آیت‌الله محمد علی ناصری درگذشت + زندگینامه

به گزارش جماران؛ آیت‌الله شیخ محمد علی ناصری از علما و استادان اخلاق مدتی قبل در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) یکی از مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بستری شده بود که ساعتی پیش دار فانی را وداع گفت.

متن اطلاعیه دفتر آیت الله ناصری به شرح ذیل است:

بسمه تعالی

انا لله و انا الیه راجعون

بدینوسیله ارتحال عالم ربانی حضرت آیت الله ناصری قدس سره را به اطلاع عموم مومنین و علاقمندان می رسانیم و از خداوند متعال علو درجات ایشان را خواستاریم.

برنامه تشییع و مراسمات متعاقبا اعلان خواهد شد.

نگاهی به زندگی نامه مرحوم آیت الله ناصری دولت آبادی

آیت الله حاج شیخ محمد ناصری دولت آبادی در سال ۱۳۰۹ هجری شمسی در شهر دولت آباد برخوار واقع در ۱۰ کیلومتری شهر اصفهان در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود. پدر ایشان زاهد و متقی حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ محمد باقر ناصری نام داشت که خود در شمار عالمان فرهیخته آن دوران بود و محضر دانشیان بزرگی همچون علامه آخوند کاشی و نیز جهانگیرخان قشقایی را به خوبی دریافته بود و در شمار ایران مورد عنایت خاصی علامه مرحوم حاج آقا رحیم ارباب نیز قرار داشت.

ایشان به هنگام دنیا آمدن این فرزند او را محمد علی خواند و او بعدها به نام محمد شهره شد. – محمد هنوز در دوران نوجوانی به سر می برد که پدر به اشاره مرحوم علامه ارباب راهی نجف اشرف شد تا خدمت فقیهان بزرگ آن دیار همچون آیت الله آقا میرزا عبدالهادی شیرازی و آیت الله سید محمود شاهرودی و آیت الله آقا سید جمال الدین گلپایگانی را دریابد.

بعد از مهاجرت پدر به نجف اشرف، آیت الله ناصری تحصیل را در همان نوجوانی آغاز کرد. این دوران با حضور در مکتب خانه ای در دولت آباد آغاز و بعد از یکی دو سال با ورود به حوزه علمیه اصفهان و تحصیل علوم ادبی رایج در آن حوزه ادامه یافت. در این دوران که ایشان هنوز در دوران نوجوانی به سر می بردند لطف امیرمومنان (ع) شامل حال ایشان می شود و استاد به همراه پدر و خانواده به نجف اشرف کوچ می کنند. ایشان در این زمان ۱۴ سال بیشتر نداشتند.

اگرچه در نجف اشرف مشکلات و فقر و کمبود امکانات اولیه این خانواده ۵ نفره را در سختی بسیار قرار می دهد اما خاطرات شیرین استاد از آن دوران نشان دهنده روحیه علم و معرفت جوی ایشان در همان آغازین دوران ورود ایشان به نجف اشرف می باشد. این دوران دو سال بیشتر به طول نمی انجامد. چه در این هنگام مادر رخت از این دنیای گذران بر گرفته و به دیار باقی می رود و سعادت او را که علیرغم غم غربتی که در آن شهر مقدسی داشت، در صحن مطهر علوی که فاصله چندانی تا روضه منوره نداشت برای همیشه آرام می گیرد.

یکسالی پس از آن خانواده پدر به ایران باز می گردد و ایشان را در سن هفده سالگی برای ادامه تحصیل در نجف اشرف تنها می گذارد. این دوران با رفتن ایشان به مدرسه صدر نجف آغاز و فصلی جدید در زندگی ایشان آغاز می شود. پدر پیش از جدایی از فرزند او را حسن دهاقانی که در شمار اعلام و اوتاد آن شهر مقدس بود می سپارد. در این دوران ایشان گذاشته از شرکت در دروس علمی نجف اشرف با شماری از اهالی معانی این شهر مقدسی همچون مرحوم حضرت حاج شیخ محمد کوفی نیز آشنا و در طریق معرفت ائمه هدی دست به دامن می زند.

ایشان در این دوران بخشی از علوم ادبی، حاشیه ملا عبداله بر متن منطقی تفتازانی و قسمتی از شرح لمعه را نزد مرحوم آیت اله مدرس افغانی فرا می گیرد. ادامه شرح لمعه را از محضر آیت الله شیخ مجتبی لنکرانی، مکاسب را محضر مرحوم آیت اله حاج شیخ عبدالکریم کرونی اصفهانی که بعدها داماد ایشان می شود . کفایه را از محضر آیت الله حاج شیخ محمد حسین دهاقانی و برای دومین مرتبه باز در محضر آیت اله شیخ صدر را بادکوبه ای، خارج مکاسب صلاه آیات را از محضر آیت اله سید عبدالهادی شیرازی و خارج بیع و خیارات را از محضر امام خمینی (ره) استفاده می کند گذاشته از این در شماری دیگر از دروسی همچون بحث خارج کتاب الحج آیت اله سید محمود شاهرودی نیز شرکت و یک دوره کامل اصول الفقه از محضر آیت الله العظمی حاج سید ابوالقاسم خوئی فرا می گیرد.

مرحوم حضرت آقا سید هاشم حداد که آیت الله ناصری گذشته از استفاده از تعالیم ایشان با شماری از یاران ایشان همچون مرحوم علامه طباطبایی و حاج عبدالزهرا گرعاوی نیز به واسطه همین مجالس آشنا می شوند. در همین دوران با مرحوم عارف بزرگ جناب حاج آقا اسماعیل دولایی نیز آشنا می شوند. ایشان هر از چندی که به اصفهان می آمدند به دیدار این دوست قدیمی نیز می شتافتند. عارف گمنام مولوی قندهاری نیز در شمار یاران ایشان قرار داشت. میان این دو بزرگ مرد عقد اخوتی بسته شده بود و از همین رو تا پایان عمر جناب مولوی این دو هرگز یکدیگر را فراموش نکردند. آیت اله شیخ حسن صافی اصفهانی نیز در همین شمار قرار داشت که دوستی دیرینی میان این دو از دوران اقامت در نجف اشرف برقرار بود. آیت اله ناصری پس از آن که به امر استادشان مرحوم آیت اله کشمیری به اصفهان بازگشت. گذشته از مجالسی تدریس فقه و اصول و تفسیری که سالیانی دراز در حوزه علمیه این شهر اقامت نمود و تا کنون نیز ادامه دارد. به تربیت نفوس مستعد و طالب معارف الهی نیز همت گذاشت.

آیت الله ناصری علاوه بر تلاش های علمی و دینی و هدایت و راهنمایی مردم طلاب و اهل علم در کارهای خیر نیز مشارکت جدی دارد از جمله این اقدامات می توان به تلاشهای ایشان برای ایجاد مراکز بهداشتی و درمانی اشاره کرد. مرکز درمانی حضرت ولیعصر(عج) و بخش دیالیز ۲۰ تختخوابی ان با اهدای ۶ هزار متر زمین و دو هزار متر ساختمان در سال ۸۷ توسط آیت الله ناصری آغاز و در سال ۹۱ با حضور وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی افتتاح شد. این مرکز دارای بخش زایمان، دیالیز، آزمایشگاه، رادیولوژی، – دندانپزشکی، پزشکی عمومی و تخصصی است که به ارایه خدمت می پردازد که بخشی دیالیز آن مجهزترین بخش دیالیز استان می باشد که با صرفت ۲ میلیارد تومان تجهیز شده است.

هم چنین بیمارستان گلدیس شاهین شهر که سالهاست به مردم خدمات درمانی ارایه می دهد از دیگر خدمات آیت الله ناصری است که بخشی دیالیز آن با ۱۴ تخت در سال ۸۴ توسط ایشان کلنگ زنی و با کمک خیرین احداث و تجهیز شد. بخش دیالیز بیمارستان محمد رسول الله (ص) میمه با کمک خیرین این بخشی ساخته شد و در سال ۹۰ به بهره برداری رسید با توجه به بعد مسافت بخش میمه با مرکز اصفهان و شهرستان و تعداد زیاد بیماران این کار خیر باعث راحتی بیماران شده است. همچنین اورژانسی شبانه روزی دولت آباد که زمین و احداث آن زیر نظر ایشان صورت گرفت و در سال ۸۵ به بهره برداری رسید و هم اکنون به مردم این شهرستان ارائه خدمت می کند.