اگر راه حلی برای بهبود روابط پیدا نشود، توافق هسته‌ای که پیشتر در پی خروج یکجانبه آمریکا در ماه مه سال ۲۰۱۸ بشدت متزلزل شده بود و تحریم‌های دوباره اقتصادی را به دنبال داشت، می‌تواند به طور کامل از بین برود.
به گزارش جماران؛ روزنامه فرانسوی لوموند روز شنبه با اشاره به اینکه هنوز زمان برای حل دیپلماتیک موضوع هسته ای وجود دارد، نوشت: اگر راه حلی برای بهبود روابط پیدا نشود، توافق هسته‌ای که پیشتر در پی خروج یکجانبه آمریکا بشدت متزلزل شده، می‌تواند به طور کامل از بین برود.
در این گزارش به قلم "ژرومی باروش" آمده است: برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) با هدف تضمین ماهیت غیر نظامی برنامه هسته‌ای ایران پس از ۱۲ سال مناقشات دیپلماتیک در ژوئیه سال ۲۰۱۵ امضا شد.
اگر راه حلی برای بهبود روابط پیدا نشود، توافق هسته‌ای که پیشتر در پی خروج یکجانبه آمریکا در ماه مه سال ۲۰۱۸ بشدت متزلزل شده بود و تحریم‌های دوباره اقتصادی را به دنبال داشت، می‌تواند به طور کامل از بین برود.
تهران هفته گذشته در اقدامی تلافی جویانه در برابر خروج یکجانبه آمریکا از توافق ۲۰۱۵ وین، غنی سازی اورانیوم را از سرگرفته است.
لوموند افزود: اتم اورانیوم در شرایط عادی به دو شکل وجود دارد که تنها تفاوت آنها مربوط به تعداد نوترون‌ها در هسته آنهاست که ایزوتوپ نامیده می‌شود.
در شرایط عادی، اورانیومی که استخراج می‌شود شامل ۹۹ درصد ایزوتوپ اورانیوم ۲۳۸ است و هفت دهم درصد ایزوتوپ اورانیوم ۲۳۵ است. اما باید توجه داشت که فقط اورانیوم ۲۳۵ شکافت پذیر است و امکان واکنش ناشی از شکافت هسته‌ای را دارد.
اورانیوم برای آنکه بتواند به عنوان سوخت در تأسیسات هسته‌ای و برای تولید انرژی یا برای ساخت بمب مورد استفاده قرار گیرد، باید غنی سازی شود.
اورانیوم‌های استخراج شده که اصطلاحاً به آن "اورانیوم خام" نیز گفته می‌شود، باید قبل از هر اقدامی تصفیه و فرآوری شوند که در این مرحله است که کیک زرد به دست می‌آید. باید گفت که از این مرحله به بعد، غنی سازی اورانیوم آغاز می‌شود. رایج‌ترین شیوه برای غنی سازی، تزریق اورانیوم به شکل گاز به سانتریفیوژ است.
از آنجایی که ایزوتوپ اورانیوم ۲۳۸ سه نوترون بیشتر دارد، وزن آن از ایزوتوپ اورانیوم ۲۳۵ بسیار سبک تر است. در این شرایط، جداسازی دو ایزوتوپ صورت می‌گیرد که فرآیندی بسیار پیچیده و حساس است. این فرآیند باید چندین بار تکرار شود و به همین دلیل است که تعداد سانتریفیوژها بسیار زیاد است. گاز به طور مرتب و متناوب از سانتریفیوژها عبور می‌کند و غلظت آنها افزایش می‌یابد.
اگرچه به صورت تئوری، مسأله ساده است اما این روند به ویژه در ۲۰ درصد ابتدایی غنی سازی اورانیوم، طولانی و دشوار است.
به هر حال برای دستیابی به مقادیر لازم اورانیوم غنی شده، باید هزاران سانتریفیوژ در اختیار داشت. کارخانه نطنز در مرکز ایران هزاران سانتریفیوژ در خود جای داده بود. طبق توافق هسته‌ای وین، ایران تنها می‌تواند پنج هزار سانتریفیوژ از ۱۹ هزار سانتریفیوژ خود را فعال نگه دارد. ۱۴ هزار سانتریفیوژ دیگر تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی مهر و موم شده است.
در پایان گزارش لوموند آمده است: ایران در شرایط کنونی تعداد بسیار زیادی سانتریفیوژ در اختیار ندارد که بتواند در مدت زمانی نسبتاً کوتاه، اورانیوم با غنای نظامی تولید کند. اگرچه نشانه‌هایی که ایران از خود نشان داده، نگران کننده است اما باید گفت که هنوز زمان برای حل و فصل دیپلماتیک مناقشه هسته‌ای ایران وجود دارد تا شاید بتوان از بروز اتفاقی جدید در منطقه پر آشوب خاورمیانه پیشگیری کرد.
