بخشی از انقلابی ها و رزمندگان دیروز که صدای تحولات اجتماعی را به درستی می شنیدند و در کنار نسلهای جدید قرار گرفتند، بطور عجیبی آرم آرام حذف شدند و عده ای که نه در انقلاب بودند و نه در فداکاری های انقلاب و جنگ تحمیلی، انقلابیونی شدند مطالبه گر با جریمه دیر کرد.
به گزارش جماران؛ علی ربیعی در یادداشتی در خبرآنلاین نوشت:
در مقابل مسجد الرسول(ص) نازی آباد ایستاده ام. هیچ تشریفات معمول برای تشییع پیکر یادگاران جنگ به چشم نمی خورد. چهره های آشنای زیادی را میبینم که به رغم غبار سالهای طولانی همچنان با داستان‌هایشان قابل تشخیص هستند.
تقریبا بیشتر انقلابی های قدیمی جنوب شهر جمع آمده‌اند. تعدادی از سربازان قدیمی بی نشان و بچه محل های با معرفت جنوب شهر از نسلهای مختلف حضور دارند. احساس می کنم همینطور که تابوت پیکر زنده یاد صنیع خانی حرکت می کند، در این روزها آدمیت و منش این گونه انسانها در هیاهوی سیاست زدگی توسط مدعیان پر سر و صدای امروزتشییع می شود.
و اینچنین می شود که به مرور نه فقط جسمها بلکه اصول، منش و رفتار نمادهای انقلاب و جنگ که پل ها، اتوبان ها و خیابان ها به نام آنهاست، به شهادت می رسد؛
انقلابی گری و انقلابی از آن مفاهیمی است که بسیار تطور یافته و کارکردهای آن در هر دوره و به هر مناسبتی متفاوت شده است. نگاه کنید به گستره مفهومی: زمانی مبارزان با شاه، به زندان رفته‌ها و فداکاران در جنگ انقلابی نامیده می شدند. تا همین چند روز پیش که از سوی یک مقام وزارت کشور، اخراج کنندگان اساتید و فروبستن صداها حرکت انقلابی تلقی شد و رسیدیم به زمانی که فرد انقلابی کسی است که دیگر نه به واسطه داشتن یک آرمان و تلاشی داوطلبانه، بلکه در شکلی کاریکاتوری با جلوه نمایی در انواع مناسک و کنش های سلبی از حذف و تخریب دیگران عمل می کند.
خیلی وقتها دلم برای مفهوم انقلاب می سوزد. متاسفانه در سالهای اخیر از سوی دو جریان به ظاهر مخالف اما با عملکردی مشترک، افراد و نمادهای انقلابی به شدت مورد تهاجم قرار گرفتند و هر دو روایت های جعلی را عرضه کردند و اتفاقا مفهوم انقلابی در میان نسل های جدید ترور مفهومی شد.
از یک سو جریان هایی که اصل انقلاب و تغییرات ناشی از آن را هدف قرار داده اند، از افراد انقلابی، تصویری خشن، کم دانش و مواردی از این قبیل بازنمایی کردند و تلاش نمودند تا از میان همه بچه های مهربان و فداکار انقلابی تصویری غلط برای نسل های امروز ارائه کنند.
از سوی دیگر در داخل نیز جریانی به خصوص در رسانه های رسمی، افرادی را به عنوان نماد انقلابی مطرح می کنند که فقط چهرهایی شبیه به چهاردهه قبلی‌ها دارند؛اما زیاده‌گو، منفعت جوی سیاسی، پرخاشگر و سطحی نگر هستند.
در این میان بخشی از انقلابی ها و رزمندگان دیروز که صدای تحولات اجتماعی را به درستی می شنیدند و در کنار نسلهای جدید قرار گرفتند، بطور عجیبی آرم آرام حذف شدند و عده ای که نه در انقلاب بودند و نه در فداکاری های انقلاب و جنگ تحمیلی، انقلابیونی شدند مطالبه گر با جریمه دیر کرد.
و اینچنین مفهوم انقلاب قربانی می شود....
