فراموش کرده‌اند هم حرف‌های خود را و هم حال بازنشستگان را. اما این را از بازنشستگان کشور بشنوند که ما نمی‌خواهیم خرج ما را حساب کنند و حقوق بدهند. تورم خود را محاسبه کنند، سبد معیشت را در نظر بگیرند. آن وقت حقوقی که برای ما در نظر می‌گیرند نه این خواهد بود که هست.
به گزارش جماران؛ روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی به قلم غلامرضا بنی اسدی نوشت:
"بازنشستگان عزیز لشکری و کشوری که در کشور هستند. اینها، بعضی‌ها فکر می‌کنند خرج‌شان کم شده، بابا نوه آمده، نتیجه آمده، باید برود هدیه بخرد برای بچه‌ها... اینها خرج‌شان چند برابر شده است. ما اطراف خودمان داریم. می‌گویند مشکلات ما بیشتر شده است از زمانی که کار می‌کردیم، کاسب بودیم... دولت اعلام بکند چرا دستش را می‌کند تو صندوق بازنشستگی یعنی تو جیب بازنشسته‌ها."
این فرمایشات مظبوط کسی است که در سال 1396 می‌خواست "دولت کار و کرامت" را تشکیل دهد.
"وقتی پای درد دل اینها می‌نشینم و حرف‌شان را گوش می‌کنم می‌بینم یک عزیزی که همه عمر خود را گذاشته، یک روز خانه یکی از اینها رفته بودم می‌گفت آقا حقوق‌هامان کم میشه، دیر و زود هم به ما می‌دهند تازه فکر می‌شود ما دو نفریم با خان‌مان و کم شده‌ایم اما این طوری نیست. عروس‌ها می‌آیند، دامادها می‌آیند، نوه‌ها می‌آیند واقعا وقتی می‌خواهیم در یخچال‌مان را باز کنیم نگرانیم که یخچال‌مان چیزی دارد یا ندارد که بگذاریم جلوی نوه‌مان. واقعا این مایه شرمندگی است. همیشه می‌گویند قرار است حقوق‌ها را همسان سازی کنند. تازه اگر مصوبه‌ای باشد تا بخشنامه‌اش تهیه شود سه، چهار ماه می‌گذرد تا می‌خواهند واریزی را شروع کنند می‌روند به شش‌ماه دوم و باز معوقات... یعنی همیشه این استرس هست. ما مصممیم در دولت مردم این اطمینان را به آنان بدهیم که هیچ وقت نگران یخچال‌هاشان نباشند یعنی هر موقع یخچالشان را باز کردند مطمئن باشند یخچالشان پر است. یکسان سازی را ان‌شاالله انجام بدهیم...."
این هم بیانات کسی است که آهنگ تشکیلِ "دولت مردم" را داشت.
آن سال البته هر دو ناکام ماندند و ما دلخور که چرا بلند نظرانی چنین، دست‌شان از کرسی ریاست جمهوری کوتاه ماند تا سفره ما کوچکتر شود. اما دلخوری ما چندان دوام نیاورد چون دومی به ریاست مجلس رسید و اولی هم در دور بعد رئیس جمهور شد. برنامه توسعه هفتم را هم به قلم تدبیر خویش نوشتند اما چنان که نماینده مهریز در مجلس اعلام کرده است "همسان‌سازی حقوق بازنشستگان که در برنامه ششم وجود داشت در برنامه هفتم حذف شد." او این را هم اضافه کرده است که "همه انتظار داشتیم دولت عدالت محور آقای رئیسی برنامه‌ای را ارائه کند که عدالت از آن تراوش کند."
اما..... نمی‌دانم چه باید گفت. چرا مسئولان محترم تا به کرسی نرسیده‌اند حرف‌هایی می‌زنند و چون به قدرت می‌رسند آن کار دیگر می‌کنند؟ واقعا نمی‌دانم چه باید گفت اما یاد حکایتی می‌افتم که می‌گویند در زمان سابق فردی توامان هم شهردار بود و هم فرمانده لشکر، به خود نامه می‌زد که خیابان لشکر را آسفالت کنید و چون به شهرداری می‌رفت، در جوابِ نامه خود، مخالفت می‌کرد.
البته در همین سال‌های اخیر داشتیم که مسئولی محلی به خود نامه می‌زد و با درخواست خود هم موافقت می‌کرد. آقایان تا مسئولیت با دیگری است، شجاعانه طلبکاری می‌کنند. چون دور با خودشان می‌افتد، بدهکاری خود را از یاد می‌برند. بگذریم ماجرای ما و حضرات همان حکایت «ما را یاد، شما را فراموش» است.
فراموش کرده‌اند هم حرف‌های خود را و هم حال بازنشستگان را. اما این را از بازنشستگان کشور بشنوند که ما نمی‌خواهیم خرج ما را حساب کنند و حقوق بدهند. تورم خود را محاسبه کنند، سبد معیشت را در نظر بگیرند. آن وقت حقوقی که برای ما در نظر می‌گیرند نه این خواهد بود که هست.
بازنشستگان تامین اجتماعی هم خواهانِ اجرای مواد 96 و 111 قانون تامین اجتماعی است. آیا حضراتی که پیشتر نگران وضع بازنشستگان بودند برای آسودگی خیالشان کاری خواهند کرد؟! می‌مانیم و امسال هم می‌بینیم...
