به گزارش جماران؛ حجت الاسلام و المسلمین مجید انصاری، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، در صفحه نخست شماره امروز روزنامه ایران نوشت:
«روزهای پایانی اسفندماه همه ساله یادآور نام و خاطره دو شخصیت بزرگ و اثرگذار در تاریخ معاصر ایران و همچنین کانون رفیع رهبری انقلاب اسلامی است. مرحوم حجت‌الاسلام حاج سید احمد آقا خمینی که اگر تحت‌الشعاع شخصیت عظیم حضرت امام نبود بدون تردید در ردیف رجال نامدار و بسیار تأثیرگذار تاریخ ایران شناخته می‌شد. اما قرار گرفتن در کنار امام تا حدود زیادی باعث شد فروغ چهره واقعی او به چشم نیاید. ایشان بعد از تبعید امام به ترکیه و سپس عراق وظیفه دشوار روشن نگه داشتن بیت امام در قم و برقراری ارتباط حلقه مبارزان از داخل با کانون رهبری در عراق را عهده دار بود و به خوبی توانست از انجام این مسئولیت سربلند بیرون آید. در نهایت با پیوستن به پدر و برادر بزرگوارشان در عراق به ایفای نقش بیشتر در مسیر انقلاب پرداخت. اما با شهادت آیت الله مصطفی خمینی یکباره بار سنگین اداره بیت امام در نجف با وجود دشواری‌ها و محدودیت‌های بسیار به عهده ایشان افتاد. همزمانی این حادثه با اوج گرفتن دامنه انقلاب در ایران و سپس اخراج امام از عراق و هجرت به پاریس نقش مرحوم حاج احمد آقا را دوچندان کرد. زیرا با استقرار امام در نوفل لوشاتو و توجهات جهانی به این نقطه و ضرورت ساماندهی ارتباطات منظم و شبانه روزی با خبرنگاران و تنظیم مصاحبه‌ها و سخنرانی‌های امام، مراجعه کنندگان به امام از اقصی نقاط جهان و بخصوص ایران برای مشورت گرفتن از یکسو و انتقال پیام‌ها و رهنمودهای امام به انقلابیون داخل جهت هدایت انقلاب کاری فوق‌العاده ظریف و سنگین بود که با نهایت امانتداری از سوی آن مرحوم به انجام رسید.
در ادامه زمان پرواز آزادی از پاریس به تهران فرا رسید و با حضور امام در کشور و پیروزی انقلاب صفحات دیگری از فداکاری و مدیریت هوشمندانه حاج احمد آقا به نمایش درآمد. در روزهای دشوار سال‌های ابتدایی انقلاب برای استقرار نظام نوپا و مقابله با تهدیدها و توطئه‌های عناصر مزدور و تجزیه طلب و همزمان آغاز جنگ تحمیلی و مقابله با تهاجمی که با انگیزه تجزیه ایران صورت گرفت، مسئولیت‌های جدیدی متوجه حاج احمدآقا شد به گونه‌ای که تلاش شبانه روزی یک مجموعه بزرگ هم برای آن کافی نبود اما با کمال شگفتی شاهد بودیم فراست و مدیریت قوی و مهمتر از همه عشق او به انقلاب، مردم و تاریخ ایران موجب شد در نهایت فداکاری خود را برای هر مشکلی آماده کند. از یک طرف برای برقراری ارتباط مشتاقان با امام و تنظیم برنامه ملاقات‌های مسئولان با امام و ساماندهی نظام اطلاع رسانی دقیق و امانتدارانه و از سویی دیگر انتقال اخبار واقعی کشور به امام به‌خوبی صورت گرفت. همه جریان‌ها، مسئولان و قشرهای مختلف مردم به نوعی امکان دسترسی به رهبر انقلاب را داشتند و مهمتر از همه به طور مداوم ارتباط امام با فرماندهان دفاع مقدس برقرار بود به گونه‌ای که هیچ آسیبی از این ناحیه متوجه مدیریت جنگ نشد. در این راستا آنچه نقطه برجسته مدیریتی حضرت امام و حاج احمد آقا است اینکه ایشان توانستند همه این اقدامات مهم را با دفتر کوچک و پرسنلی در حدود انگشتان دو دست برنامه‌ریزی کنند که دولت در دولت تشکیل نشود. ایشان مطلقاً از وارد شدن و دخالت دفتر در امور سایر قوا بخصوص دولت جلوگیری می‌کرد چرا که در چنان شرایطی مدیریت دوگانه شکل می‌گرفت و روند اجرایی کشور و جنگ را دچار اخلال می‌کرد. البته پرواضح است که نقش سیاستگذاری و هدایت کلان امور کشور و فرماندهی عالی جنگ از سوی امام اعمال و از طریق قوا و نهادهای مختلف عملیاتی می‌شد. مرحوم احمد آقا هم به عنوان مشاوری مطلع و با کیاست در امور مختلف امام و مسئولان عالی رتبه نظام را یاری می‌داد. ایشان همچنین نهایت وسواس را در حفظ امانت برای انتقال پیام‌های امام و بالعکس مصروف داشتند به گونه ای که حتی اگر کلمه‌ای در سخنان امام نیازمند ویراستاری بود بدون اذن ایشان ویرایش نمی کردند که امام هم این را مکتوب شهادت داده‌اند. به هر روی برخی جریان‌های سیاسی ممکن بود نسبت به دیدگاه‌های امام زاویه داشته و حاج احمد آقا را مورد اتهام قرار دهند. ایشان خود را سپر دفاع امام کرده بود. ناملایمات را تحمل کرد چون فانی در انقلاب و امام و مردم بود. به لحاظ زندگی شخصی هم به دنبال عنوان و مقام و مطرح شدن نبود، زندگی ساده و درویشانه‌ای داشتند و همین زندگی را بعد از ارتحال امام هم ادامه داد.
ایشان با آن جایگاه فکری و علمی و سیاسی که داشتند از هر گونه خدمت به پدر بزرگوارشان دریغ نداشتند. بعد از ایجاد مشکل قلبی که برای امام پیش آمد و زمینه‌ساز عزیمت ایشان به تهران شد ساماندهی مراقبت‌های پزشکی بر عهده ایشان بود. مسأله مهم دیگر امنیت دفتر امام بود، آن‌هم در شرایطی که منافقان توانسته بودند در بسیاری از نهادها نفوذ کنند و فجایعی همچون انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی و نخست وزیری را رقم بزنند. یکی از این نفوذی‌ها حتی قصد انتقال یک بمب به دفتر امام را هم داشت که با درایت دفتر و حاج احمد آقا ناکام ماند. بنابراین از هر زاویه‌ای که نگاه کنیم می‌بینیم ایشان در دفاع از امام، انقلاب و حقوق مردم از هیچ تلاشی دریغ نداشتند. با کمال تأسف عمر ایشان کوتاه بود و در زمانه‌ای که خیلی به وجودشان نیاز داشتیم رحلت کردند. در این روزها هم به جد جالی خالی ایشان محسوس است.ذکر شخصیت و نقش مادر بزرگوار ایشان یعنی مرحومه «خدیجه ثقفی» همسر امام در حوصله این نوشتار کوتاه نیست اما اجمالاً باید گفت همسر مکرمه امام در دوران سخت زندگی امام، ایفاگر نقش مهمی شدند. بانوی تحصیلکرده، ادیب و از خاندان بزرگ، خدیجه‌وار پشت پا زد به زندگی مرفه و زندگی ابوذرگونه امام را ترجیح داد. با سختی‌ها ساختند و محور آرامش امام بودند.نقش ایشان در انقلاب اسلامی و در کنار امام همچنان نقش خدیجه کبری در کنار پیامبر( ص) بود. در حقیقت حاج احمد آقا «اسماعیل» انقلاب و همسر امام خدیجه انقلاب بودند در کنار رهبری پیامبرگونه امام. جا دارد مردم قدرشناس ایران به یاد بیت رفیع امام باشند چرا که این قدرشناسی از خاندانی است که هستی خود را فدای ملت ایران کرد. خوشبختانه چراغ این خاندان روشن است بخصوص که فرزند فاضل و مجتهد ایشان سید حسن آقای خمینی که راه جد بزرگوار و پدر و عموی شهید خود را برای دفاع از انقلاب و خدمت به مردم ایران ادامه می‌دهند و کرسی درس ایشان گرمابخش محافل علمی در حوزه علمیه قم و وفاداران به امام و انقلاب اسلامی است. اگر چه در کنار خدمت به مردم و نظام، مثل گذشته در معرض تیرهای بدخواهان است. ولی مطمئن هستیم نام، یاد و راه امام چراغ راه ملت ایران خواهد بود چنانکه رهبر معظم انقلاب هم فرموده‌اند این انقلاب بدون نام امام شناخته شده نیست و راه و مکتب ما راه و مکتب امام است.»
