محمدرضا عارف عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس بنیاد امید ایرانیان در بیانیه ای به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی تاکید کرد: چرا نباید از خود بپرسیم که چرا و چگونه صندوق رأی بعنوان منبع مشروعیت بخش جمهوری اسلامی، از آن اهمیت و جایگاه و با آن میزان استقبال، به وضعیت کنونی دچار شود؟ آیا نباید حذف و طردهای متوالی، ایستادگی در مقابل مطالبات ملی و البته برخی ناوفاداری‌ها و خلف وعده ها را بعنوان مبانی امید سوزی در کشور و نظام بدانیم؟
به گزارش جماران؛ عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس بنیاد امید ایرانیان با انتشار بیانیه ای به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران خواسته ی بزرگ انقلابیون ۵۷ را قدسی زدایی از اشخاص و نهادها دانست و با هشدار نسبت به تبعات تداوم شیوه حکمرانی فعلی تاکید کرد:می بایست صدای انذار و هشدار مردم، دلسوزان و ایران دوستان را شنید و ایران را از خطرات گوناگونی که با آن رو به رو است نجات داد.
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
به نام خدا
دهه فجر انقلاب اسلامی و چهل و ششمین سالروز پیروزی انقلاب را به هموطنان عزیز تبریک می‌گویم.
چهل و پنج سال از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می‌گذرد؛ انقلابی که با همراهی ِ همه‌ی اقشار مردم، اعم از جوانان، نخبگان ِ دانشگاهی، روشنفکران ، روحانیت،بازایان و اصناف ِ مختلف، علی رغم ِ اختلاف نظر در برخی رویکردها، اما با هدف ِ تحقق آرمان های دیرینه و معوقه ی ملت ِ ایران که در انقلاب مشروطیت ناکام مانده بود؛ یعنی ، حاکمیت قانون ، استقلال، آزادی و حق ِ تعیین ِسرنوشت، با هدایت و راهبری ِ رهبر فقید انقلاب حضرت امام خمینی به وقوع پیوست .
رهبر ِ فقید انقلاب بعنوان ِ برجسته ترین مرجع ِ دینی و فقیه ِ عصر خویش ، آنگاه ِ که با ارجاع به مردم و برگزاری رفراندوم، نوع حکومت و نظام ِ برآمده از آن انقلاب را مبتنی بر رأی مردم، تعریف کرد، برای اولین بار در تاریخ ِ این کشور، تعیین کننده گی و موسس بودن ِ« جمهور » را در قاب و قالب ِ "جمهوری اسلامی ایران" به منصه ی ظهور رساندند.
عده‌ای بعد از انقلاب فرصت‌طلبانه به دنبال نشستن بر سر سفره انقلاب و برقراریِ حکومت اسلامی بودند
هر چند عده ای که در انقلاب ۵۷ نه نقشی اساسی ایفا کردند و نه فهمی جامع و دقیق از مطالبات ِ تاریخی ِ ایرانیان داشتند ، فرصت طلبانه به دنبال نشستن بر سر سفره انقلاب و برقراریِ حکومت اسلامی به جای جمهوری اسلامی بودند تا بدون ارجاع به آرای عمومی و نقش ِ بنیادین ِ مردم بتوانند بر مناصب تکیه بزنند.
مجلس اول یکی از موفق ترین مجالس بعد از انقلاب بود
با استقرار ِ نظام جمهوری اسلامی ایران ، نهادهای برآمده از انتخاب مردم ، بویژه مجلس شورای اسلامی از جمله مجلس اول ،با حضور ِ نحله های ِ فکری ِ متنوع و گرایشهای مختلف ِ سیاسی، شکل گرفت که یکی از موفق ترین مجالس بعد از انقلاب بود و حضور نمایندگان مردم با تفکرات مختلف در آن مجلس اتفاقا به تقویت انسجام ، وحدت ، اقتدار و امنیت ملی کمک شایانی کرد ، یعنی هم حضور معنادار مردم در انتخابات و هم حضور کاندیداها با تفکرات مختلف در کنار هم باعث شد در آن مقطع زمانی، نظام ِ نوپای جمهوری اسلامی ایران که در کانون ِ توجهات جهانی و در معرض ِ تهدیدات گوناگون از شرق و غرب بود، با ابتنا و اتکا به رای ملت، بر بحران های عمیق ِ عصر ِ تأسیس، فائق آمد.
تحولاتی که در دهه‌ی ۶۰ رخ داد با روح حاکم بر انقلاب اسلامی سال ۵۷ در تعارض معنادار قرار گرفت
تحولاتی که در دهه ۶۰ در کشور رخ داد و اتخاذ ِ راهبرد ِحذف به جای جذب، با روح حاکم بر انقلاب اسلامی سال ۵۷ در تعارض معنادار قرار گرفت.در کنار حفظ تمامیت ارضی کشور بویژه در دوران ۸ سال دفاع مقدس که با جان فشانی فرزندان ِ این مملکت رخ داد و نیز همراهی بی نظیر مردم با دولت ِ وقت، علیرغم تنگناها و محدودیت‌های اقتصادی ِ ناشی از جنگ، با تدابیر ِ صورت گرفته توسط مسئولان، مردم در صحنه های مختلف حضور معنادار از خود نشان دادند و همراهی خود را در شرایط سخت با انقلاب اسلامی نشان دادند. در برهه های مختلف ، راهبرد انسجام و وحدت ملی و اتحاد مردم و حاکمیت، همیشه باطل السحر نقشه‌های شوم دشمنان ایران بوده است.، اما آیا همراهی‌ها و پشتیبانی‌های صورت گرفته از سوی مردم به همان میزان با پاسخ مناسب مسئولان همراه بود؟
حاکمیت نتوانسته در برابر همراهی‌های موثر مردم با انقلاب، اقدام قابل توجهی انجام دهد
آنچه که از معدل اقدامات صورت گرفته توسط حاکمیت در برابر رفتار ها و کنش های مردم برآورد می شود، نشان دهنده‌ی آن است که حاکمیت نتوانسته است در برابر همراهی های موثر مردم با انقلاب در شرایط سخت و دشوار ، اقدام قابل توجه ای انجام دهد و وظایفی که میثاق مشترکِ مردم و حاکمیت یعنی قانون اساسی، بر عهده اش گذاشته است را به درستی انجام دهد. چرا با گذشت ۴۵ سال از پیروزی انقلاب ، بخش قابل توجه ای از مردم همچنان باید با مشکلات عدیده معیشتی دست و پنجه نرم کنند؟چرا همچنان باید رانت و تبعیض در ادارات و نهادها و حتی نهادهای انقلابی وجود داشته باشد؟چرا فاصله ی طبقاتی روز به روز در جامعه بیشتر می شود؟چرا دایره ی خودی‌ها در نظام ِ برآمده از رأی مردم، روز به روز تنگ تر می شود؟چرا مردم باید در حکومتی که متصف به اسلامی بودن است، شاهد فسادهای کلان، آن هم توسط برخی منصوبان باشند؟چرا وضعیت نخبگان جامعه ما به گونه ای باید باشد که احساس امنیت برای فعالیت های خود در کشور نکنند و علیرغم میل باطنی ترک وطن کنند؟
چرا و چگونه صندوق رأی به وضعیت کنونی دچار شده است؟
چرا نباید از خود بپرسیم که چرا و چگونه صندوق رأی بعنوان منبع مشروعیت بخش جمهوری اسلامی، از آن اهمیت و جایگاه و با آن میزان استقبال، به وضعیت کنونی دچار شود؟ آیا نباید حذف و طردهای متوالی، ایستادگی در مقابل مطالبات ملی و البته برخی ناوفاداری‌ها و خلف وعده ها را بعنوان مبانی امید سوزی در کشور و نظام بدانیم؟
علی رغم تمامی تلاشهایی که در ادوار مختلف بعد از انقلاب توسط مسئولان بویژه در دو دهه اول انقلاب صورت گرفت، هنوز با شاخص های یک کشور توسعه یافته فاصله معناداری داریم.
بعد از انقلاب جریانی به دنبال قدسی کردن برخی اشخاص و نهادهای درون نظام برآمدند
مطمئنا یکی از شاخص های توسعه یافتگی کشور که اتفاقا از آرمانهای اولیه انقلاب ۵۷ بود موضوع "آزادی" است .متاسفانه بعد از انقلاب اسلامی جریانی به دنبال قدسی کردن برخی اشخاص و حتی نهادهای درون نظام برآمدند و به تبع آن ، مانع از هرگونه نقد و انتقاد شدند و در صورت هر نوع مواجهه و نگاه انتقادی، با برخوردهای امنیتی رو به رو شدند، در صورتی که خواسته ی بزرگ ِ انقلابیون ۵۷، قدسی زدایی از اشخاص و نهادها بوده است.
باید از خود بپرسیم که کدام نگاه و راهبرد ، توسعه ستیزی و پرداختن به منافع فردی و جناحی را بر مقدرات کشور و مردم ما حاکم کرد و به جای اصول بنیادین انقلاب ما، ایدئولوژی پردازی های ناسازگار با منافع ملی را بر عرصه‌ی سیاست کشور ما مسلط ساخت؟ کدام جریان و رویکرد و بر اساس چه تحلیل و راهبردی، نقش ملت در سرنوشت خود را به حاشیه برده و چرا بر عواقب انحلال جمهور ملت بر اقتدار و امنیت کشور، واقف نیستند؟
می بایست صدای انذار و هشدار مردم، دلسوزان و ایران دوستان را شنید و ایران را از خطرات گوناگونی که با آن رو به رو است نجات داد
به عنوان فردی که از ابتدای انقلاب در خدمت جامعه بویژه جامعه نخبگی کشور بوده ام، صراحتا هشدار می دهم که؛ تداوم شیوه حکمرانی فعلی بر کشور، نتیجه ای جز سرمایه سوزی و تعمیق روز افزون شکاف‌ها و بحران های مختلف از جمله بحران مشارکت و به تبع آن بحران مشروعیت و ناکارآمدی در پی نخواهد داشت. از این رو معتقدم قبل از آنکه دیر شود ، می بایست صدای انذار و هشدار مردم، دلسوزان و ایران دوستان را شنید و ایران را از خطرات گوناگونی که با آن رو به رو است، با اصلاح ِ شیوه ی حکمرانی، نجات داد چه آنکه هر چه زمان بگذرد امکان اصلاح سخت‌تر خواهد شد.
باید از پیشروی خطر آفرینان ایران ویران کن جلوگیری کنیم
از طرفی خطاب به مردم عزیز کشورمان عرض می کنم که تجارب این فرزند کوچک ملت از حضور در عرصه‌های مختلف و شناختی که از عرصه‌ی جهانی، منطقه ای و تهدیداتی که از جانب دشمنان ِ تاریخی ملت و کشور ایران دارم ، مرا انذار می دهد که این نکته را به مردم عزیزمان در میان بگذارم که؛ تنگناها و مصائبی که با آن رو به رو هستند ، نباید آنها را از سیاست ورزی هوشمندانه ، مسئولانه و ملی و حضور جدی در صحنه‌های انقلاب و سرنوشت ساز نظیر انتخابات به سمت و سوی بی توجهی ، منازعه و تقابل با حاکمیت پیش برد. تجارب تاریخی جهانی و ملی به ما یادآور می‌شود که همچنان باید از روزنه های موجود نهایت استفاده را برد و با حضور در صحنه‌هایی که می تواند سرنوشت کشور را تغییر دهد مانع از میدان داری تفکری که با جمهوریت مخالف است شویم. باید از ایران و منافع آن درسخت ترین شرایط نیز دفاع کرد و از پیشروی خطر آفرینان ِ ایران ویران کن جلوگیری کنیم.
یاد و خاطره همه شهدا بویژه شهدای انقلاب ۵۷ و رهبر فقید انقلاب را گرامی می دارم ، علاقمندان ایران و ملت را به بازیابی ، بازسازی و بازگشت به اصول انقلاب فرا می خوانم. ایران ِ امروز ، نیازمند ِ تغییر دست فرمان حکمرانی و عبور از منازعه به مصالحه و اصلاح ِ ملی است.
امیدوارم در روزها و ایام پیش رو شاهد تحولات و تغییرات شگرفی در راستای بهبود خواهی برای ایران و ایرانیان باشیم.
