آیا مسئولان برای بحران های آینده خوزستان نسخه ای دارند؟

به گزارش جماران؛ صبح ما نوشت: امروز که حدود یک هفته از اعتراضات مردم خوزستان نسبت به بی آبی و مشکلات ناشی از آن می گذرد، به نظر می رسد که معضلی بزرگتر «امنیت آبی» و متعاقب آن «زندگی مردم» این خطه را تهدید می کند. معضلی که درست پس از ارائه راهکار از سوی مسئولین استانی به وجود آمده و ممکن است که در سه ماهه پیش رو، شرایط بدتری را برای خوزستانی ها رقم بزند.

بنابر گزارش ها، با فشار نماینده خوزستان و برخی مقامات دیگر استان، به منظور کاهش تنش های آبی به وجود آمده، از هفته گذشته تاکنون دو مرتبه با افزایش رهاسازی آب سدکرخه، خارج از برنامه اصلی و مصوبه خشکسالی موافقت شده است. اقدامی که تا امروز به خروج ۷۰ درصد ذخایر این سد انجامیده است.

این درحالیست که دست کم در دو ماهه آتی، یعنی ماه های مرداد و شهریور، نیاز بیشتری به منابع آبی این سد برای تامین آب منطقه وجود دارد و مشخص نیست که مسئولان امر با چه نگاه و تحلیلی اقدام به رهاسازی آب پیش از موعد مقرر کرده اند. همچنین تامین نیاز پائیزه استان خوزستان به آب نیز از هم اکنون با چالش های زیادی مواجه است. جالب اینجاست که وزارت نیرو پس از تصمیم شورای تامین استان، ملزم به رهاسازی آب خارج از مصوبه شده و بنابر شواهد موجود این اقدام، توام با بررسی های کارشناسی متخصصین حوزه آب و انرژی نبوده است.

بی تردید هر جریان آبی که فراتر از برنامه مصوب خشکسالی استان از سد کرخه رهاسازی شود، به معنای افزایش ریسک در تامین آب کشت های پاییزه است چراکه ذخایر انتهای شهریور برای ورود به سال آبی جدید کاهش پیدا می کند.

معاون مطالعات پایه و طرح های جامع منابع آب سازمان آب و برق خوزستان اخیرا گفته بود: «طبق الگوی کشت پیشنهادی جهاد کشاورزی قرار بود ۸۸ هزار هکتار کشت فصلی با الگوی کم مصرف در دوره خشکسالی داشته باشیم اما امسال بیش از ۹۰ هزار هکتار کشت با الگوی پر مصرف انجام شد.»

از این رو، بهتر بود به جای رهاسازی بی قاعده آب سد کرخه برای مصارف کشاورزی که منجر به بروز بحران های بیشتر در ماه های آتی می شود، برآورد خسارتی از کشت های خارج از الگوی مصرف استان صورت می گرفت و مقدار ضررهای ناشی از آن به کشاورزان پرداخت می شد. تا کشور در ماه های آتی با تنش های بیشتر آبی که می تواند عواقب بسیار بدتری از وضع موجود داشته باشد، مواجه نشود.

تجویز نسخه برای عبور از وضعیت کنونی، زمانی می تواند مفید و موثر باشد که نخست از طرف کارشناسان خبره و متخصص انجام شود و دوم نگاهی درازمدت به حل مسائل داشته باشد. اینکه برای خشنودی کشاورزان و فرونشاندن برخی اعتراض ها، آب مصرفی ماه های آینده مردم خوزستان را در زمین های تشنه منطقه رها کنند و این تصور را داشته باشند که بحران حل شده، کوته بینی عده ای را در مواجهه صحیح با مشکلات نشان می دهد.

باید پرسید چرا مسئولین استانی و نمایندگان مجلس در دوساله منتهی به ۱۴۰۰، از کشت نامحدود کشاورزان خوزستانی دفاع کردند و چه توجیهی برای کشت شلتوک برنج در منطقه کم آب آنجا وجود داشت؟ متاسفانه با اینکه در کلام مخالفت هایی با برنج کاری در استان صورت گرفته بود اما عملا ممانعتی از آن صورت نگرفت.

مسئولینی که این روزها تنها راه حل مشکلات خوزستان را در رهاسازی بی قاعده آب سدکرخه جست و جو می کنند، آیا برای بروز تنش های فزاینده آبی در ماه های پیش رو هم نسخه ای دارند یا صرفا چاره ای موقت برای خاک تشنه خوزستان داده اند؟!

مردم خوزستان «آب» می خواهند. منتها این نیاز بدیهی با رهاسازی بی قاعده آب از سد و یا گسیل بطری های آب معدنی برطرف نخواهد شد. هرچند توزیع آب آشامیدنی سالم در میان مردم این منطقه همواره اقدامی شایسته است. ولی ضرورت فعلی، اقدامی در خور برای تامین آب شرب استان با استفاده از کارشناسان داخلی و خارجی را طلب می کند. به نظر می رسد که مسئولین مربوطه فارغ از هر نگاه امنیتی به موضوع آب استان، باید از تمامی متخصصین حوزه آب در دنیا استمداد بطلبند و تا دیرتر نشده، منشاء بروز خشکسالی و راه های مقابله با آن را شناسایی کنند. روا نیست مردمی که سال ها زیر رگبار گلوله و توپ و تانک روزگار گذرانیدند، امروز هم در شرایطی بدتر از جنگ تحمیلی به سر برند.

همچنین نمایندگان اصولگرای مجلس که با شعارهای بهبود معیشت و اقتصاد مردم روی کار آمده اند، باید به دور از سیاسی کاری و منفعت جناحی خود، برای مشکلات مردم خوزستان طرح های ویژه ای به تصویب برسانند، ولی افسوس که دغدغه روزانه آنها پیگیری طرح هایی است که آزادی شهروندان را محدود می کند.