به گزارش جماران؛ روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود نوشت:
«امروز 9 خرداد، روزنامه جمهوری اسلامی وارد چهل و یکمین سال انتشار خود شد.
هرچند خوشحالیم که در طول چهل سال گذشته به توفیق الهی توانستیم با پای فشردن بر اصول و آرمان‌های انقلاب اسلامی به راهی که از آغازین شماره این روزنامه به مردم وعده داده بودیم ادامه بدهیم و از این بابت خدای متعال را شاکریم، ولی لازم می‌دانیم در شروع چهل و یکمین سال انتشار به این واقعیت تلخ اعتراف کنیم که در طول چهار دهه گذشته هرگز روزگاری به سختی این روزها برای اداره روزنامه از نظر اقتصادی نداشتیم. شرایط اقتصادی بحرانی کشور که موجب کاهش آگهی، افزایش قیمت اقلام چاپ از قبیل کاغذ، فیلم، زینک و مرکب و افزایش هزینه‌ها شده، مطبوعات کشور را دچار بحرانی‌ترین شرایط ساخته و طبعاً روزنامه جمهوری اسلامی نیز در چنین شرایطی قرار دارد.
روزنامه جمهوری اسلامی به دلیل اینکه یک روزنامه مستقل غیردولتی است و به هیچ گروه و جناح و حزبی وابستگی ندارد، در تأمین نیازهای مالی خود فقط به درآمد آگهی‌هایی که چاپ می‌کند متکی است. متأسفانه شرایط بحرانی اقتصاد کشور موجب کاهش میزان آگهی‌ها شده و به همین دلیل درآمد آگهی‌ها تکاپوی هزینه‌ها را نمی‌کند. بهای تک‌فروشی روزنامه را نیز با هدف کمک به فرهنگ کشور و برای آنکه اقشار متوسط و ضعیف نیز بتوانند روزنامه را خریداری کنند، بسیار پایین‌تر از هزینه‌ای که برای هر شماره می‌شود در نظر گرفتیم. علیرغم اینکه ما سهم خود برای کمک به فرهنگ کشور را از این طریق ادا می‌کنیم متأسفانه دولت، همت قابل ملاحظه‌ای برای توجه به بخش فرهنگ از خود نشان نمی‌دهد. در شرایط سخت اقتصادی کشور که روزنامه‌ها و بخش نشر در بدترین وضعیت تاریخ 40 سال گذشته قرار دارند، با کمال تأسف مسئولان کشور، برای بخش مطبوعات و نشر، کمکی که حتی در مقایسه با هزینه‌هایی که برای مربیان خارجی ورزش می‌شود قابل توجه باشد در نظر نگرفته‌اند. این، یعنی این بخش مهم فرهنگ کشور مورد غفلت مسئولان است و یا اصولاً اهمیتی برای آنان ندارد!
روزنامه مستقلی مانند روزنامه جمهوری اسلامی اگر دست از آرمان‌ها بردارد و راه کاسبی در پیش بگیرد می‌تواند در شرایط بسیار مساعدی به حیات خود ادامه بدهد ولی هیهات که ما قلم بفروشیم و دفاع از آرمان‌ها و اصول انقلابی و اسلامی را قربانی مطامع دنیائی این و آن کنیم. درست به همین دلیل است که به تحمل شرایط دشوار کنونی محکوم هستیم و البته به اینکه توانسته‌ایم حتی در چنین شرایط سختی نیز استقلال خود را حفظ کنیم و به‌هیچ‌وجه وامدار هیچ فرد و جریانی نباشیم، افتخار می‌کنیم.
در کنار این واقعیت که به اختصار توضیح دادیم لازم است به این نکته نیز اشاره‌ای داشته باشیم که مطبوعات کشور باید از نظر محتوی در سطحی بالاتر از آنچه امروز قرار دارند باشند ولی تحقق این هدف، ارتباط مستقیم با برخورداری از امکانات مادی دارد. مطبوعات کشور ما امروز به دلیل شرایط سخت اقتصادی از چنین امکاناتی برخوردار نیستند. واقعیت تلخی که باید همگان برآن واقف باشند اینست که حتی در دوران 8 ساله جنگ تحمیلی نیز مطبوعات دچار چنین وضعیت سخت اقتصادی نبودند. نکته تأمل‌برانگیز اینست که علیرغم چنین وضعیت دشواری و با اینکه جزئیات این مسائل را مسئولین می‌دانند و بارها به آنها منتقل شده، برای حل این مشکل قدمی برنمی‌دارند و مطبوعات را چنان به حال خود رها کرده‌اند که گوئی حتی به مرگ تدریجی آنها نیز راضی هستند!
آیا در یک نظام اسلامی، فرهنگ آنهم بخش پویای فرهنگ که مطبوعات و نشر است باید اینهمه مورد بی‌مهری مسئولان باشد؟!»
