حاضران در تجمع حامیان ترامپ در روز تحلیف (زیر ٢٠٠ هزار نفر)، کمتر از یک‌سوم جمعیت معترضان به ترامپ در تظاهرات زنان در واشنگتن (بیش از ٦٠٠ هزار نفر = بزرگ‌ترین تجمع سیاسی قرن ۲۱ در آمریکا) بودند. مسیر رژه روز تحلیف خلوت بود و حتی هنگام عبور ترامپ هم جمعیت حامیانش چندان شوری نداشتند. تقریبا همه حامیان ترامپ آمریکایی و اکثریت قریب‌به‌اتفاق آنها آرام، سفیدپوست، مسیحی، میان‌سال و همراه خانواده بودند.
به گزارش جماران ،گویی حامیان ترامپ کمتر از مخالفان جوان و پرانرژی ترامپ به اظهار و ابراز هویت سیاسی‌شان میل داشتند. در مقابل، در تظاهرات ضدترامپ زنان در فردای روز تحلیف، به‌وضوح تکثر نژادی و سنی و شور بیشتری دیده می‌شد. عصر روز تحلیف هم مخالفان ترامپ پارک‌ها و فضاهای عمومی مرکز واشنگتن را با موسیقی و حضور اعتراضی و سرگرم‌کننده‌شان و پخش ٥٠ هزار نخ علف رایگان به نوعی کارناوال جوانانه، سرخوشانه و هیپیانه تبدیل کرده بودند و در موارد متعدد، با گارد ضد شورش درگیر می‌شدند و از این درگیری لذت می‌بردند. این برخوردها، به شلیک چندین گاز اشک‌آور و بازداشت تعدادی از مخالفان ترامپ در روز تحلیف انجامید.
حداقل یک‌سوم حاضران در تظاهرات زنان در واشنگتن را مردان تشکیل می‌دادند؛ نشانه‌ای از توفیق فمینیست‌ها در قانع و همراه‌کردن بخش بزرگی از مردان برای بسط عدالت جنسیتی. حضور میلیون‌ها مرد در تظاهرات زنان در سراسر جهان، در این روز شاهدی بود بر اینکه بخش بزرگ‌تری از مردان باور کرده‌اند که جامعه‌‌ای که از نظر جنسیتی عادلانه‌تر است، برای همه، از جمله مردان، جامعه بهتری است (چه در ساحت روابط عاشقانه، دوستی و خانواده و چه در عرصه اقتصاد، سیاست، علم، فن، هنر و دین). این یارگیری بیشتر از مردان، به افزایش سرعت و قدرت جنبش زنان برای کاهش تبعیض‌های جنسیتی کمک می‌کند.
تظاهرات زنان نمونه خوبی از مداخله جمعی سیاسی‌ای بود که به هم‌افزایی انواع اشکال سرکوب، سلطه و تبعیض توجه داشت (تقاطع‌باوری intersectionality به تعبیر کیمبرلی کرنشاو، جامعه‌شناس فمینیست). محور شعارهای تجمع، حقوق زنان و تبعیض علیه زنان بود؛ اما اعتراض به انواع دیگر تبعیض علیه مهاجران، مسلمانان، فلسطینیان، رنگین‌پوستان، فرودستان و اقلیت‌های جنسی هم در سخنرانی‌ها و اجراهای پشت تریبون و شعارها و پلاکاردهای حاضران پررنگ بود. مثلا پنج نفر از سخنرانان و هنرمندانی که پشت تریبون حاضر شدند، زنان مسلمان بودند؛ گرچه فقط یک درصد جامعه آمریکا را تشکیل می‌دهند. بیشتر سخنرانان هم زنان رنگین‌پوست، فلسطینی، مهاجر، تراجنسی، دگرجنس‌گرا و کم‌درآمد بودند (بیش از سهم جمعیتی‌شان در جامعه آمریکا).
تظاهرات زنان رویدادی فراملی و جهانی بود؛ اولا در تجمع واشنگتن، درصد درخور توجهی از جمعیت را ملیت‌های دیگر و مهاجران تشکیل می‌دادند و تظاهرات واشنگتن به واسطه رسانه‌ها از سوی صدها میلیون نفر در جهان دیده می‌شد. ثانیا، در همین روز، در ۶۳۷ شهر دیگر در سراسر جهان نیز همین تظاهرات زنان با شعارها و پلاکاردهای مشابه برگزار شد؛ از کلکته هند و نایروبی کنیا تا ملبورن استرالیا و اربیل عراق. این تظاهرات در اعتراض به ترامپ در کنار تجمع‌های ضد جنگ عراق و ضد حملات اسرائیل به غزه، بزرگ‌ترین و جهانی‌ترین تظاهرات‌های سیاسی قرن ۲۱ بوده‌اند و نشانه‌ای از به‌هم‌وابستگی روزافزون ساکنان زمین و شبکه‌های اجتماعی آنلاین و رسانه‌های فراملی تسهیل‌گر این همبستگی فرامرزی شده‌اند.
میزان خلاقیت و طنز شعارها و پلاکاردهای دست‌ساز حاضران در تظاهرات، چشمگیر بود. درون‌مایه بیشتر آنها هم برگرفته از اظهارات سخیف، جنسی و زن‌ستیزانه ترامپ در دوره تبلیغات بود. مثلا کلاه‌های گربه‌ای و صورتی صدها هزار نفر از شرکت‌کنندگان به جمله ترامپ در رسوایی اتوبوسی‌اش کنایه می‌زد و تعداد زیادی از پلاکاردهای بامزه هم به اندازه کوچک دست‌های ترامپ اشاره داشت که در مناظره‌های رقابت‌های مقدماتی انتخابات طرح شده بود. فضای عمومی تجمع و شعارها، پلاکاردها و سخنرانی‌ها هم گرم، پرخنده و امید و طنزآمیز بود؛ نوعی اعتراض سیاسی با اعتمادبه‌نفس، شادان و امیدبخش و نه افسرده و عصبی.
مدیریت برنامه‌ها و جمعیت و تکنولوژی برگزاری تظاهرات به نسبت پیشرفته بود. عواملی از این دست کمک کرده بود تجربه این تظاهرات برای حاضران خوش، لذت‌بخش و خاطره‌سازتر شود: برنامه‌های جذاب و غنی تریبون، سخنرانی‌های متنوع، گیرا و تأثیرگذار فعالان مدنی، قربانیان انواع تبعیض، هنرمندان محبوب و رهبران سیاسی، با متن‌های قوی‌ای که معلوم بود با حمایت یک اتاق فکر حرفه‌ای تنظیم شده‌اند، اجراهای مهیج، انرژی‌بخش و زنده موسیقی و شعرخوانی، انتظامات قوی، دستشویی‌های سیار پرتعداد، بلندگوها و پرده‌های نمایش بزرگ پرشمار که در چند کیلومتری خیابان استقلال و اطراف امکان شنیدن و دیدن برنامه‌های جایگاه مرکزی را به صدها هزار تظاهرکننده می‌داد و دادن فضا برای نمایش تکثر و تنوع چشمگیر جمعیت و شعارها و پلاکاردهایشان، در عین وحدت رنگ کلاه‌های گربه‌ای صورتی. همکاری صدها هزار شرکت‌کننده با برگزارکنندگان و مدنیت و احترام آنها به دیگر تظاهرکنندگان نیز به چشم می‌آمد. مثلا با وجود تراکم شدید جمعیت، حتی یک‌بار هم ندیدم کسی دیگری را هل بدهد و عصبانی کند.
برای تظاهرات زنان در واشنگتن دو ماه بسیج و سازماندهی مردمی قدرتمند با مشارکت هزاران داوطلب انجام شده بود. حضور مردم در تجمع هم هیچ‌گونه هزینه‌ای نداشت و حتی یک مورد بازداشت و درگیری با پلیس هم در تظاهرات گزارش نشد.
منبع:شرق
