آسیب ناشی از ادعاهای دولت ترامپ درباره تهدید احتمالی ایران از سوی خبرنگاران و برنامه های خبری تکرار شده است و این هدف آنها بوده است. بولتون و همکارانش می دانند که رسانه ها برای چند روز ادعای آنها را باور می کنند.
به گزارش جماران؛ تارنمای آمریکایی لوبلاگ ، اقدام رسانه های آمریکایی در پوشش دادن ادعاهای «جان بولتون» مشاور امنیت ملی آمریکا درباره به اصطلاح تهدیدهای ایران را شرم آور خواند و نوشت: این اقدام رسانه های (عمدتا طرفدار دولت آمریکا) یادآور روزهای قبل از آغاز جنگ عراق است.
لوبلاگ در گزارش روز شنبه خود به قلم «بِن آرمبروستر» مدیر روابط عمومی جنبش ضد جنگ «پیروزی بدون جنگ» و نویسنده سابق مسائل امنیتی در تارنمای آمریکایی «تینک پراگرس» نوشت: مقامات دولتی آمریکا، عوامل سیاسی، قانونگذاران و کارکنان آنها از همه طیف های سیاسی که علاقه خاصی به رسانه ها دارند، در طول تاریخ آمریکا از خبرنگارانی که اطلاع دقیقی از حقایق ندارند برای تهیه گزارش هایی استفاده کرده اند تا بدون این که ردپایی از خود برجای بگذارند، اطلاعاتی را به جامعه تزریق کنند.
این اتفاق تا اندازه زیادی در دولت «جورج بوش» رئیس جمهوری پیشین آمریکا رخ داد تا مردم آمریکا را نسبت به جنگ عراق قانع کند: این دولت گزارش های اطلاعاتی جعلی یا نامعتبری را درباره برنامه تسلیحات کشتار جمعی (که هرگز وجود نداشت) به خبرنگاران ارائه داد و رسانه ها آن را به عنوان حقایق و بدون بررسی دقیق و موشکافانه منتشر کردند.
با وجود درس هایی که از چنین شکست بزرگی تجربه کرده ایم این امر بار دیگر در تلاش دولت «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری کنونی در به راه انداختن جنگ با ایران تکرار می شود.
در یکی از مشهورترین رویدادها در ماه های منتهی به جنگ عراق، «دیک چنی» معاون رئیس جمهوروقت در مصاحبه با برنامه «میت دِ پرس» شبکه خبری ان بی سی مدعی شده بود: «صدام حسین» (رئیس جمهور مخلوع عراق» تلاش می کند از طریق «شبکه های خرید غیرقانونی خود به تجهیزات لازم برای غنی سازی اورانیوم مورد نیاز برای تولید بمب... به ویژه تیوپ های آلومینیوم دست یابد.»
چنی گفته بود که این اظهارات او ارائه اطلاعات طبقه بندی شده نیست و این حقیقت ادعایی است که در روزنامه نیویورک تایمز مطرح شده است. گزارش این روزنامه ، کار را برای «کاندولیزا رایس» مشاور امنیت ملی وقت آمریکا برای بیان این جمله او آسان کرد که «ما نمی خواهیم دود سلاح ها به ابر قارچ گونه تبدیل شود.» (منظور از ابر قارچ گونه دود قارچی شکل ناشی از انفجار هسته ای است)
مقامات دولت بوش عمدا اطلاعاتی را به خبرنگار این روزنامه «جودیت میلر» درز می دادند و او به همکارش «مایکل گوردن» گزارش هایی را درباره تلاش صدام برای ساخت بمب های هسته ای به نگارش در می آورد.
نیویورک تایمز بعدها با عقب نشینی از این اقدامات خود اعلام کرد در داخل دچار اختلافاتی درباره کاربرد تیوپ های آلومینیوم شده (و حقیقت این است که بعدها معلوم شد که آنها برای ساخت سلاح های هسته ای ساخته نشده بودند)
ما این هفته شاهد نمایش مشابهی البته در مقیاسی کوچکتر بودیم. این اتفاق بعد از آن رخ داد که بولتون بیانیه نامتعارفی را عصر روز یکشنبه منتشر و اعلام کرد که آمریکا یک ناو و بمب افکن را به خاورمیانه اعزام کرده تا با تهدیدهای نامشخص ایران مقابله کند.
رسانه های اصلی وابسته به دولت آمریکا بدون هیچ شک وشبهه ای درباره این بیانیه از سوی کسی که تقریبا در دو دهه گذشته در راه انداختن جنگ با ایران سابقه داشته و از سوی دولتی که در دو سال گذشته اقدام مشابهی را بکاربسته است، به عنوان یک ابزار روابط عمومی دولت عمل کردند و به سادگی و بدون مداقه و بررسی بیانیه بولتون را تکرار کردند.
برای مثال سی ان ان روز بعد از صدور این بیانیه تیتر زد: «آمریکا در واکنش به اقدامات «مشکل آفرین» ایران بمب افکن و ناو خود را به منطقه اعزام کرده است»
این گزارش عمدتا ادعاهای دولت آمریکا را درباره تهدیدهای فرضی ایران تکرار می کرد و فقط در پاراگراف بیست وچهارم بود که اشاره کرد چنین اعزام هایی «عادی» هستند. و همان طور که در بیانیه بولتون اشاره شده بود گروه ضربت ناو لینکولن تاکنون به منطقه تحت حوزه اختیارات سنتکام اعزام شده است.
سی ان ان این سوال را نپرسید که اگر واقعا گروه لینکولن قبلا هم اعزام شده بود، آیا بولتون- که تمایل خود برای جنگ با ایران را پنهان نکرده است- واقعا با اشاره به این مساله از یک موضوع عادی برای تحریک ایران به جنگ استفاده نکرده است؟
درباره خود گزارش امنیتی که ادعا شد درباره تهدید ایران داده شده نیز جای سوال است: آیا این گزارش درست بود؟ آیا جان بولتون که در سوء استفاده از چنین اطلاعاتی در خدمت اهداف سیاسی خود سابقه دارد به روشی غیرمسئولانه و غیر اخلاقی با حقایق برخورد نمی کند؟
در این زمینه نیز خبرنگاران آمریکایی فقط ادعاهای ترامپ را درباره تهدید ایران تکرار کردند. برای مثال «باربارا استار» خبرنگار سی ان ان روز بعد از این ادعا توئیت کرد که نیروهای ایرانی و گروه های نیابتی آنها نیروهای آمریکایی را درعراق و سوریه و در دریا هدف قرار گرفته اند.
اما در نهایت معلوم شد چنین ادعایی غلط یا در بهترین حالت گمراه کننده است. گزارش هایی که بعدا منتشر شد نشان داد که گزارشی که بولتون بر اساس آن ادعای خود علیه ایران را مطرح کرده است «نامشخص» بوده و دیگر گزارش های رسانه ها به اظهارات مقام های آمریکایی که نامشان فاش نشد، اشاره کردند و به نقل ازآنها از «آمادگی احتمالی» برای مقابله با (به اصطلاح)تهدید ایران نوشتند و درعین حال اشاره کردند که «انتظار حمله قریب الوقوعی از سوی ایران نمی رود».
بنابراین و به عبارت دیگر توجیهی قطعی، مشخص و جدی درباره اعزام ناو و بمب افکن آمریکایی به منطقه خاورمیانه وجود نداشت.
سپس باربارا استار (که مانند بسیاری دیگر از خبرنگاران) بار دیگر فریب خورده بود بر اساس گزارش منابع ناشناس نوشت؛ گزارش های اطلاعاتی نشان می دهد که ایران احتمالا موشک های بالستیک کوتاه بُرد خود را بر روی قایق هایی در خلیج فارس منتقل کرده و این امر یکی از دلایل اصلی اعزام نظامی آمریکا به منطقه است.
شبکه ان بی سی متعاقب آن، این گزارش را کم اهمیت نشان داد و به ادعاهای مشابه مقام های آمریکایی در گذشته اشاره کرد.
اما ان بی سی همچنین در تکرار ادعاهای مقامات ناشناس مقصر است چرا که این مقامات تاکید داشتند که دلیل اصلی افزایش حضور نظامی آمریکا در منطقه دعوت مقامات ایرانی برای فعال سازی و بیدار کردن نیروهای نیابتی ایران در عراق بوده است.
اما آیا چنین (به اصطلاح) تهدیدی به چنین واکنش نظامی ای نیاز دارد؟ آیا این امکان وجود ندارد که اقدامات دولت ترامپ در به اصطلاح وارد کردن «حداکثر فشار» بر ایران و افزایش تهدیدهایی همچون قرار دادن نام سپاه در فهرست تروریستی باعث شده باشد که ایران هوشیارتر عمل کند؟
نویسنده لوبلاگ نتیجه گرفت به طور معمول چنین اطلاعات امنیتی اغراق آمیز هستند و روزنامه دیلی بیست در گزارشی به نقل از چندین منبع آگاه از وضعیت کنونی در دولت امریکا نوشت: بولتون و ترامپ درباره اطلاعات امنیتی مربوط به ایران اغراق می کنند و این تهدید را بیش از حد واقعی جلوه می دهند.
آسیب ناشی از ادعاهای دولت ترامپ درباره تهدید احتمالی ایران از سوی خبرنگاران و برنامه های خبری تکرار شده است و این هدف آنها بوده است. بولتون و همکارانش می دانند که رسانه ها برای چند روز ادعای آنها را باور می کنند و بنابر یک جمله مشهور «دروغ دور دنیا را می زند (و به جای اول خود باز می گردد) در حالی که حقیقت هنوز مشغول پوشیدن کفش هایش است»، تا وقتی حقیقت روشن شود، روایت های غلط آنها درباره تهدید ایران به سراسرجهان گسترش یافته است.
