«جاناتان جوردن» یکی از نظامیان آمریکایی می گوید: فکر نمی کنم کسی بوده باشد که آن شب را بدلیل ضربات آن اتفاق بدون نوعی از عوارض، چه روانی و چه احساسی، پشت سر گذاشته باشد. وی با اشاره به آماده شدن نظامیان آمریکایی برای دریافت ضربه از ایران می گوید: در آن مقطع فقط انتظار نابودی کامل را داشتیم.
به گزارش جماران؛ به نقل از ایرنا، یک سال پس از پاسخ قاطع ایران به آمریکا در عین الاسد، واشنگتن پست به سراغ نظامیان حاضر در زمان حمله موشکی ایران رفته و ابعاد تازه‌ای از وحشت و اضطراب آمریکایی‌ها را فاش کرده است.
واشنگتن پست یکشنبه شب نوشت: «آلن جانسون» از نظامیان آمریکایی در عین الاسد پس از دریافت امواج سهمگین انفجارها، از جمله انفجار ناشی از موشکی که به حدود ۱۸ متری پناهگاهش برخورد کرد، در تمرکز کردن مشکل پیدا کرد.
او می گوید: هنوز اضطراب دارم. هنوز هم کابوس می بینم؛ کابوس صدای موشک هایی که می آمدند.
واشنگتن پست در گزارش خود نوشت: ترامپ که با شدیدترین بحران امنیتی بین المللی در دوره ریاست جمهوری خود روبرو شده بود، ساعاتی پس از حمله موشکی ایران به عین الاسد در توئیتی نوشت: همه چیز خوب است.
موشک های ایران قوی تر از هر سلاح دیگری که در یک نسل به آمریکایی ها شلیک شده بود
به نوشته این روزنامه، موشک هایی که توسط ایران شلیک شد حدود ۱۲ متر طول داشت و هر یک حامل بیش از ۷۲۵ کیلوگرم مواد انفجاری بود؛ یعنی قوی تر از هر سلاح دیگری که در یک نسل به آمریکایی ها شلیک شده بود.
در نهایت، پس از آن حمله تشخیص داده شد که ۱۱۰ نفر از نظامیان آمریکایی دچار آسیب مغزی تروماتیک شده اند. بعضی از آنها در مرکز پزشکی نظامیان والتر رید در خارج از واشنگتن برای مدتی طولانی بستری شده و تحت معاینات زیادی قرار گرفتند.
فقط انتظار نابودی کامل را داشتیم!
در واقع، ۲۹ نظامی از جمله آلن جانسون دچار جراحات شدید شده بودند. این حمله باعث ایجاد احساس خشم و درماندگی شد. بازماندگان آن حمله هنوز به آن شبی فکر می کنند که به نظر می رسد بخاطر اتفاقاتی مانند شیوع کرونا و بحث های داخلی درباره انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نادیده انگاشته شده است.
«جاناتان جوردن» یکی دیگر از نظامیان آمریکایی می گوید: فکر نمی کنم کسی بوده باشد که آن شب را بدلیل ضربات آن اتفاق بدون نوعی از عوارض، چه روانی و چه احساسی، پشت سر گذاشته باشد.
وی با اشاره به آماده شدن نظامیان آمریکایی برای دریافت ضربه از ایران می گوید: در آن مقطع فقط انتظار نابودی کامل را داشتیم.
جانسون نیز تصمیم گرفت تا یک پیام ویدیویی برای پسرش بفرستد. او می خواست آخرین صحبت هایش را با وی در میان بگذارد زیرا شاید «اتفاق بدی برای پدر می افتاد.»
همه افراد نشانه هایی از آسیب مغزی تروماتیک داشتند
«برایان مودی» یکی دیگر از نظامیان آمریکا می گوید که در نیمه شب حمله، آسمان پایگاه سوت و کور بود، «تقریبا مثل شهر ارواح.»
مودی و همقطارانش سوار یک کامیون ضدمین شده بودند تا در امان باشند. چند نیرو نیز در برج های نگهبانی مستقر بودند تا در صورت حمله زمینی آماده باشند. تقریبا همه نیروهای دیگر در پایگاه پناه گرفته بودند.
ساعت یک بامداد به وقت محلی در عین الاسد پیام هشدار از بلندگوها پخش شد: در حال آمدن هستند، در حال آمدن هستند. پناه بگیرید.
اولین موشک در ساعت یک و ۳۴ دقیقه بامداد در حدود ۹۱.۵ متری کامیون ضدمین منفجر شد و آوار روی آن ریخت. با انفجار موشک های بعدی درهای کامیون از جا کنده شد.
جانسون از ۳ انفجار اول چیزی به یاد ندارد و می گوید علت آن است که انفجار سوم او و سایر سربازان آمریکایی را در پناهگاهش بیهوش و نقش بر زمین کرد. موشک سوم در حدود ۶۴ متری آنها فرود آمده بود.
موشک چهارم در حدود ۲۷۴ متری آنها منفجر شد. موشک های پنجم و ششم حدود ۴۰ ثانیه بعد صفیرکشان از راه رسیدند؛ یکی در فاصله ۱۱۰ متری و دیگری در حدود ۵۵ متری به زمین برخورد کردند. جانسون پیش از آنکه دوباره بیهوش شود در میان دندان هایش «گرد و خاک با مزه آمونیاک» را حس کرد.
«درو داونپورت» یکی دیگر از نظامیان آمریکایی درباره آن شب می گوید: آن ابر قارچی شکل و رنگ قرمز روشن و نارنجی را به خاطر دارم. یکی از خطرناک ترین چیزهایی بود که تا آن موقع دیده بودم.
به نوشته واشنگتن پست، در فاصله میان رسیدن و انفجار موشک ها، نیروهای امنیتی و تیم های نظامیان برای نظارت بر سایرین در پایگاه هجوم می بردند. مودی گفت که دو سربازی که در برج نگهبانی گیر افتاده بودند از جمله کسانی بودند که به کمک نیاز داشتند. وقتی یکی از موشک ها در نزدیکی آنها به زمین برخورد کرد آنها بدلیل شعله های آتش نتوانستند از برج پایین بیایند.
در یک جای دیگر، یک مقاطعه کار نیز که از ناحیه چشم بشدت مجروح شده بود، به کمک نیاز داشت. «رابرت جونز» از پزشکان حاضر در پایگاه تلاش کرد تا وی را از یک سنگر به سنگر دیگر بکشد.
با آغاز روز و حتی بعد از آنکه حمله چند ساعت پیشتر تمام شده بود، تحرکات اندکی در پایگاه مشاهده می شد.
صبح زود «ساموئل لواندر» از نیروهای آمریکایی به همراه همقطارانش با هواپیمای سی. وی-۲۲ بر فراز پایگاه پرواز کردند. عملا هیچ کسی از پناهگاهش خارج نشده بود و آتش همچنان در آشیانه هواپیماها شعله ور بود.
سربازانی که جان به در برده بودند حتی پس از شنیدن پیام «خطر رفع شده است» برای خروج از پناهگاه تعلل کرده بودند. جانسون می گوید: برخی گریه، برخی ناله و برخی دیگر استفراغ می کردند.
جانسون از همقطارانش پرسید آیا کسی به کمک پزشکی نیاز دارد. هیچ کسی جواب مثبت نداد. به همین دلیل بود که پنتاگون در گزارش اولیه خود اعلام کرد که هیچ کسی زخمی نشده است و دونالد ترامپ نیز بعدا همین گزارش را اعلام کرد.
جانسون افزود: واقعیت این بود که همه افراد نشانه هایی از آسیب مغزی تروماتیک داشتند. اما آن نشانه ها در مقایسه با آنچه که تمام شب بر ما گذشته بود، کم اهمیت بود.
پس از آن نظامیان تحت آزمایش های پزشکی قرار گرفتند. کسانی که علائم شدیدی داشتند از عراق خارج شدند.
داونپورت و مودی می گویند که آنها مجروح نشدند اما از این تعجب می کنند که آمریکا چگونه تا به این اندازه سریع از این مساله گذشت. داونپورت گفت: گاهی اوقات دل آدمی می شکند. برخی افراد حتی نمی دانند که این اتفاق رخ داده است.
