تا کنون پای هیچ وزیری برای استیضاح به بهارستان نرسیده و فقط صدای نمایندگان از بلندگوی رسانه‌ها، افکار عمومی را متوجه پایان ماه عسل بهارستان و پاستور کرده است. اما چرا در حاکمیت یکدست اصولگرایان، اختلاف دولت و مجلس، جدی شده، آن هم اینقدر زود؟ استیضاح‌ها نتیجه تلاش فردی یا گروهی برخی نمایندگان است اما آیا حرف تلاش‌کنندگان برای استیضاح وزرایی که ناکارآمد می‌دانند در هیات رئیسه و صحن نیز خریداری هم دارد؟
به گزارش جماران؛ خبرآنلاین نوشت: دود مماشات زیاد مجلس و هیات رئیسه با دولت و تن ندادن به استیضاح وزرای ناکارآمد، نهایتا، به چشم مردم رفته و خواهد رفت.
مجلسی که با رای بالا، مهر تایید به کابینه دولت سیزدهم زده بود حالا مرتب از استیضاح وزیری جدید خبر می‌دهد. استیضاح‌هایی که هنوز معلوم نیست، ابزاری برای تهدید دولت است یا این که بهارستانی‌ها عزم جدی برای استیضاح دارند؟
تا کنون پای هیچ وزیری برای استیضاح به بهارستان نرسیده و فقط صدای نمایندگان از بلندگوی رسانه‌ها، افکار عمومی را متوجه پایان ماه عسل بهارستان و پاستور کرده است. اما چرا در حاکمیت یکدست اصولگرایان، اختلاف دولت و مجلس، جدی شده، آن هم اینقدر زود؟ استیضاح‌ها نتیجه تلاش فردی یا گروهی برخی نمایندگان است اما آیا حرف تلاش‌کنندگان برای استیضاح وزرایی که ناکارآمد می‌دانند در هیات رئیسه و صحن نیز خریداری هم دارد؟
مصطفی رضاحسینی قطب‌آبادی، عضو هیات رئیسه کمیسیون صنایع و معادن و مدیرکل ارزیابی عملکرد، بازرسی و رسیدگی به شکایات مجلس است. او یکی از امضاکنندگان استیضاح رضا فاطمی امین وزیر صنعت، معدن و تجارت است که تاکید می‌کند ، ریشه تقابل مجلس یازدهم و دولت سیزدهم، اتاق‌های فکر پشت پرده ای هستند که زمام قوه مجریه را در دست گرفته‌اند و حتی تا سطح معاونان وزرا، در انتصابات تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری می‌کنند و خروجی این انتصابات، چنان عملکرد غیرقابل دفاع و ناکارآمدی دارند که برای مجلس، راهی جز استیضاح باقی نگذاشته تا منافع ملی، بیش از این، فدای وزرای کارنابلد و زیرمجموعه شان نشود.
گفت‌وگو با رضاحسینی قطب‌آبادی، عضو هیات رئیسه کمیسیون صنایع و معادن را بخوانید:
چرا مجلس تصمیم به استیضاح وزیر صنعت گرفت؟
آنچه مطرح می‌کنم نظر کمیسیون نیست بلکه نظر شخص من به عنوان نماینده مجلس است. وزریر صمت ،همواره از وزرای تخصصی کابینه و مرتبط با کمیسیون صنایع مجلس محسوب می شود و از طرفی پایه‌های کشور بر صنعت و معدن گذاشته شده است در عصر جدید و فرمایشات رهبری درباره اقتصاد بدون نفت حساسیت این وزراتخانه و حوزه را بیشتر کرده است. دغدغه ما هم به علت مسائلی است که به زیربنای اقتصاد کشور مربوط می‌شود. در وزرات صمت شاهد بودیم که در دو سال گذشته چندین وزیر در این حوزه تغییر پیدا کرده است که نشان از هدر رفت زمان و سرمایه است. در مجموعه‌ای که ثبات مدیریتی وجود نداشته باشد و نمی‌توان برنامه‌ریزی کرد و نمی‌توان طرح توسعه ارائه داد و حتی انگیزه‌ای برای کار برای اعضا باقی نمی‌ماند. این عزل و نصب‌ها و رفت و آمدهای مدیران باعث شده که مدیران زیر مجموعه به تبع مدیران ارشد و وزیر به عنوان راس هرم مجموعه از دیگر مجموعه‌های و دستگاه‌های غیرمرتبط به این حوزه وارد می‌شوند و نتیجه آن وضعیت فعلی جامعه و ارتباط آن با زندگی روزمره مردم و معیشت مردم است که وضعیت اقتصادی موجب ضرر برای جامعه مردم و کشور شده است. همه مسائلی که به آن اشاره کردم اگر به هر کدام ورود شود یک کتاب تعریف و تشریح دارد، باعث شد که ما با آمدن آقای فاطمی امین با شروع کار و ارایه برنامه‌های خود در زمانی که برنامه را به مجلس ارائه داد نیز مطرح شد و به ایشان گفته شد باید آنچه را می‌گویند عملی کنند. وزرات صمت، وزارتخانه کوچکی نیست که مشکلات آن را با شعار حل و فصل کرد.
پیش از طرح استیضاح با وزیر جلسه برگزار کرده بودید؟
خود من در ارتباط با مسائل مختلف در حوزه‌های مختلف نشست داشتم و مکررا تذکرهایی در مورد حوزه صنعت، معدن و خودرو به وزیر دادم. خود شخص وزیر فردی جوان و علاقه‌مند به کار کردن و فرد خوشبینی است. آقای وزیر و بسیاری از وزرای کابینه از جایی دیگر مدیریت و هدایت می‌شوند. خود وزیر برای وزارتخانه تحت امر خود تصمیم گیرنده نیست و اختیاری ندارد ، مخصوصا در بحث چینش نیروها ، دیگران برای او تصمیم می‌گیرند در اتاق فکرهای سیاسی و شبانه به وزیر تکلیف می‌کنند که باید فلان کار را انجام دهی.
برای ادعای بزرگ خود، دلیل و سندی هم دارید؟
خودروسازی‌ها، الان به پاشنه آشیل کشور تبدیل شده‌اند. وزرات صمت و دولت، در ایران خودرو و سایپا سهام بسیار اندکی دارند اما از طریق افرادی در تمام ارکان تصمیم‌گیری آنها دخالت می‌کند. می‌توانم به جرات بگویم که خود وزیر در انتخاب این افراد مداحله گر، نقشی ندارد. معاونینی برای وزیر انتخاب می‌کنند که الفبای تعامل با مجلس با عنوان راس امور بودن را ندارند و هیچ آموزشی به آنها داده نشده که تصمیم‌گیری کلان برای کشور چگونه است. مجلس انقلابی و دولت انقلابی فقط شعار است. دولت هیچ اراده‌ای برای اخذ مشورت با مجلس و کمیسیون‌های تخصصی آن ندارد. دولت وقتی جایی گیر می‌کند یا می‌خواهد مشکلات را به گردن مجلس بیاندازد، به سراغ مجلس می‌آید. ما مجلسی‌ها بیشتر به سمت همکاری و تعامل با مجلس رفتیم و تلاش کردیم در کمیسیون مشکلات صنعت و معدن را حل کنیم. معاونت معدنی انتخاب می‌کنند که اطلاعات او در این زمینه به شدت پایین است. فردی را از بورس برداشته و در این سمت قرار داده‌اند، فردی که بورس کشور را به این روز رسانده حالا به معاونت معدنی انتخاب شده است. در این شرایط طبیعی است که کارهای فقل می‌شود و هیچ اقدامی جلو نخواهد رفت و نارضایتی ایجاد می‌شود.
ما مدیر جوانی را در این دولت داشتیم و زمانی که یکی از نمایندگان به او مطلبی را تذکر دادند، در ادامه بحث به نماینده می‌گوید؛ من را آقای رئیسی به اسم می‌شناسد و با هم رفت و آمد داریم. زمانی که این ادبیات یک معاون وزارتخانه است یعنی دولت ، خیلی خیلی راه دارد تا به دولت انقلابی که ادعای آن را دارد، تبدیل شود. همه این ناکارآمدی‌ها به وزیر برمی‌گردد، مجلس در ارتباط با معاونت‌ها و مدیران زیر مجموعه و روسای سازمان‌ها ،نمی‌تواند به صورت مستقل ورود کند بلکه قانون و آیین‌نامه به ما اجازه داده در بعد نظارتی خود از ابزار استیضاح استفاده کنیم اما عملکرد دولت ، گویای این واقعیت تلخ است که اراده‌ای برای تمکین به قانون و پذیرش نقش نظارتی مجلس ندارد.
آن «دیگران تصمیم‌گیر» چه کسانی هستند؟
در تمامی دولت‌ها وکشورها اتاق فکر بیرونی وجود دارد و من نمی‌خواهم آن را مختص به حاشیه پشت پرده خودرو کنم. اما منافعی در یک رشته و دسته افراد دارند اجازه نمی‌دهند یا یک قانون و تغییر و تحول منافع‌شان از دست برود. اگر با نگاه خوشبینانه به دولت نگاه کنیم و بگوییم دولتی انقلابی است، افراد سیاسی و جناحی که پشت پرده در به ثمر رسیدن این دولت تلاش کردند و نقشی داشتند (البته بخشی از این مجموعه افراد، چرا که همه آنها را بازی نمی‌دهند) با هدف تثبیت منافع و تثبیت جایگاه مدیریتی خودشان تحت عناوین مختلف مانند جوان‌گرایی، انقلابی و ... افرادی را منصب می‌دهند که نتیجه آن، چیزی است که الان می‌بینیم.
چرا استیضاح‌ها اعلام وصول نمی‌شود؟
مجلسی‌ها هستند که با دولت تعامل دارند و نه برعکس آن. یکی از دلایلی که هیات رئیسه، استیضاح را اعلام وصول نمی‌کند این هست که شاید با گفت و گو و تعامل ، دولت، تغییر رویه دهد یا وزیر، اصلاح امور کند تا بی‌اعتدالتی‌ها رفع و چالش ها ، رفع شود و کار به استیضاح نکشد. این توجیه یا دلیل هم مطرح است که دوره فعالیت دولت هنوز به یک سال هم نرسیده و بهتر است به رئیس جمهور و کابینه مهلت داد.اما خود من به رئیس مجلس نیز گفته‌ام که این استدلال، استدلال باطلی است. اگر ما همین حالا، جلوی تخلف و ایراد و اشکال های پرشمار و آسیب زای دولت را نگیریم، یک سال دیگر ضمن این که سرمایه‌های اجتماعی و مردم را از دست می دهیم به کشور هم ضرر جبران ناپذیری زده‌ایم. مجلس باید مسائل مهم را بدون تعارف و فارغ از این که دولت در دست کدام جناح و حزب است ، پیگیری و به وظیفه نظارتی خود با دقت حداکثری ، عمل کند. بنابراین ، معتقدم ، دود مماشات زیاد مجلس و هیات رئیسه با دولت و تن ندادن به استیضاح وزرای ناکارآمد ، نهایتا ، به چشم مردم رفته و خواهد رفت.
