رئیس پیشین کمیسیون امنیت ملی با اشاره به انتظارات ایران از اینستکس گفت: طرفداران دیپلماسی در ایران و کسانی که مخالف دیپلماسی هستند روی یک اصل با هم توافق دارند و آن این است که منافع ملی کشور باید تامین شود. ما فکر می‌کنیم در شرایط کنونی با این وقت‌کشی که صورت می‌گیرد منافع کشور تامین نمی‌شود و یک فضای افراطی در حال حاکم شدن است که در این فضا عملا روز به روز امید به دیپلماسی کمتر می‌شود.
به گزارش جماران، حشمت الله فلاحت پیشه درباره اظهارات موگرینی در مورد اینستکس و اینکه ایران چه توقعاتی از اینستکس دارد، گفت: اعتقاد ما این است که اگر اروپایی‌ها این ساز و کار را با نظر آمریکا یا وزارت خزانه‌داری آنها تطبیق داده باشند در نتیجه اینستکس عملا مشکلی از مشکلات ایران را حل نمی‌کند و در این صورت نمی‌تواند برجام را نجات دهد.
این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس تاکید کرد: مساله اصلی این است که اگر اینستکس فقط در قالب مقتضیات فی مابین ایران و اروپا تعریف و تنظیم می‌شد آن موقع قابل دفاع بود، چراکه مقتضیات بین ایران و اروپا مشخص است. ایران خواهان این است که اروپایی‌ها از ایران نفت بخرند و در ازای آن پول‌هایی در اینستکس جمع شود و از محل آن پول ما بتوانیم خریدهایی را انجام دهیم که این خریدها تحت تحریم آمریکا است. اساس انتظارات ایران از اینستکس همین است و وعده اولی هم که اروپایی‌ها به ایران دادند، همین است.
نماینده مردم اسلام آباد تصریح کرد: مشکل از زمانی آغاز شد که اروپایی‌ها برای طراحی اینستکس مدام با آمریکایی‌ها همفکری می‌کردند و سعی کردند نظر آمریکایی‌ها را جلب کنند. این همفکری و تطبیق هرچه بیشتر با آمریکایی‌ها به خصوص در وزارت خزانه‌داری آمریکا شکل گرفت اینستکس تهی‌تر می‌شد و الان در شرایطی که قرار شد پول موجود در اینستکس از محل فروش نفت ایران شکل بگیرد تحت عنوان خط اعتباری از آن یاد می‌کنند.
رئیس پیشین کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس اظهار داشت: خط اعتباری هم معلوم نیست چه نتیجه‌ای داشته باشد اما واقعیت این است که آنچه ایرانی‌ها را قانع می‌کند همین است که ما بتوانیم نفت‌مان را صادر کنیم و از محل فروش نفت خود بتوانیم کالاهای مورد نیاز خود را خریداری کنیم و در این مسیر با اقدامات تحریمی آمریکا و تحمیل آن به اروپا مواجه نشویم.
وی با بیان اینکه در تنظیم ساز و کار اینستکس تطبیقی که اروپایی‌ها با وزارت خزانه‌داری آمریکا انجام داده‌اند باعث می‌شود عملا خواست ایران تامین نشود، گفت: امیدواریم که اثر عملیاتی جدی برای این موضوع دیده شود. هرچند که خانم موگرینی هم جدی بودن خواست ایرانیان در این زمینه را اعلام کرده است.
فلاحت پیشه در پاسخ به این سوال که آیا با عملیاتی شدن اینستکس ایران کاهش تعهدات برجامی خود که دوماه پیش از این انجام داده بود را لغو خواهد کرد یا نه؟، گفت: ایران اعلام کرده که هرزمان فکر کند برجام روح دارد و زنده است به آن پایبند خواهد بود، اینستکس این موضوع را نشان می‌دهد. یعنی واقعا اگر آنچه که ایرانی‌ها می‌خواهند از دل اینستکس در آید طبیعتا ایران می‌تواند در زمینه ضرب‌الاجلی هم که داده انعطاف‌پذیر عمل کند.
این نماینده ادوار مجلس خاطرنشان کرد: با این حال من بعید می دانم چنین امتیازی در درون اینستکس باشد و در کل موضوع را فراتر از این می‌بینم به این معنا که اروپایی‌ها تا الان انتظاری را ایجاد کرده‌اند و در این مرحله انتظار که بیش از یک سال از آن می‌گذرد فقط سعی کرده‌اند دیپلماسی را حفظ کنند. اروپایی‌ها در مرحله انتظار تلاششان بر این است که ایران خودش با آمریکا مسائلش را حل کند و انتظار دارند مشکلات ایران و آمریکا تعدیل شود و به برجام برگردند. اروپایی‌ها اینستکس را فقط به عنوان یک نقش مسکن می‌بینند.
این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در پاسخ به این سوال که فکر می‌کنید باتوجه به اینکه برخی در کشور از ابتدا با برجام مخالف بودند و در ادامه مخالفت خود با لوایح چهارگانه و اینستکس هم به مخالفت پرداختند هم اکنون درمورد عملیاتی شدن اینستکس چه رویکردی خواهند داشت؟، گفت: عهدشکنی آمریکایی‌ها و تاکید آنها برای فشار بر ایران و کند عمل کردن کند اروپایی ها باعث شده خیلی‌ها در کشور صاحب نقش شوند و عملا نوع رفتار آمریکا و اروپا باعث شده در داخل ایران کسی جز تندروها صحبت نکند.
وی افزود: من پیش‌بینی می‌کنم آقای ترامپ اگر اینطور ادامه دهد کار به جایی می‌رسد که در ایران فقط نظامی‌ها با آمریکا سخن بگویند و آن موقع است که آمریکایی‌ها ضرر خواهند کرد. در ایران طرفداران دیپلماسی و کسانی که مخالف دیپلماسی هستند روی یک اصل با هم توافق دارند و آن این است که منافع ملی کشور باید تامین شود. ما فکر می‌کنیم در شرایط کنونی با این وقت‌کشی که صورت می‌گیرد منافع کشور تامین نمی‌شود و یک فضای افراطی در حال حاکم شدن است که در این فضا عملا روز به روز امید به دیپلماسی کمتر می‌شود.
