کیوان جامه‌بزرگ، عضو هیئت مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای (نصر) استان تهران می‌گوید این روزها دیگر چیزی به نام اینترنت نداریم و با تداوم این وضعیت هم اقتصاد دیجیتال را از دست می‌دهیم و هم از صنعت روز دنیا عقب می‌مانیم.
به گزارش جماران؛ عضو هیأت مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران تاکید کرد که توسعه شبکه ملی اطلاعات به بهانه حرکت در مسیر استقلال یا تحقق اقتصاد دیجیتال، بدون دسترسی آزاد به اینترنت و پلتفرم‌های بین‌المللی اشتباهی تاریخی است.
کیوان جامه‌بزرگ، عضو هیأت مدیره این سازمان با بیان اینکه در حال حاضر چیزی به‌نام اینترنت نداریم، گفت: «چیزی که وجود دارد یک شبکه دست و پا شکسته و ناپایدار است که مسئولان هم به صراحت گفتند هیچ حسابی روی تداوم فعالیت پلتفرم‌های بین‌المللی آن باز نکنید.»
او که با روابط عمومی سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران مصاحبه می کرد، ادامه داد: «نتیجه این سیاست این است که در آینده، اقتصاد دیجیتال هم نخواهیم داشت و پیرو آن سایر صنایع کشور نیز در این شکاف دیجیتالی سالها عقب می‌افتند.»
او با تاکید بر توسعه و تکمیل شبکه ملی اطلاعات به‌عنوان یک زیرساخت ضروری برای هر کشور، بیان کرد: «این شبکه بدون وجود اینترنت پایدار و دسترسی آزاد مردم و کسب و کارها به آن عقیم و بی‌فایده خواهد بود. چه اینکه سیاست‌های تحدیدی حاکمیت، آن را در نگاه شهروندان به نهادی مذموم بدل می‌کند.»
جامه‌بزرگ ادامه داد: «در یک نگاه حداقلی شبکه‌های اجتماعی بین‌المللی، امروزه درگاه تعامل با بسیاری از منابع علمی، آموزشی، سرگرمی، خبری و... است. واقعیتی که هیچ‌گاه در یک پلتفرم بسته داخلی محقق نمی‌شود. روزانه میلیون‌ها عنوان محتوای تخصصی در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی منتشر می‌شوند و متخصصان دنیا از همین طریق با یکدیگر شبکه‌سازی می‌کنند و از یکدیگر می‌آموزند.»
او گفت: «مگر می‌شود به دانشگاه‌ها و مدارس کسب و کار، انجمن‌های تخصصی علمی، نشریات معتبر بین‌المللی، افراد شاخص و تاثیرگذار بر صنایع گفت بیایید در پلتفرم‌های داخلی ما فعالیت کنید؟ مگر می‌توان به شرکای بین‌المللی گفت در پیام‌رسان‌های ایرانی فعالیت کنید؟»
جامه‌بزرگ افزود: «بسیاری از ارتباطات روزانه کسب‌و‌کارها با شرکای تجاری بین‌المللی بر بستر همین شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها صورت می‌گیرد. اینها بدیهیاتی است که از جانب متولیان امر فیلترینگ و صیانت‌گران انکار می‌شود.»
عضو هیأت مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران با بیان اینکه اگر قدری دایره نگاهمان را وسیع‌تر کنیم، فاجعه‌ای بزرگتر عیان می‌شود، بیان کرد: «به‌نظر می‌رسد از آنجا که فهم برخی از مسئولان از اقتصاد دیجیتال صرفاً محدود به شرکت‌های اینترنتی و خدمات عمومی است، تصور می‌کنند با داخلی کردن آنها مردم مجبور به استفاده از آن شده و نهایتا این فضا را کنترل می‌کنند. ولی واقعیت این است که اقتصاد دیجیتال فراتر از کسب و کارهای اینترنتی است و ظرفیت نقش‌آفرینی به‌عنوان پیشران توسعه سایر بخش‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور را داراست.»
جامه‌بزرگ تاکید کرد: «پایه‌های اصلی انقلاب صنعتی چهارم، فناوری‌های دیجیتالی همچون رایانش ابری، هوش مصنوعی و اینترنت اشیا است. بدون اینها در بهترین حالت اساساً ما یک نسل از صنایع دنیا عقب‌خواهیم ماند. چون تحول در سایر صنایع نیازمند توسعه فناوری‌های پیش‌گفته است که همگی بر بستر تعاملات بین‌المللی و اقتصاد مقیاس‌پذیر فراسرزمینی رشد می‌کنند و موضوعیت می‌یابند.»
او ادامه داد: «انقلاب چهارم صنعتی که هیچ، عقب‌ماندگی صنایع کشور و بهره‌وری پایین آن مگر جز با نفوذ این فناوری‌ها در ذات صنعت قابل جبران است؟ این یعنی با تداوم وضع موجود، نه تنها کسب سهم 10 درصدی اقتصاد دیجیتال از کل اقتصاد کشور یک رویای مرده است، بلکه اقتصاد دیجیتالی شده که می‌تواند تا30 درصد اقتصاد کشور را متحول کند نیز دست نیافتنی می‌شود.»
این فعال حوزه فناوری معتقد است از آنجاییکه بسیاری از تصمیم‌گیران نهادهای ذیصلاح دغدغه پایداری و رشد کسب و کارهای خصوصی و حتی دولتی را نداشته‌اند، اصولا تصوری از اهمیت این مسایل هم ندارند.»
او با ابراز تاسف از اینکه مسئولان مورد نظر ضرورتی هم برای تعامل با بخش خصوصی و نهادهای تخصصی برای چاره‌جویی و راهکار گزینی نمی‌بینند، گفت: «ماجرا صرفا به یک گفت‌وگوی یک طرفه و نهایتا دریافت سیاهه‌ای از مشکلات فنی تقلیل می‌یابد و در مواجهه با این دغدغه‌ها به طیفی از ضدسیاست‌هایی نظیر لوگوتراپی (حرف‌درمانی) تا خطابه‌درمانی (رتوریک تراپی) پناه می‌برند.»
جامه‌بزرگ با تاکید بر اینکه در سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران طرح دیدگاه‌ها، نقد و پیشنهاد سیاست‌ها و همچنین پیگیری تحقق خواسته‌های بخش خصوصی را وظیفه خود می‌دانیم، بیان کرد: «شبکه ملی اطلاعات یک لازم غیرکافی است که در نبود دسترسی آزاد به اینترنت و پلتفرم‌های بین‌المللی به یک امر زائد غیرکاربردی تبدیل می‌شود. توسعه آن به بهانه حرکت در مسیر استقلال یا تحقق اقتصاد دیجیتال، نیز یک فریب بزرگ و اشتباه تاریخی در کشور خواهد بود.»
