به گزارش جماران؛ روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله تازه ترین شماره خود نوشت:
«واکنش‌های جهان عرب در برابر این تهدید بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که گفته «اگر در انتخابات آتی پیروز شوم، تصمیم خود را برای الحاق مناطقی از دره رود اردن، شمال بحرالمیت و شهرک‌هایی در کرانه باختری به اسرائیل عملی خواهم کرد» در روزهای اخیر بسیار گسترده و قابل تحسین است.
سازمان همکاری اسلامی اعلام کرده بنا به درخواست چند کشور اسلامی و عربی اجلاس فوق‌العاده وزرای امور خارجه کشورهای عضو این سازمان را در روز یکشنبه (فردا) برای بررسی تهدید نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برگزار خواهد کرد. اتحادیه عرب و بسیاری از کشورهای عربی نسبت به تهدید نتانیاهو حساسیت نشان دادند و اعلام کردند مسأله فلسطین یک مسأله محوری است و به اسرائیل اجازه داده نمی‌شود به این خواسته خود جامه عمل بپوشاند.
تهدید نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در دو قالب اعلامیه و سخنرانی صورت گرفت که هردو جنبه تبلیغات انتخاباتی داشتند. قرار است انتخابات سرنوشت‌سازی که رقابت اصلی آن میان ائتلاف نتانیاهو و ائتلاف سفید و آبی به ریاست «بنی گانتز» رئیس اسبق ستاد مشترک ارتش صهیونیستی است در روز سه‌شنبه همین هفته در فلسطین اشغالی برگزار شود. به همین دلیل، این تهدید نتانیاهو به نوعی ژست تبلیغاتی تعبیر شده که فقط کاربرد انتخاباتی دارد و فاقد پشتوانه عملی است. پادشاه عربستان نیز که در یک تماس تلفنی به محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین گفته تهدید نتانیاهو اعتباری ندارد، قاعدتاً به همین نکته اشاره دارد که نباید به وعده‌های انتخاباتی اهمیت داد. دولت عربستان البته اهداف سازشکارانه خود را دنبال می‌کند ولی کشورهای اسلامی باید در فرصت پیش آمده به وظیفه خود عمل کنند.
علیرغم این واقعیت که تهدید نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در مورد الحاق مناطقی از فلسطین به اسرائیل در یک فضای تبلیغات انتخاباتی صورت گرفته، نباید از این نکته غفلت کرد که سران رژیم صهیونیستی همواره در آرزوی توسعه اشغالگری بوده و الحاق بخش‌های دیگری از فلسطین و حتی سرزمین‌های مجاور فلسطین به اسرائیل را در برنامه اشغالگری خود داشته و دارند. سرود «حدودک یا اسرائیل – من الفرات الی النیل» (مرزهای تو ای اسرائیل از رود فرات تا رود نیل است) یک شعار استراتژیک برای صهیونیست‌هاست. آنها این شعار بنیادی را در دستور کار خود دارند و برای تحقق آن کوتاهی نخواهند کرد و هرکاری برای رسیدن به این هدف شوم خود لازم بدانند انجام خواهند داد.
وعده جدید نتانیاهو به صهیونیست‌ها در مورد الحاق مناطقی از دره رود اردن، شمال بحرالمیت و شهرک‌هایی در کرانه باختری، آغاز یک برنامه خطرناک علیه سرزمین‌های اسلامی است که سران رژیم صهیونیستی به آنها طمع دارند. اگر در همین مرحله با این توطئه برخورد جدی و قاطع صورت نگیرد، قطعاً طمع‌ورزی‌های صهیونیست‌ها بیشتر خواهد شد و آنها دندان‌های خود را برای خوردن بخش‌های بیشتری از سرزمین‌های اسلامی تیز خواهند کرد. هرچند بسیاری از سران کشورهای عربی در مخالفت با رژیم صهیونیستی صداقت ندارند و اصولاً با سازشکاری آنها بود که این رژیم غاصب و نامشروع توانست مستقر شود و تا امروز دوام بیاورد، ولی اکنون که تحت فشار افکار عمومی ملت‌های عرب و مسلمان ناچار شده‌اند به تهدید جدید رژیم صهیونیستی واکنش نشان دهند، از این فرصت باید استفاده شود و برای خنثی سازی توطئه جدید صهیونیست‌ها تلاش‌های جدیدی شکل بگیرد.
برخورد با رژیم صهیونیستی در این مرحله در عین حال که لازم است، یک اقدام مقطعی است. اقدام اساسی و ریشه‌ای اینست که کلیه ملت‌ها و دولت‌های مسلمان برای ریشه‌کن ساختن غده سرطانی اسرائیل از منطقه متحد شوند و سرزمین‌های اشغالی را آزاد نموده به مردم فلسطین برگردانند. این، اقدامی قابل انجام است که تحقق آن به اراده سیاسی رهبران مسلمان نیاز دارد. ملت‌ها برای فداکاری آماده‌اند. از این نیروی عظیم و امکانات کم‌نظیر که در اختیار امت اسلامی است باید برای ریشه‌کن ساختن غده سرطانی صهیونیسم از قلب جهان اسلام استفاده شود. این، همان سخنی است که امام خمینی در حدود نیم قرن قبل گفتند که اگر هر مسلمانی یک سطل آب در دست بگیرد و همه آن را به اسرائیل بریزند، این رژیم پوشالی به دریا ریخته خواهد شد.
اگر سران کشورهای اسلامی و عربی از تکلیف شرعی و سیاسی مبارزه با رژیم صهیونیستی تا نابودی آن شانه خالی کنند، ملت‌های مسلمان که درحال بیداری هستند و رشد سیاسی آنها اعجاب‌انگیز است به این تکلیف عمل خواهند کرد.»
