« حالا که در اثر شیوع کرونا نماز جمعه‌ها برگزار نمی‌شوند، عده‌ای از اینکه می‌بینند بعضی از ائمه جمعه در پوستین خلق نمی‌افتند، خدا را شکر می‌کنند.»
به گزارش جماران؛ حجت الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری، مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی، در سرمقاله تازه ترین شماره این روزنامه نوشت: «یاد دارم که در ایام طفولیت، متعبد بودمی و شب‌خیز و مولع زهد و پرهیز. شبی در خدمت پدر رحمة‌الله‌علیه نشسته بودم و همه شب دیده بر هم نبسته و مصحف عزیز برکنار گرفته و طایفه‌ای گرد ما خفته. پدر را گفتم: از اینان یکی سر بر نمی‌آورد که دوگانه‌ای بگزارد؟ چنان خواب غفلت برده‌اند که گوئی نخفته‌اند که مرده‌اند. گفت: جان پدر، تو نیز اگر بخفتی به از آن که در پوستین خلق افتی.
این، موعظه‌ای گران‌سنگ از سعدی خوش‌سخن است که در قالب زیبای نصیحتی اخلاقی از پدر خود، که او هم اهل علم و فکر و اخلاق بود، به یادگار گذاشته است. این مبحث را بدان جهت انتخاب کرده‌ام که احساس می‌کنم و بسیاری از دلسوزان کشور و نظام نیز همین احساس را دارند که امروزه اخلاق بزرگ‌ترین گمشده جامعه‌ایست که در آن زندگی می‌کنیم. در جامعه انقلابی و اسلامی ما که به گفته شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی انقلاب آن «انقلاب ارزش‌ها»ست، باید اخلاق حرف اول را بزند و سیاست و اقتصاد و قضاء و اجرائیات فقط در بستر اخلاق جریان پیدا کنند. حتی قانون هم باید در کشوری که صاحب انقلاب ارزش‌هاست، درون‌مایه اخلاقی داشته باشد کمااینکه قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی این‌چنین است. اگر سخنرانی‌ها، پیام‌ها و نامه‌های امام خمینی را که در کتاب «صحیفه امام» گردآوری شده با دقت مطالعه نمائید خواهید دید که اخلاق، جان‌مایه تمام مطالبی است که از آن نادره دوران به یادگار مانده است. این ویژگی در 10 سال آخر عمر امام که مسئولیت رهبری نظام جمهوری اسلامی را برعهده داشت پررنگ‌تر به نظر می‌رسد. علت اینست که در آن 10 سال، برخلاف دوران قبل از تأسیس نظام جمهوری اسلامی که برای ریشه‌کن کردن رژیم منحط شاهنشاهی تلاش انقلابی می‌کرد، حالا مسئولیت ریشه‌دار ساختن یک نظام حاکمیتی مبتنی بر اسلام را برعهده گرفته بود، اسلامی که پیامبرش فرموده است «اِنَّی بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ» برای رساندن انسان‌ها به قله رفتارهای اخلاقی، مسئولیت پیامبری برعهده من گذاشته شده است.
در همان دهه 60 در جلسه‌ای که سران قوا و نخست‌وزیر وقت خدمت امام خمینی بودند، یکی از حاضران گفت سران فلان جمعیت، روحانیت را قبول ندارند. امام فرمودند آنها شما را قبول ندارند. او گفت منظورم اینست که شما را هم قبول ندارند. امام گفتند: قبول نداشته باشند. من که اصول دین نیستم که همه مرا قبول داشته باشند.
این ماجرا نشان می‌دهد امام خمینی فقط حرف اخلاق را نمی‌زد بلکه به اخلاق پای‌بندی عملی نشان می‌داد. رمز موفقیت امام در به پیروزی رساندن انقلاب اسلامی و تأسیس نظام جمهوری اسلامی در ایران و تسخیر صدها میلیون قلب در سراسر جهان نیز همین بود. او به دنبال تسخیر قلب‌ها نبود، بلکه چون خالصانه می‌گفت و رفتارش نیز با آنچه می‌گفت منطبق بود، قلب‌ها به تسخیر او درمی‌آمدند (إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدّاً - سوره مریم آیه 96).
مشکل امروز ما اینست که راه امام خمینی را ادامه نمی‌دهیم. حرف، زیاد می‌زنیم اما کمتر عمل می‌کنیم و گاهی برخلاف آنچه می‌گوئیم عمل می‌کنیم. اخلاق در گفتار و رفتارمان جائی ندارد. آنقدر در پوستین خلق می‌افتیم که به قول سعدی خفتنمان بر بیدار ماندنمان ترجیح دارد. با اینکه نماز جمعه، اگر درست برگزار شود، از نعمت‌های الهی است ولی حالا که در اثر شیوع کرونا نماز جمعه‌ها برگزار نمی‌شوند، عده‌ای از اینکه می‌بینند بعضی از ائمه جمعه در پوستین خلق نمی‌افتند، خدا را شکر می‌کنند. بسیاری از ائمه جمعه ما خوب صحبت می‌کنند و اهل خدمت به خلق خدا هستند و مردم نیز قدردان آنهایند، ولی بعضی از آنها گوئی نذر کرده‌اند «خود اصول دین پندار» باشند و در پوستین خلق افتادن را عین اخلاق‌مداری بدانند!
همین وضعیت در عده‌ای از مسئولین دستگاه‌های مختلف حاکمیتی جریان دارد. پرگوئی، مرام آنهاست، حذف اخلاق را مستحب مؤکد می‌دانند و به جای آنکه به کار خود مشغول باشند، به جان این و آن می‌افتند. تا زمانی که به این راه کج می‌رویم، راه به جائی نخواهیم برد. چاره کار در اینست که به تهذیب نفس همت گماریم و اخلاق گمشده را بازیابیم.
