کارزار فشار حداکثری واشنگتن، نفوذ منطقه‌ای ایران را کاهش نداده است
به گزاش جماران؛ اندیشکده «شورای آتلانتیک» در تحلیلی نوشت که گزارش‌ها و اظهارات مقام‌های وزارت دفاع آمریکا نشان می‌دهد که کارزار فشار حداکثری واشنگتن، ایران را به لحاظ راهبردی تضعیف نکرده و نفوذ منطقه‌ای این کشور را کاهش نداده است.
این اندیشکده آمریکایی پنجشنبه شب در تارنمای خود تحلیلی با عنوان «ارزیابی سیاست ایالات متحده در قبال ایران» منتشر کرد و رویکرد دولت دونالد ترامپ رییس جمهوری آمریکا نسبت به ایران را بررسی کرد.
«کِنِت کاتسمن» نویسنده شورای آتلانتیک در این نوشتار به ارزیابی «سیاستگذاری» و «هدف اولیه» آمریکا در قبال ایران ابتدا به خروج واشنگتن از برجام پرداخت و نوشت: دولت ترامپ ماه می ۲۰۱۸ (اردیبهشت ۹۷) از توافق هسته‌ای چندجانبه با ایران خارج شد و با تعیین مطالباتی خاص از ایران خواست تا رفتارش را تغییر دهد و در ازای آن برجام تازه‌ای امضا شده و روابط با آمریکا عادی‌سازی می‌شود.
تاتسمن به شروط دوازده‌گانه «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا برای ایران اشاره کرد و افزود: دولت ترامپ برای آنکه ایران را وادار به پذیرش خواسته‌های آمریکا کند، تحریم‌های ثانویه را دوباره علیه ایران وضع کرد. دولت وی پا را از این نیز فراتر گذاشته و اقداماتی انجام داده تا درآمدهای نفتی ایران را به صفر برساند.
شورای آتلانتیک از یک سو مدعی شد که فشار حداکثری دولت آمریکا بر ایران تاثیر گذاشته است و از سوی دیگر نوشت که این کارزار، تبعات قابل توجهی نیز برای ایالات متحده داشته است. اما بخش زیادی از این تحلیل به ناتوانی آمریکا در کاهش قدرت منطقه‌ای ایران اختصاص داشت.
کاتسمن نوشت: گزارش‌ها و اظهارات مقام‌های دفاعی آمریکا نشان می‌دهد که کارزار فشار حداکثری، ایران را به لحاظ راهبردی تضعیف نکرده و موجب کاهش نفوذ منطقه‌ای این کشور نشده است.
وی افزود: ژنرال «کنت مک‌کنزی» رییس فرماندهی مرکزی آمریکا روز ۲۳ نوامبر (دوم آذر) پیش از آغاز کنفرانس امنیتی «گفت وگوی منامه» در بحرین، چنین ارزیابی کرد که استحکامات نظامی آمریکا از حملات ایران به اهداف آمریکایی جلوگیری می‌کند اما «بسیار محتمل است که [ایران] دوباره حمله کند.»
مک‌کنزی، اتهامات آمریکا و متحدانش درباره حمله ایران به تأسیسات نفتی عربستان و چند نفتکش در خلیج فارس را تکرار کرد و طبق روال معمول آمریکایی‌ها هیچ سندی برای اثبات آنها ارائه نکرد.
به نوشته تحلیلگر این اندیشکده، «اظهارات ژنرال مک‌کنزی مؤّید نتایجی است که در گزارش آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا درباره توان نظامی ایران مطرح شده است. این گزارش که اواسط ماه نوامبر منتشر شد، نشان می‌دهد ایران قادر بوده موشک‌های بالستیک و کروز، مین، پهپادها و سایر تسلیحات را توسعه داده و این سلاح‌ها و تسلیحات دیگری را به متحدان و گروه‌های نیابتی خود در منطقه برساند.»
شورای آتلانتیک در تحلیل توان دفاعی ایران نوشت: در مجموع، تهران به رغم کارزار فشار حداکثری آمریکا قادر است تا از طریق تهدید به وارد کردن خسارت قابل توجه به مهاجم یا متحدان و منافع منطقه‌ای مهاجم از بروز حمله علیه ایران جلوگیری کند.
کاتسمن در بخش پایانی تحلیل خود نوشت: در اوایل پاییز به نظر می‌رسید که ایران مایل است در مورد یک برجام جدید وارد گفت وگو با آمریکا شود. این در حالی بود که برخی سران اروپایی تصور می‌کردند که ایران شاید با تمدید محدودیت‌ها بر برنامه هسته‌ای خود موافقت کرده و در عین حال محدودیت بر برنامه موشک‌های دوربُرد خود را بپذیرد.
نویسنده شورای آتلانتیک نوشت: اهداف اصلی کارزار آمریکا کاستن از قابلیت‌های ایران در اعمال قدرت منطقه‌ای و کاهش حمایت‌های آن کشور از متحدان منطقه‌ای خود است.
وی در نهایت نتیجه‌گیری کرد: اما هیچ اشاراتی وجود ندارد که نشان دهد ایران مایل است در جریان هر نوع مذاکره‌ای، اهداف کانونی راهبرد فشار حداکثری آمریکا را بپذیرد.
«شورای آتلانتیک» یک اندیشکده مستقر در واشنگتن است که سال ۱۹۶۱ با هدف تشویق به ادامه همکاری میان آمریکای شمالی و اروپا در دوره پس از جنگ جهانی دوم تأسیس شد.
شماری از کارشناسان این اندیشکده به فعالیت پژوهشی خود در این مرکز پایان داده و عمدتاً راهی دولت باراک اوباما رییس جمهوری سابق آمریکا شدند تا در سمت‌های دولتی به ایفای نقش بپردازند.
از جمله این کارشناسان می‌توان به افراد زیر اشاره کرد: «جیمز جونز» مشاور امنیت ملی، «چاک هیگل» وزیر دفاع، «سوزان رایس» سفیر آمریکا در سازمان ملل، «ریچارد هالبروک» نماینده ویژه اوباما در امور افغانستان و پاکستان و «اریک شینسکی» وزیر امور کهنه‌سربازان.
