آیت الله مسعودی خمینی گفت: حاج آقا مصطفی در عراق امور بیت امام را سامان می داد و حاج احمد آقا در ایران. وقتی امام به پاریس رفت و از آنجا به قم برگشت، تنها کسی که در تمام امور حضور داشت، حاج احمد آقا بود. ایشان با جامعه مدرسین و شخصیت های مبارز دیگر ارتباط تنگاتنگی داشت و منویات امام را به سمع افراد می رساند. ایشان از نظر مدیریتی بسیار توانا بود.
به گزارش جماران؛ نشریه حریم امام نوشت: آیت الله علی اکبر مسعودی خمینی از قدیمی ترین افرادی است که از ابتدا در بیت امام در قم رفت و آمد داشته و خاطرات فراوانی از این بیت شریف و از همراهی با امام دارد. ایشان در این گفت وگو به تشریح رابطه متقابل مرحوم حاج احمد آقا با حضرت امام پرداخت.
به طور کلی برای ما بفرمایید که فرزندان حضرت امام چه خصوصیاتی داشتند و آیا در امور بیت ایشان خودسرانه دخالت می کردند یا خیر؟
حضرت امام خمینی (ره) دو فرزند پسر داشت: اولی حاج آقا مصطفی و دومی حاج احمد آقا. حضرت امام تا زمانی که در قید حیات بود، به تمام معنا کسی حق دخالت در امور بیتشان نداشت؛ نه مرحوم حاج آقا مصطفی و نه مرحوم حاج احمد آقا. امام به طور کلی یک یا دو خادم در خانه داشت که کارهای منزل را انجام می دادند و حاج آقا مصطفی خمینی و حاج احمد آقا دنبال درس و بحث خودشان بودند. یادم می آید یک روز از در منزل امام در باغ قلعه می گذشتم و امام بیرون آمد. با ایشان آشنا بودم و یک مسیری را همراهشان رفتم. در حین راه رفتن، متوجه شدم که حاج احمد آقا جلوتر دارد راه می رود. حاج احمد آقا، متوجه شد که پدرش از منزل بیرون آمده است. سر جاده ایستاد تا امام از کنارش رد بشود. به ما سلام کرد و پشت سر ما راه رفت. این رفتار حاج احمد آقا برای من سالها درس آموز شد. حاج احمد آقا در آن موقع جوان وارسته و ورزشکاری بود. همان وقت ایشان برندۀ مسابقات ورزشی شده و مدال کسب کرده بود. رفتارش خیلی مؤدبانه بود. تا متوجه شد امام از منزلش بیرون آمده و دارد همان مسیر را می آید، کنار ایستاد تا امام از کنارش رد بشود و سلامی به ایشان کند و پشت سرش حرکت نماید. من متوجه شدم که تربیت صحیح در منزل به چه معنا است.
امام به فرزندانش از همان ابتدای جوانی می فرمود که تکلیف خودتان را از الان روشن کنید و بر همان مسیر حرکت کنید. به حاج آقا مصطفی فرموده بود: «اگر می خواهی طلبه باشی، باید به تمام معنا در این وادی قرار بگیری. به نحوی که زندگی طلبگی داشته باشی. در امور بیت هم دخالتی نداشته باشی. »
فعالیت های سیاسی حاج آقا مصطفی و حاج احمد آقا و همراهی آنان با نهضت حضرت امام از چه تاریخی آغاز شد؟
وقتی امام به نجف تبعید شد، حاج آقا مصطفی تا زمانی که در قید حیات بود، کارهای ایشان را انجام می داد. تا قبل از آن هم وقتی امام را دستگیر کردند و به تهران بردند، حاج آقا مصطفی با عده ای از علما در صحن حضرت معصومه سلام الله علیها حضور یافت. از آن تاریخ به بعد، حاج آقا مصطفی در جریان امور بیت امام و رفت و آمدها حضور داشت و کارها را با اذن امام پیش می برد. با این حال حاج احمد آقا هنوز چندان در صحنه حضور نداشت. امام حدوداً چهارده سال در نجف در تبعید به سر می برد. در طول این مدت حاج آقا مصطفی کارهای مربوط به بیت مرجعیت امام را سامان می داد؛ اما دخالتی در امور سیاسی ایشان نمی کرد. حاج احمد آقا هم در قم بود. من و آقای شرعی نامه ها و اعلامیه های امام را که در نجف نوشته می شد، چاپ و تکثیر می کردیم و حاج احمد آقا از آن تاریخ به بعد، فعالیتهای خودش را آغاز کرد. اما تا قبل از آن، هیچ گونه دخالتی در امور نداشت. گاهی نوارهای سخنرانی امام به دست ما می رسید و ما آنها را تکثیر می کردیم و به دست افراد می رساندیم. حاج احمد آقا از اینجا به بعد در جریان امور بود و با ما همکاری می کرد. در واقع حاج آقا مصطفی در عراق امور بیت امام را سامان می داد و حاج احمد آقا در ایران. وقتی امام به پاریس رفت و از آنجا به قم برگشت، تنها کسی که در تمام امور حضور داشت، حاج احمد آقا بود. ایشان با جامعه مدرسین و شخصیت های مبارز دیگر ارتباط تنگاتنگی داشت و منویات امام را به سمع افراد می رساند. ایشان از نظر مدیریتی بسیار توانا بود.
تا وقتی که امام در قید حیات بود، حاج احمد آقا مثل پروانه دور ایشان می گشت و مسائل را حل و فصل می کرد؛ مرحوم حاج آقا مصطفی هم همین طور. خدا حاج آقا مصطفی را رحمت کند. هنوز کسی از علت اصلی فوت ایشان اطلاعی ندارد و نمی دانم چرا پس از فوتش، کسی این قضیه را دنبال نکرد تا معلوم بشود آیا شهید شده یا به طور طبیعی فوت کرده است.
حاج احمد آقا در جماران هم هر چه امام می گفت، انجام می داد. هر کسی که می گوید حاج احمد آقا در کارهای امام دخالت می کرد، قطعاً بیربط می گوید. اگر امام یک کلمه میگفت، ایشان یک واو هم به آن اضافه نمیکرد. عین همان جملات را به سمع دیگران می رساند. تمام کارهای بین امام و حاج احمد آقا معلوم بود و سر سوزنی کم و زیاد نداشت. حتی نسبت به قضیۀ آیت الله منتظری هیچ گونه دخالت شخصی خلاف نظر امام نداشت. این خصوصیت حاج احمد آقا هم زبانزد بود. همه می گفتند همانطور که حاج احمد آقا در قم هیچ گونه دخالت شخصی در امور بیت بدون اذن امام نداشت، وقتی بزرگ و آقا شد هم هیچ گونه دخالتی بدون اذن امام نداشت.
