ترامپ در قامت یک دشمن بالفعل در صورت پیروزی تغییر نخواهد کرد. این ایران است که باید گارد بسته حکمرانی و نگاه مشارکت جو، منعطف و توان حداکثری و شکاف حداقلی را در پیش بگیرد تا در دوره پیش رو در اقتدار به پایان این جنگ در جریان برسد.
به گزارش جماران، روزنامه اعتماد در شماره امروز خود نوشت: هیچ گاه سیاست خارجی تا این اندازه بر حکمرانی داخلی تاثیرگذار نبوده است. ترامپ سمبل یک دشمنی ایدئولوژیک با نظام و کشور ماست. کسی که فاقد برنامه روشنی باشد، می‌تواند هر برنامه تند و هر دشمنی تیزی را اجرا کند. ممکن است او برنده قطعی رقابت ریاست‌جمهوری در امریکا باشد. برای ما چه معنایی می‌تواند داشته باشد.
معنای مشخصش این است که همه دشمنی‌های قطب مقابل بر سر میز است و متاسفانه این دشمنی کوچک‌ترین وقعی به حقوق بین‌الملل، حقوق عرفی، مسائل حقوق بشر و بنیادهای اخلاقی جهان نخواهد گذاشت و هر ضعف بالقوه‌ای را نشانه خواهد گرفت. ترامپ یک فرد نیست. یک نیروی بالفعل در ستیز با تمام زیرساخت‌های اقتصادی-فرهنگی و تمدنی ماست. به نظر می‌رسد که نوع حکمرانی فعلی ما به اندازه ضعف‌هایی که به آنها بی‌توجه بوده، آسیب رسان به جامعه ایرانی و نظام سیاسی شده است.
ترامپیست‌ها هیچ مرز اخلاقی در نظام بین‌الملل نمی‌شناسند و در صورت پیروزی تمام ستیزه‌های دموکرات و جمهوری‌خواه علیه کشور ما بالفعل می‌شوند. باید توجه کرد آسیب‌هایی که بخش عظیمی از مردم ما که توان‌یاب و آسیب‌پذیرند، در مواجهه با این سیاست‌های ستیزه‌جویانه احساس ناتوانی خواهند کرد. لذا اگر نوع حکمرانی ما بر پاشنه قدیمی بچرخد، آسیب‌ها در صورت تجدید یک دوره دیگر ترامپ به شکلی فزاینده خواهد بود. مساله سیاست خارجی ما نیست، چراکه با آن توانسته‌ایم اروپا و نهادهای بین‌المللی را همراه خود کنیم. برجام توانسته بود ما را از تهدید بین‌المللی دور و فروش نفت و تامین داخلی آسان سازد.
مساله حکمرانی داخلی ماست که باید یک دوره گذار را به سرعت طی می‌کرد تا این همه آسیب و شکاف بین حکمرانی و ملت ایجاد نشود. ضرورت پایان نوعی حکمرانی چه در سیاست و چه در اقتصاد و چه در توسعه به نگاه‌های حداقلی، بسته و خودبسنده و در حداقل مشارکت بود؛ امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. حکمرانی منعطف می‌تواند در شرایط ستیزه خارجی، از سیاست داخلی، یک تداوم اجتماعی، اعتماد به داخل و مشارکت فعال بسازد. حکمرانی غیرمنعطف داخلی شکننده در امواج ستیزه‌جویی ترامپ‌ها خواهد بود.
به هر حال ترامپ در قامت یک دشمن بالفعل در صورت پیروزی تغییر نخواهد کرد. این ایران است که باید گارد بسته حکمرانی و نگاه مشارکت جو، منعطف و توان حداکثری و شکاف حداقلی را در پیش بگیرد تا در دوره پیش رو در اقتدار به پایان این جنگ در جریان برسد.
اگر هم ترامپ پیروز نشود که احتمال آن شاید کمتر باشد، ما در صحنه‌آرایی تازه‌ای با رهبران جدید کشور ستیزه‌جو گفت‌وگو از موضع توانایی را برقرار می‌سازیم. قطعا کشوری که در اقتدار بتواند سیاست داخلی را به مشارکت حداکثری برساند، نگرانی حداقلی در ستیزه‌جویی خارجی خواهد داشت.
