایش پیدا کرده است بنابراین باید اوراق بفروشم. سوال اینجاست که سرنوشت این کار کجاست؟ چه می‌شود؟ این پیچیدگی‌هایی دارد که باید حتما در کشور حل شود. بنابراین یک هم افزایی در کشور وجود دارد. افراد ممکن است عقاید مختلف داشته باشند. در شرایط فعلی از نظر حل مسائل ملی کشور احتیاج به یک وفاق در مسائل اصلی دارد. » او اما تاکید دارد که این وفاق لازمه اصلی کشور است و در مورد آن می‌گوید: « با تحولاتی که در صحنه بین‌المللی هست یک ناروشنی در شرایط بین‌المللی وجود دارد پس باید در داخل خیلی قوی‌تر و منسجم‌تر رفتار کرد. از نظر وضعیت داخلی به نظرم موضوع اقتصادی کشور چنان پیچیدگی پیدا کرده است که بدون این وفاق نه اقتصاد مقاومتی می‌تواند محقق شود نه می‌توان سایر مشکلات را حل کرد». رییس مجلس شورای اسلامی اما ایجاد این وفاق را تنها وظیفه مسوولان نمی‌داند و می‌گوید: «بخشی از آن در حکومت است و بخشی در احزاب و حتی بخشی هم در رسانه‌ها است. همه اینها باید دست به دست هم بدهند تا یک تحولی به وجود بیاید. ما نباید توسعه را صرفا یک امر حکومتی بدانیم بلکه توسعه باید در بدنه مردم به وجود بیاید و در داخل مردم شیوع پیدا بکند تا از درون آن یک حرکت سازندگی بیرون بیاید. »
