امثال آقای جلایی پور از یک نکته حیاتی غفلت نکنند. آنچه شما را به این نقدها کشانده است، اگر فقط نقد حرم امام بود قابل تحمل است اما این نوع گفتار به نوعی توجه نداشتن به امام و عبور از ایشان است.
به گزارش جماران؛ در پی یادداشت روز گذشته جواد امام، محمدرضا جلایی پور پاسخی را در کانال خود منتشر کرد. جواد امام اکنون پاسخی به وی منتشر کرده که در پی می آید:
«امروز آقای محمدرضا جلایی پور به مطلبی که من در نقد او نوشته بودم پاسخ داده و با کلی گویی هایی از کنار اصل مطلب گذشته است. به همین جهت لازم دیدم که بار دیگر نکات اصلی مطلب خود را با او بازگو کنم تا مطلب اصلی فراموش نشود.
۱)نکته اول در کلام آن بود که این داستان که مربوط به سی سال پیش بود، چرا باید امروز و در این شرایط زنده شود؟ زیارت نامه امام مربوط به سی و دو سال قبل است. فقیهی بزرگ که هم دین را بهتر از من و شما می شناسد و هم به تقوا شهره است آن را در همان زمان نوشته است. پس شما به چه حقی آن را مبالغه آمیز می خوانید؟ اگر شما نسبت به امام چنین اعتقادی ندارید چرا بر بقیه خرده می گیرید؟
اگر شما تا به حال به خود زحمت نداده اید و به حرم مطهر نرفته اید عیب از شماست؟ امروز که همه اذهان درگیر واکسن کرونا و فیلم های زندان اوین است، چرا باید بحث اصلی دست کم بخشی از جریان اصلاح طلبی به موضوعی قدیمی و تکراری کشیده شود؟ موضوعی که آقای جلایی پور جوابی نداده است.
۲)نکته دوم این بود که بعد از رحلت امام ساختن حرمی برای ایشان مطالبه ملی بوده است. فهم این مطلب کاری دشوار نیست. وقتی تا همین اواخر، میلیون ها نفر در طول سال به مزار امام آمده اند، روشن است که در سال های حیات و رحلت ایشان چه فضایی حاکم بوده است.
آقای جلایی پور فراموش کرده که حرم امام توسط دولت های مختلف و با تصویب مجالس مختلف و زیر نظر حاکمیت و با نظارت دیوان محاسبات و صدها دستگاه نظارتی ساخته شده است. مجلس ، دولت و حاکمیت، نماینده اراده ملی نبوده اند؟!
چرا آقای جلایی پور توجه نمی کند که حرم امام در هر سال بزرگ ترین محل برای استراحت در راه ماندگان و فقراست. چرا توجه ندارد که این محل نماد جهموری اسلامی است؟ آیا نمی داند سه دانشگاه بزرگ در همان محوطه موجود است؟ آیا نمی داند اطراف آن بزرگ ترین اقامتگاه مسافران دایر شده است؟ چرا نمی خواهد بپذیرد که ده ها استفاده دیگر از این محیط صورت می گیرد؟
ممکن است ایشان بگوید آیا نمی شد این هزینه ها در جای دیگر انجام گیرد؟ پاسخ را وقتی خواهم داد که ایشان این سوال را درباره همه اماکنی که در کشور ساخته شده، مطرح کند؟ آیا نمی شد برج میلاد را نساخت؟ آیا نمی شد چند مقابل بودجه حرم را که توسط دولت آقای خاتمی داده شد، خرج توسعه شکوهمند حرم حضرت معصومه(س) نکرد؟ آیا نمی شد مسجد جمکران را با پولی بیشتر از حرم امام نساخت؟
آیا نمی شد مصلای تهران را نساخت؟ آیا نمی شد ده ها مقابل هزینه حرم امام را در اماکن متبرکه ایران و عراق صرف نکرد؟ آیا نمی شد از بودجه دولت به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی و شاه چراغ و … نداد؟ و مقبره ای برای حافظ و سعدی و.. نساخت؟ و…
۴)نکته دیگر آنکه چرا در همین جوابیه آخر به گونه ای می نویسد که گویی خانواده امام بدون هیچ حساب و کتاب پول ها را هزینه شخصی می کنند؟ وی باید بداند (و می داند و متأسفانه باز می گوید) که همان سیستمی که در مابقی حساب رسی های دولتی مطرح است، در بودجه حرم امام هم برقرار است. و جزییات ریز آن در اختیار همه نهادهای ذی ربط نظارتی قرار دارد.
نوشته اید در کلمات زیارت نامه کلمات غلو آمیز به کار رفته. شما اشتباه می کنید این مطلب را مجتهدی فیلسوف و مرجعی دانشمند به نام آیت الله جوادی آملی نوشته است. واقعیت آن است که اگر شما دلدادگی خود را از دست داده اید، چرا فکر می کنید دیگران هم مانند شما هستند؟
۵)نکته سوم آن بود که گفتم آنچه آقای جلایی پور و دوستانش نوشته اند، آمیخته به بغض و دشمنی است. یک بار دیگر مطالب را بخوانید. عبارت «آرامگاه خانوادگی» با کدام نیت همراه است؟! آیا آیت الله هاشمی رفسنجانی، آیت الله توسلی، دکتر حبیبی ،خانم دباغ، شهید صنیع خانی و ده ها شهید و غیرشهید دیگری که در آنجا آرمیده اند همه خانواده امام هستند؟ عبارت «کاخ» را برای آن حرم مطهر به کار بردن، نقد است یا تخریب؟! و ده ها واژه زشت دیگر که از نوشتن آن شرم دارم.
آقای جلایی پور و دوستانش گرفتار توهمی نامبارک شده اند و فکر می کنند هر چه بر زبان می آورند مطابق با حقیقت و ادب است. و به دیده انصاف در کلام خود نمی اندیشند.
۴)نکته دیگر هم توجهی بود که به امثال آقای جلایی پور دادم که از یک نکته حیاتی غفلت نکند. آنچه شما را به این نقدها کشانده است، اگر فقط نقد حرم امام بود قابل تحمل است اما این نوع گفتار به نوعی توجه نداشتن به امام و عبور از ایشان است. و من به عنوان کسی که همواره از نیروهای میدانی اصلاح طلبان بوده ام و هزینه آن را هم داده ام، با صراحت تمام به شما می گویم این جریان هر چقدر از امام دور شود، از متن جامعه دور شده است.
اقبال به مهندس موسوی، اقبال به نخست وزیر امام بود. خاتمی چون فرزند فاضل و با تقوای امام خوانده شد و از شجره سیادت بهره داشت و گفتمانی به روز شده از اندیشه امام ارائه داد، مورد اقبال شهری و روستایی و دانشگاهی و غیر آن واقع شد. اقبال به هاشمی رفسنجانی و … هم همین دلیل را داشت. توان شما در جمعی محدود و با ادبیاتی مخصوص به خود و بدون مراجعه به بستر دینی و اعتقادی مردم و جدای از عشق آنان به خمینی در حد همین انتخابات اخیر هم نیست.
تجربه همین انتخابات نشان داد که تا چه حد تحلیل های شما و دوستانتان خیال بافانه بوده است و تا چه حد آرزواندیشی در این نگاه ها مستتر است. هرچند که بهتر است بگذریم چرا که سخن بسیار است.»
منبع: صبح ما
