از همۀ آن‌ها که به هر علتی در چند دهه گذشته گام موثری برای پیگیری و آزادی امام موسی صدر و همراهانش برنداشته‌اند، می‌توان انتظار داشت حداقل برای جبران بخشی از آنچه گذشته و پیشگیری از آسیب‌های بیشتر، در موقعیت فعلی به روند پیگیری پیوسته و با همراهی خانواده، ظرفیت‌های موجود را از انفعال خارج کنند.
به گزارش جماران؛ حمید قزوینی، نویسنده و کارشناس تاریخ شفاهی، به مناسبت ۹ شهریور ۱۴۰۲ چهل و پنجمین سالگرد ربایش امام موسی صدر در یادداشتی نوشت:
این روزها اخبار جدید درباره پرونده ربایش امام موسی صدر و نحوۀ پیگیری آن، امیدهای تازه‌ای را به وجود آورده است.
دولت و دستگاه قضایی لبنان امیدوارند با همکاری دولت لیبی بتوانند زمینه‌های پیگیری را بیش از پیش تقویت کنند.
سال گذشته با مصاحبه قاضی حسن الشامی رئیس کمیته رسمی دولت لبنان برای پیگیری پرونده، مشخص شد که رهبر ایرانی شیعیان لبنان، از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۲ در منطقه امنیتی «جنزور» در حومه طرابلس زندانی بوده و سپس برای ۷ یا ۸ سال به زندانی در پایگاه هوایی «سبها» منتقل شده و بار دیگر در طرابلس به زندان «مکتب النصر» برده می‌شود و پس از چند سال مجدداً به سبها بازگردانده شده است.
همچنین هانیبال قذافی فرزند معمر قذافی حاکم معدوم لیبی، پس از دستگیری در لبنان، اطلاعات مهمی را درباره زندان‌های سری امام موسی صدر در دوره‌های مختلف در اختیار زاهر حماده، قاضی پرونده قرار داد.
مجموعۀ این اطلاعات، فرضیه شهادت در ابتدای ربایش و حتی تا سال‌ها پس از آن را رد کرد و بار دیگر دلایل امنیتی و حقوقی و اخلاقی مرتبط با پیگیری آزادی امام موسی صدر و دو همراهش را به همۀ طرف‌ها یادآور شد.
نکتۀ حائز اهمیت درباره اخبار مذکور، رد ادعای آن دسته از افراد و مسئولان و چهره‌های سیاسی است که در ۴۵ سال گذشته، دائماً بر شیپور شهادت و بی فایده بودن پیگیری نواختند و فرصت‌های فراوانی را با کوتاهی و بی عملی از بین بردند.
درباره این گروه که بعضاً از نفوذ امنیتی و سیاسی و اجرایی هم برخوردار بوده‌اند، حرف‌هایی هست که طرح آن‌ها مجال دیگری می‌طلبد، لکن اخبار فعلی و اعلام آمادگی دولت طرابلس برای همکاری، افق جدیدی را پیشِ روی کمیته پیگیری گشوده که نیازمند حمایت دیگران است.
بر این اساس از همۀ آن‌ها که به هر علتی در چند دهه گذشته گام موثری برای پیگیری و آزادی امام موسی صدر و همراهانش برنداشته‌اند، می‌توان انتظار داشت حداقل برای جبران بخشی از آنچه گذشته و پیشگیری از آسیب‌های بیشتر، در موقعیت فعلی به روند پیگیری پیوسته و با همراهی خانواده، ظرفیت‌های موجود را از انفعال خارج کنند.
