روایت ها در ایام لابی ها برای ریاست مجلس حکایت از رایزنی گسترده قالیباف با مستقلین و اصلاح طلبان داشت. مواضع این دو طیف کم تعداد، از نمایندگان مجلس هم بیشتر به سمت ریاست قالیباف سوق داشت تا میرسلیم یا حاجی بابایی.
به گزارش جماران؛ خبرآنلاین نوشت: قالیباف با ۲۳۰ رأی بر کرسی ریاست مجلس یازدهم نشست، آنهم در شرایطی که ائتلاف سخت پایداری-احمدی‌نژاد در مقابل او صف کشیده بودند. ۲۳۰ رأی از کدام سمت در سبد سردارِاصولگرا ریخته شد؟
«۲۳۰ رأی»، سردار اصولگرا را بالاخره بر کرسی ریاست یک قوه از قوای سه گانه نشاند. گرچه آرزوی دیرینه و چندین ساله قالیباف جایی جز پاستور نبود اما بالاخره او در ۶۰ سالگی مسیر سیاست ورزی خود را از پاستور به سمت بهارستان کج کرد تا رویای رییس قوه بودن را در بهارستان به واقعیت تبدیل کند.
مسیری سخت برای رسیدن به صندلی شماره یک پارلمان
اما قالیباف برای رسیدن به این کرسی هم راه همواری را طی نکرد، موج ردصلاحیت چهره های شاخص اصلاح طلب و حضور نصفه و نیمه رقیب دیرینه اصولگرا از یک سو و عدم حضور لاریجانی در میدان رقابت های پارلمانی، این امید را در قالیباف و هم طیفانش ایجاد کرده بود که بی دردسر کرسی ریاست پارلمان یازدهم را فتح کنند اما با وجود پایداری ها و احمدی نژادی ها کار برای قالیباف «افتاد مشکل ها».
چه در زمان بستن لیست انتخاباتی و سرلیست شدن او چه بعد از ورود به پارلمان و رقابت بر سر صندلی شماره یک پارلمان، مخالفت ها با قالیباف کم نبود. پایداری ها به مثابه چند سال اخیر مخالفان سرسخت سردار بودند، آنها حتی خط قرمز خود برای همراهی با شورای ائتلاف را حذف قالیباف عنوان کرده بودند اما مقاومت چهره هایی چون حدادعادل، چمران و دیگر اعضای شورای ائتلاف از یک سو و دوراندیشی پایداری ها از احتمال رای نیاوردن لیست مجزا از شورای ائتلاف در نهایت سبب شد ۴۸ ساعت قبل از انتخابات با گرفتن سهم قابل توجه از شورای ائتلاف و قالیباف تن به سرلیستی او بدهند.
راهیابی به مجلس فضایی را فراهم کرد که اینبار جدا از پایداری ها، طیف وزرا و دولتمردان احمدی نژاد نیز که حضوری پرتعداد در پارلمان داشتند در کنار هم صف مخالفان قالیباف برای رسیدن به کرسی ریاست را شکل دهند.
احمدی نژادی ها سونامی کاندیداتوری برای ریاست مجلس را به راه انداختند و پایداری ها نیز سردار را به توپ انتقاد و افشاگری و هجمه بستند، تقسیم کاری بین این دو طیف از نمایندگان که می رفت قالیباف را اینبار هم از رسیدن به آرزویش دورتر و دورتر کند.
اما گویی سیاست ورزی قالیباف با سهم دادن و لابی کردن درحال پیش روی است. او اینبار هم برای آنکه فضای رقابت را به نفع خود تغییر دهد به لابی و سهم دهی روی آورد.
۲۳۰ رأی از کدام سمت به سبد قالیباف ریخته شد؟
«قالیباف با کسب ۱۶۶ رای از مجموع ۲۴۰ رای ماخوذه و حاج بابایی با ۵۷ رای گزینه‌های نهایی فراکسیون انقلاب اسلامی برای ریاست مجلس شدند.» این خبری بود که چند ساعت مانده به رای گیری برای ریاست مجلس یازدهم در صحن علنی از جلسه مهم فراکسیون اکثریت بیرون آمد. خبری که نشان می داد قالیباف شانس نهایی است و رقیب او حاجی بابایی با فاصله از او ایستاده است. با این وجود گویا این رای خیال سردار را راحت نمی کرد، او که با دردسرهای زیاد به بهارستان رسیده بود نیاز داشت با رایی بالاتر و قاطع تر بر صندلی ریاست تکیه بزند.
لابی ها آغاز شد، انصراف حاجی بابایی که شانسی برای ریاست نداشت می توانست برای قالیباف بهترین گزینه باشد، زمزمه ها نیز حکایت از آن داشت که تلاش قالیباف و هم طیفانش برای راضی کردن حاجی بابایی و حامیانش برای انصراف درحال جواب دادن است. نتیجه چند دقیقه قبل از اعلام اسامی کاندیداهای ریاست مجلس مشخص شد. حاجی بابایی که بازی های پارلمانی را در سالهای حضورش در پارلمان به خوبی یاد گرفته است می دانست با ۵۷ رأی هیچ شانسی برای ریاست او وجود ندارد اما می توانست با گرفتن سهمی یک بازی باخته را به بازی بُرده برای خود و حامیانش تبدیل کند. حاجی بابایی انصراف داد تا آرای قالیباف از ۲۰۰ رأی عبور کند. زرنگی که میرسلیم و فریدون عباسی به خرج ندادند و رآیی حداقلی و کم تعداد در سبدشان به جای ماند.
حاجی بابایی کاندیدای مورد حمایت ائتلاف احمدی نژادی ها و پایداری ها انصراف داد، قالیباف رئیس شد اما کرسی نواب رئیسی هم سهم همان ائتلاف شد. در نتیجه همین تقسیم سهم، قالیباف بر مجلسی ریاست خواهد کرد که دست راست و چپ او یکی از احمدی نژادی هاست و دیگری از پایداری ها. اگرچه قاضی زاده در جریان لابی های پارلمانی نشان داد در کنار قالیباف حرکت می کند و برگ برنده خود را بر ریاست او قرار داده است اما نمی توان از نزدیکی فکری و قرابت سیاسی او به جبهه پایداری نیز عبور کرد. نیکزاد هم چهره شاخص از طیف وزرای احمدی نژادی راه یافته به پارلمان است که از قضا رابطه نزدیکی با پایداری ها دارد. دیگر کرسی های هیات رئیسه هم با نسبتی کم و بیش برابر بین این سه طیف از نمایندگان تقسیم شد.
چرخش حداکثری به سمت قالیباف
«فریدون عباسی ۱۷ رای آورد، سیدمصطفی میرسلیم ۱۲ رأی و تعداد آرای باطله که اسمی بر روی آن نوشته نشده بود ۸ عدد اعلام شد.» این نتیجه را رئیس سنی مجلس اعلام کرد. آرایی که کنار هم قرار دادن آنها و جمع کردنشان شاید عددی پایین را نشان دهد اما نشان از چرخش حداکثری احمدی‌نژادی ها، پایداری ها، بخشی از طیف سنتی اصولگرای مجلس و البته مستقلین و اصلاح طلبان به سمت قالیباف دارد.
میرسلیم کاندیدای نزدیک به طیف سنتی اصولگرا با تعداد رأیی که به دست آورد نشان داد حتی نتوانسته این طیف از اصولگرایان را راضی به همراهی صددرصدی با خود کند وتنها ۱۲ نفر او را در جایگاه ریاست مجلس دیده اند.
فریدون عباسی نیز که از ابتدا شانسی برای ریاست نداشت، اگرچه توانست رأیی بالاتر از میرسلیم بدست آورد، اما از جمع نزدیک به ۶۰ نفره احمدی نژادی های پارلمان شاید اندک افرادی او را در قامت یک رئیس پارلمان دیده بودند.
۸ رأی باطله را چه کسانی به گلدان انداختند؟
قالیباف مخالفانی سرسخت در پارلمان دارد، کسانی که او را بارها بخاطر مباحث مربوط به دوران شهرداری اش مورد شماتت و نقد قرار داده اند. مخالفانی از طیف راست و چپ. گرچه به خاطر پنهان بودن آراء نمی شود با قطعیت از این ۸ رای باطله حرف زد اما بعید به نظر نمی رسد نام چهره های شاخصی از منتقدان سرسخت قالیباف در میان آنها باشد، چهره هایی از جبهه پایداری.
مستقلین و اصلاح طلبان همراه با سردار اصولگرا
روایت ها در ایام لابی ها برای ریاست مجلس حکایت از رایزنی گسترده قالیباف با مستقلین و اصلاح طلبان داشت. مواضع این دو طیف کم تعداد، از نمایندگان مجلس هم بیشتر به سمت ریاست قالیباف سوق داشت تا میرسلیم یا حاجی بابایی. گرچه زمزمه هایی درباره همکاری طیفی از اصلاح طلبان با نیکزاد شنیده می شد و حتی برخی از اصلاح طلبان حاجی بابای را گزینه بهتری نسبت به قالیباف می دانستند اما انصراف نیکزاد از رقابت بر سر کرسی ریاست و حاجی بابایی به نفع قالیباف، آنها را در سه راهی انتخاب قرار داد. سه راهی که به نظر می رسد اکثر را به سمت مسیری که به قالیباف ختم می شده کشانده است.
