حتی در طول شیفت نمی توانیم آب بخوریم و حتی سرویس بهداشتی برویم چون درآوردن و پوشیدن این لباس‌ها سخت و زمان‌بر است ضمن اینکه ممکن است در حین تعویض به ویروس آلوده شویم. اگر این لباس‌هایی ما کادر درمان و پرستاران، پزشکان می‌پوشیم و جنس چتر مانند دارند را به دیگران بدهند، نمی توانند حتی یک ساعت هم تحمل کنند که در این لباس باشند.
به گزارش جماران؛ سفیدپوشان( پرستاران و پزشکان) این روزها با اراده و روحیه مثال زدنی، رو در روی ویروس کرونا ایستاده اند و به بیماران رسیدگی می کنند.
خطر مبتلا شدن به انواع بیماری ها برای پزشکان و پرستاران، تهدید تازه ای نیست، اما آنها این روزها لباس و تجهیزات مخصوص به تن کرده و با تمام وجود سعی می کنند عشق و فداکاری شان را از کسانی که به ویروس کرونا مبتلا شده، یا آن‌هایی که با ترس و نگرانی از مبتلا شدن به این ویروس به بیمارستان‌ها مراجعه می کنند، دریغ نکنند.
گزارشی که می خوانید، روایت پدری است که پس از تولد فرزند خود ابتدا برای نجات جان بیماران و سپس برای سلامت خانواده و فرزند خود حدود ۳۵ روز است که نتوانسته فرزند تازه متولد شده خود را ببیند.
پدری که با شوق خدمت ، عشق به فرزند و همسر و خانواده اش رل فقط در دل نگاه داشته تا با حضورش در بیمارستان قدمی برای بهبود هموطنان خود بردارد.
هم اکنون از پدری حرف می زنیم که از مدافعان سلامت است و بیش از یک ماه انتظار دیدن دوباره فرزند خود که تازه متولد شده است، را می کشد.
«سجاد آرامشیان» پرستار ۳۲ساله بخش ای سی یو ICU بیمارستان شهید جلیل یاسوج(بیمارستان معین کرونای استان کهگیلویه و بویراحمد) که مدت هاست نتوانسته به خانواده خود سربزند، گفت: در بخش ICU این بیمارستان در حال تلاش و خدمات رسانی به بیماران کرونایی هستم و چند مورد بیمار کرونایی استان که فوت کرده اند در این بخش بستری بودند.
وی افزود: شرایط کاری ما به صورت شیفت درگردش ست، به این صورت که صبح ها۸ساعت کار، عصر ۸ساعت و شب ۸ ساعت کار می کنیم و در طول این زمان‌ها، به لباس‌های معروف به فصانوردی، ماسک، کلاه، عینک مجهزیم و واقعا در طول هر شیفت تحمل این وسایل بسیار سخت و طاقت فرساست، به این دلیل که بعد از پایان شیفت کل بدن خیس عرق شده و جای ماسک و عینک روی صورت‌مان باقی خواهد ماند، ما حتی در طول شیفت نمی توانیم آب بخوریم و حتی سرویس بهداشتی برویم چون درآوردن و پوشیدن این لباس‌ها سخت و زمان‌بر است ضمن اینکه ممکن است در حین تعویض به ویروس آلوده شویم. اگر این لباس‌هایی ما کادر درمان و پرستاران، پزشکان می‌پوشیم و جنس چتر مانند دارند را به دیگران بدهند، نمی توانند حتی یک ساعت هم تحمل کنند که در این لباس باشند.
آرامشیان اظهارکرد: با کمک خیرین و مسئولان دانشگاه علوم پزشکی تجهیزات لازم برای پزشکان و پرستاران در خط مقدم مقابله با کرونا در این بیمارستان فراهم شده است. جا دارد از خیرین محترم تقدیر و تشکر کنم.
این پرستار بیمارستان شهید جلیل یاسوج خاطرنشان کرد: از مردم عزیز کشور بخصوص استان کهگیلویه و بویراحمد خواهش می کنم که در خانه بمانند و بیرون نروند به جز در مواقع لزوم جهت خرید مایحتاج زندگی، به این دلیل که هنوز درمان و پیشگیری برای این ویروس پیدا نشده، کل جهان را گرفته و همه گیر شده است و تنها کاری که می شود انجام داد، قطع زنجیره انتقال است.
آرامشیان تصریح کرد: ما پرستاران شغل خود را با مطالعه و اطلاعات کافی و با اشتیاق انتخاب کرده ایم و راضی هستیم و روزی که دوره تحصیل را تمام کردیم قسم خوردیم تا پای جان پای کار باشیم و کمترین کوتاهی نخواهیم کرد .
وی ادامه داد: مردم عزیز بدانند که ما پرستاران در برابر ویروس کرونا مانند سپر ایستاده ایم و با افتخار سنگر خود را حفظ خواهیم کرد این یعنی کمترین مشق عشق، چون ایران سرزمین همدلی و عاشقی است.
وی افزود: منتظرم که این بیماری تمام شود و بتوانم خانواده و فرزندم را ببینم اما برخی از مردم توصیه های بهداشتی را رعایت نمی کنند و به سفر می روند که تنها ره‌آورد این سفرها کروناست. تعجب می کنم چرا مردم کرونا را جدی نگرفته اند، این بیماری سخت و خطرناک است و حتی جوانان را هم از پای در می آورد.
آرامشیان تاکید کرد: تنها از طریق تماس تلفنی و تصویری با خانواده ام در ارتباطم و تنها چیزی که باعث انگیزه بیشتر برای کار کردنم شده همین تماس هاست. خانم هایی که تازه زایمان می کنند نیاز دارند شوهرشان پیش آنها باشد و در شرایطی که خانمم نیاز داشت از او مراقبت کنم اما در این شرایط کرونایی ترجیح دادم که در بیمارستان به بیماران کرونایی کمک کنم و برای سلامتی آنها تلاش کنم.
وی بیان کرد: ۲۰روز از تولد فرزندم می گذشت که اعلام شد کرونا در سطح کشور مشاهده شده و بیمارستان شهید جلیل یاسوج که محل خدمت ما بود را بعنوان بیمارستان معین کرونای استان کهگیلویه و بویراحمد تعیین کردند و حدود ۳۵ روز است که نتوانسته ام خانواده، خانم و فرزندم که الان حدود دو ماهه شده را ببینم.
