طبق ماده ۲۱ قانون کار، پرداخت پایه سنوات به نوع قرارداد کارگران مربوط نمی‌شود و کارگرانی که قرارداد موقت یا غیر موقت دارند مشمول این حق می‌شوند.
به گزارش جماران؛ مزایای پایان کار مبلغی است که تحت عنوان پایه سنوات به کارگران دارای حداقل یکسال سابقه کار پرداخت می‌شود.
حق سنوات مبلغی است که سالانه به کارگرانی که بیش از یک سال سابقه کار دارند پرداخت می‌شود که این مبلغ طبق مصوبه شورای عالی کار، هر سال افزایش پیدا می‌کند.
طبق ماده ۲۱ قانون کار، پرداخت پایه سنوات به نوع قرارداد کارگران مربوط نمی‌شود و کارگرانی که قرارداد موقت یا غیر موقت دارند مشمول این حق می‌شوند.
همان طور که پیشتر اشاره شد، تنها شرط دریافت حق سنوات این است که، کارگر باید یک سال سابقه کار داشته باشد همچنین این حق توسط کارفرما واریز می‌شود، بنابراین حق سنوات مبلغی است که به کارگران جهت مزایای پایان سال پرداخت می‌شود و مبلغ آن نیز، دقیقا معادل یک پایه حقوق کارگر در سال مورد بررسی است.
همچنین طبق ماده ۲۴ قانون کار، کارفرما موظف است به کارگرانی که پیش از پایان سال، اقدام به ترک کارگاه می‌کنند، پایه سنوات واریز کند، به همین منظور حق سنوات برای هر ماه در سال ۹۹ معادل ۱۷۵ هزار تومان تعیین شده است.
به طور مثال در صورتی که کارگری نیمه اول سال را در یک کارگاه مشغول بوده و پس از این حاضر به ادامه فعالیت نباشد، کارفرما می‌بایست مبلغ یک میلیون و ۵۰ هزار تومان (۱۷۵ هزار تومان × ۶) به کارگر پرداخت کند.
بر اساس این گزارش تمام کارفرمایان موظف هستند برای هر کارگری که یک سال سابقه کار دارند و تمام سال را در کارگاه فعالیت داشته اند، در پایان سال ۹۹ به هر کارگر ۱۸،۳۵۴،۲۷۰ ریال حق سنوات پرداخت کنند.
بیشتر بخوانید:
