آیت الله سید مصطفی محقق داماد نوشت: به یقین این رخداد تلخ و اسفبار برای مبتلایان، بیماری و رنج و درد است ولی برای دست‌اندرکاران امور پزشکی امتحانی بزرگ از سوی خداوند متعال است.
به گزارش جماران، آیت الله سید مصطفی محقق داماد، در یادداشتی نوشت:
«قابل توجه پزشکان متعهد و خدمتگزار کشور عزیزمان ایران. اینجانب مکرر گفته و نوشته‌ام که حرفه پزشکی از چنان قداستی برخوردار است که اگر بگوییم این دست خداست که از آستین پزشک برای درمان انسان‌ها بیرون می‌آید، گزاف نگفته‌ایم، پزشک دوا می‌دهد و خداوند شفا. فاذا مرضت فهو یشفین (بقره۸۰) و چون بیمار شوم، اوست که بهبودی‌ام مى‌بخشد.
در بحران پیش آمده برای کشور عزیزمان تلاش شبانه روزی و ایثارگرانه گروه درمانی اعم از پزشکان، پیراپزشکان، پرستاران، داروخانه‌ها و... هرگز فراموش شدنی نیست و از اینجانب جز سپاس و دعا برای موفقیت و سلامتی آنان کار دیگری ساخته نیست. از درگاه خداوند متعال برای همه آنان سلامتی و مزید توفیق خواستاریم و امیدواریم که با تأییدات الهی این بلیه عظمی را به دست باکفایت آنان دفع فرماید. آمین.
به یقین این رخداد تلخ و اسفبار برای مبتلایان، بیماری و رنج و درد است ولی برای دست‌اندرکاران امور پزشکی امتحانی بزرگ از سوی خداوند متعال است. به رغم آنکه تلاش درمانیان ایثارگر در مقابل دیدگان ملت عزیزمان مشهود و ملموس است، با کمال تأسف شنیده می‌شود که در برخی از نواحی کشور که بیماری هجوم آورده، عده‌ای از پزشکان مطب خود را تعطیل کرده و پاسخگوی ارباب رجوع نمی‌باشند. خدا کند که این خبر صحت نداشته باشد. زیرا برای شرف، اخلاق و جوانمردی ایرانی امری زشت و ناپسند است. به یقین کمبود وسایل و تجهیزات هرگز نمی‌تواند عذری برای این گناه اخلاقی به حساب آید زیرا ناگفته پیداست که تلاش برای تهیه امکانات از مقدمات واجبه این تکلیف انسانی است و تعطیلی مطب و دفتر کار طبیب راه حل نهایی نمی‌باشد. آیا این شرایط با شرایط دوران دفاع مقدس تفاوتی دارد که عزیزانی از شما به سوی جبهه برای یاری شتافتند و بی گمان برای همیشه نام‌شان با افتخار و سربلندی برتارک تاریخ ایران می‌درخشد؟ اصولاً حرفه پزشکی از نظر فقهی از واجبات کفایی است که در برخی شرایط همچون شرایط فعلی که کشور با هجوم بیماری واگیر مواجه است در فرض گسترده شدن نیاز، به واجب عینی مبدل می‌شود و تخلف از آن گناه کبیره است.
خدمتگزاران عالیقدر:
گذشته از وجوب وتکلیف شرعی، تکلیف انسانی و اخلاق پزشکی را متذکر می‌گردم. شما عزیزان تحت توجهات پروردگار از دست رنج ملت ایران این دانش را آموخته‌اید و در دامان این مادر پرورده شده‌اید، مادری که به امید یاوری و دستگیری امروز در کنار گهواره شما نشسته از شما انتظار یاری فرزندانش را دارد، حاشا به جوانمردی شما عزیزان که صدای مام عزیز وطن و ناله هموطنان را پاسخ ندهید. با توکل به یاری پروردگار و توجهات و نزول شفای الهی دست از آستین به درآورید و به سوی درمان بشتابید که خدا همراه شماست. من به عنوان یک روحانی خدمتگزار ملت، دست شما را می‌بوسم، نه من که:
صدها فرشته بوسه بر آن دست می‌زند/ کز کار خلق یک گره بسته واکند
استدعای نگارنده از مقامات کشوری رفع نیازهای جامعه پزشکان است که با مدیریتی خردمندانه کمبودها را رفع فرمایند. از مقامات قضایی می‌خواهیم که به امر خیانت بلکه جنایت جنایتکارانی که در این شرایط به سودجویی دست می‌یازند و وسایل مورد نیاز درمان را غارت می‌کنند و خون بی گناهان را می‌مکند، بپردازند و به نامه پراکنی و کاغذبازی بسنده نفرمایند. شخصاً به مراکز مربوط سرکشی فرمایند و مقصران را تذکر و ارشاد و مجرمان را تنبیه و مجازات نمایند. والسلام».
