به این سیاستمداران نمی‌توان دلخوش بود، دفاع از ایران را خودمان به فرزندانمان بیاموزیم. ۴۰ سال پیش در اوایل دهه ۶۰ کارشناس کتاب‌های مدارس بودم، در نقشه‌های ایران این سه جزیره به اندازهای کوچک اسـت که به راحتی دیده نمی‌شود اما در همه نقشه‌ها کنار این سه جزیره علامت میزدم تا توجه کافی به آن شود. نمی‌دانم این رویه هنوز ادامه دارد یا خیر. یاد جمله ماندگاری می‌افتم که یکی از سیاستمداران‌پیشین درباره بحرین گفته بود: حالا که همه چیز در اختیار ماست، می‌توانیم هر چیزی بگوییم، فردا که ما نیستیم درباره ما چه خواهند گفت؟!
به گزارش جماران؛ احمد مسجدجامعی، وزیر فرهنگ و ارشاد دولت اصلاحات در یادداشتی در روزنامه سازندگی نوشت:
نسل ما که بیشتر اهل فرهنگ‌اند، مارگزیده سیاست است و از ریسمان سیاه‌وسفید میترسد تا چه رسد به مار و اژدها.اژدها در تمدن چینی نماد خیروبرکت است اما دراساطیر ما نماد شر و بدی به‌ویژه اژدهای‌هفت‌سر شمایل شر بزرگ و جان سختی است.
این تعبیر را یکی از بزرگان، وقتی در شورای شهر تهران بودم درباره فساد در شهرداری به کار گرفته بود که هر سرش را میزنیم،سردیگرش سر برمی‌آورد.ماجرای امروز ما با شریک سیاسی و اقتصادی از همین جنس اژدهای هفت‌سر است، شریکی که قرار است ۲۵ سال در کنار هم و شانه‌به‌شانه هم در برابر استکبار جهانی بایستیم. پیشترها نگران حقه‌های روس و انگلیس در این ســوی و آن ســوی کشور بودیم. روس که بخش عظیمی از سرزمینمان را جدا و صدها هزار هم‌وطنمان را شهید و مجروح و بی‌خانمان و برای به دست آوردن نفت شمال، به احزاب دموکرات و سوسیالیســت و به گفته ژورنالیست‌ها تودهای نفتی ساختند و در ارکان حکومت نفوذ دادند و نام مقدس آذربایجان را ربودند. انگلیس‌ها هم با تزویر بحرین را مثلا با یک رفراندوم از ایران جدا کردند. اما این بار پای کشوری در میان است که همســایه ما نیست و در دوردستترین نقطه آسیا و آغاز جاده ابریشم است. این امپراتوری زرد، عقد اخوت را ندیده گرفته و رسماً و به صورت علنی در کنار همسایگانی که طمع به این آب‌وخاک دارند،سندی معتبر را امضا کرده و معلوم است که این بار هم پای نفت در میان است.
به طور حتم سیاســتمدارانِ جــوانِ ورزیده دولت فرصت توجیهات و توضیحات ریزودرشت کم ندارند و گویا دستگاه عریض و طویل دیپلماسی جلسات توجیهی با این‌ها را آغاز کرده است اما چگونه می‌توان سـندهایی را پنهــان کرد که صراحتا درباره جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و اوبوموسـی از سوی بالاترین مقام سیاسی چین برای ما تعیین تکلیف می‌شود؟! و وزارت امورخارجه حتی به احضار سفیرشان نیز اقدام نمی‌کند.
چین که انگلیس و فرانسه و آلمان و ایتالیا نیست که به قول دیپلمات‌ها به تحریک آمریکا از در دشــمنی با ما درآمده باشد. چین حتی رقیب جهانی آمریکاست و به هیچ‌رو منافع مشترکی با آمریکا ندارند. این موضوع جز هنر دیپلمات‌های دولت کنونی نیست که دو رقیب بزرگ جهانی را در کنار هم و در برابر ما در آن سوی میز نشانده است.
عجیب.تر آن‌که در دوره پیشین، در همین ماجرای‌های بحرین عده‌ای از همان آغاز سینه سـپر کردند؛ از جمله زنده‌یاد داریوش فروهر که در جایی به این کار پرداخته است و برخی نمایندگان مجلس شــورای ملی نیز در این خصوص واکنش‌هایی داشتند.
ظاهراً نمایندگان مجلس شورای اسلامی چنان درگیر خاموش کردن صدای نماینده معترض به کشتار نمازگزاران روز جمعــه مسجد مکی در زاهدان، بستن حساب زنان بدحجاب و تشویق و تحریک قوه قضائیه به اعدام هر چه سریع‌تر و بیشتر معترضان و فتنه‌گران است که حتی در حد سوال از دستگاه ذیربط نیز وقتی ندارند.
به این سیاستمداران نمی‌توان دلخوش بود، دفاع از ایران را خودمان به فرزندانمان بیاموزیم. ۴۰ سال پیش در اوایل دهه ۶۰ کارشناس کتاب‌های مدارس بودم، در نقشه‌های ایران این سه جزیره به اندازهای کوچک اسـت که به راحتی دیده نمی‌شود اما در همه نقشه‌ها کنار این سه جزیره علامت میزدم تا توجه کافی به آن شود. نمی‌دانم این رویه هنوز ادامه دارد یا خیر. یاد جمله ماندگاری می‌افتم که یکی از سیاستمداران‌پیشین درباره بحرین گفته بود: حالا که همه چیز در اختیار ماست، می‌توانیم هر چیزی بگوییم، فردا که ما نیستیم درباره ما چه خواهند گفت؟!
