به گزارش جماران؛ حجت الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری، مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی نوشت:
«شرایط در خانه ماندن به دلیل جلوگیری از گسترش ویروس کرونا که پیش آمد، مسیولین به رئیس رسانه ملی توصیه کردند با تولید و پخش برنامه های شاد،کاری کند که مردم سختی در خانه ماندن را کمتر احساس کنند.
گویا مسئولین نمی دانند که تلویزیون خودش نزده می رقصد، حالا که این توصیه را کرده اند، ملت، گرفتار خوش رقصی های تلویزیون شده و نمی داند چه کند!
مجموعه تلویزیونی پایتخت، علاوه بر ایرادهای زیادی که به خاطر محتوای ضدفرهنگی دارد، حالا به جان دین و خانه خدا و حج هم افتاده و به بهانه طنزپردازی، عالی ترین جلوه های مناسک دینی را هم به تمسخر گرفته است. در تخصص من نیست که با زبان هنر وارد جزئیات موضوع شوم، ولی به عنوان یک بیننده تلویزیون که دلم می خواهد همواره رسانه ملی مروج ارزش های دینی و تقویت کننده سنت های ملی و بنیان های فرهنگی و اعتقادی باشد، وقتی صحنه های بازگشت بازیگری که در نقش فرد «به حج رفته» بود را دیدم، در پیشگاه شهدا و جانبازان دفاع مقدس و تمام انسان های خداباور احساس شرمندگی کردم. تمسخر خانه خدا با تعبیر"منزل خدا"، جعل عنوان "خانه شیطان" برای جمرات، بازی سخیف با آب زمزم، بازگشت از حج اول با سر نتراشیده ولی زخم شده در اثر رمی جمرات و... بعضی موارد آشکار ستیز با دین در یکی از قسمت های این مجموعه تلویزیونی است. البته هنوز جوابی برای این سوال هم یافت نشده که بعد از سرنگونی رژیم شاهی و استقرار نظام جمهوری اسلامی، مگر باز هم در ایران تخت شاهی داریم که نام این مجموعه را "پایتخت" گذاشته اند؟
واقعا آیا قرار است ما با بودجه بیت المال، دین ستیزی را ترویج کنیم؟ این کار را که آن همه شبکه های ماهواره ای خارجی انجام میدهند. راستی اگر دشمنان اسلام و نظام جمهوری اسلامی صدها میلیارد تومان هزینه می کردند می توانستند با استفاده از رسانه ملی ما چنین اهانت هایی را به مقدسات دینی بکنند؟
نمی خواهم کارهای مفید رسانه ملی را نادیده بگیرم، ولی سوال اساسی اینست که چرا به بهانه شاد کردن مردم، با اعتقادت آنها بازی میشود؟ بهانه هائی از قبیل سرگرم کردن مردم و پاسخ به خواسته مردم هم که همواره از ابزارهای توجیه مسئولین رسانه ملی است، نمی تواند افاقه کند زیرا همه می دانند که رسانه ملی همان طور که امام‌خمینی فرمودند باید مثل دانشگاه عمل‌کند یعنی تاثیرگذار باشد نه تاثیرپذیر.
***
افق روشن فرهنگ نقد
مقاله ای که روز چهارشنبه ۶ فروردین ۹۹ در انتقاد از مجموعه تلویزیونی پایتخت نوشتم،به نوشته شدن چندین مقاله توسط صاحبنظران محترم در مدت ۴۸ساعت گذشته و در نقد آن مقاله منجر شد. علاوه بر این، انبوهی از اعلام نظرهای پیامکی و شفاهی از طریق فضای مجازی به اینجانب رسید که نشان دهنده حساسیت موضوع است. به همین دلیل، لازم دانستم این تکمله را هم بنویسم.
ا- از تمام عزیزان که اظهارنظر کرده اند تشکر میکنم و بسیار خوشحالم که احساس میکنم افق روشنی پدیدار شده که از فرهنگ شدن نقد منصفانه و دور ازغوغاسالاری حکایت دارد. این، برای جامعه ما که از فقدان چنین فرهنگی رنج میبرد، نعمتی بزرگ است.
۲-اینجانب به موضوعات مطرح شده در آن مقاله نمیتوانم به عنوان امور پیش پاافتاده نگاه کنم، زیرا مقولات فرهنگی، دینی، اخلاقی و ارزشی، هویت ما را تشکیل میدهند و بی تفاوتی نسبت به این امور است که حکمرانی را به بیراهه میکشاند و ما اکنون تاوان سنگین همین بی تفاوتی ها را می پردازیم. این بی تفاوتی اگر ادامه یابد،در آینده ای نزدیک شاهد جا خوش کردن کامل ضد ارزشها در تمام شئون خواهیم بود.
۳-برخلاف بعضی برداشتها نه تنها باطنز مخالف نیستم،بلکه آن را برای جامعه لازم میدانم ولی طنز باید قواعد خود را داشته باشد تا بتواند ضمن شادی آفرینی، آموزنده هم باشد و در ازای وقتی که از بیننده و شنونده میگیرد به او نکات اخلاقی بیاموزد نه اینکه عبور از خط قرمزها را برای او عادی جلوه دهد و اباحیگری را به فرهنگ تبدیل نماید.
۴-کلمه "پایتخت" از ابداعات فرهنگ شاهی و مخصوص ایران است. در زبان های عربی و انگلیسی برای مرکز سیاسی کشور، کلمات"عاصمه" و کپیتال"بکار میروند که هر دو به معنای شهر بزرگ یا مرکز سیاسی کشور هستند. این نکته و ضرورت خودداری از بکار بردن کلمه "پایتخت"را از سالهای دور بارها تذکر داده ام ولی توجهی به آن نشد. البته اخیرا که مقاله"ما هم شاه شده ایم" را نوشتم و منتشر کردم، به من میگویند دیگر ضرورتی ندارد این کلمه را کنار بگذاریم!
۵-ضمنا همانطور که در مقاله مورد نظر تاکید کردم، نباید نقاط قوت رسانه ملی را نادیده گرفت. نباید تلویزیون را فقط سفید یا فقط سیاه ببینیم. می بینید که تلویزیون ما رنگی است.
مسیح مهاجری»
