آیت الله العظمی جوادی آملی خاطرنشان کرد: جریان غدیر نظیر جریان ﴿أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ﴾ یک صحنه محققانه و عالمانه دقیق است. آنگاه بعضی انکار کردند، بعضی انکار نکردند، مثل همین مؤمنیناند که در آن صحنه ﴿أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ﴾، ﴿قَالُوا بَلَی﴾ گفتند، بعد کفر، یا نفاق، یا شرک، یا الحاد ورزیدند. وگرنه آن صحنه، صحنه انکار شدنی نبود. بعد از جریان غدیر هم همین طور است صحنه، صحنه انکار و امثال ذلک نبود.
به گزارش جماران؛ حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی جریان غدیر را شبیه جریان توحید(الست) دانست و گفت: جریان غدیر نظیر جریان ﴿أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ﴾ یک صحنه محققانه و عالمانه دقیق است.
این مرجع تقلید شیعیان در جلسه درس اخلاق خود که همزمان با روز عید غدیرخم در محل حسینیه احمدآباد شهرستان دماوند برگزار شد، با تبریک فرارسیدن عید سعید غدیر، اظهار داشتن: جریان غدیر خم یک امر توقیفی مسلّم است؛ پیامبر خلیفه خداست و خلیفه کار مستخلف عنه را انجام میدهد، روی این مبنا وجود مبارک رسول گرامی درباره امیرمؤمنان(علیهما السلام) مکرّر مسئله نصب ولایت و امامت و خلافت آن حضرت را بازگو کرد. از آغاز نبوت و رسالت این مساله مطرح بود، تا اواخر عمر مبارک حضرت.
او ادامه داد: اما ابتکاری که رسول گرامی(ع) انجام داد این بود که آن جریان بینالمللی نصب ولایت را در یک زمان خاص و مکان مخصوص انجام داد، تا احدی نتواند آن را انکار کند. خدا این کار را درباره توحید خودش نیز کرد، یعنی در یک صحنهای که احدی نتواند انکار کند یعنی جریان ﴿أَلَسْتُ﴾ توحید خود را بیان کرد. لذا می بینید عبارتها، لفظها و خصوصیتها، میان جریان ﴿أَلَسْتُ﴾ و جریان غدیر همه شبیهاند.
آیت الله جوادی آملی تصریح کرد: خدای سبحان در سوره مبارکه «اعراف» صحنه ﴿أَلَسْتُ﴾ را مطرح کرد، خدا از اولین تا آخرین انسان را در یک مشهد و محضر، شاهد و حاضر کرد، در آن صحنه ذات اقدس الهی فرمود: ﴿أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ﴾، آیا من خدای شما هستم؟ در آنجا جایی برای شک نبود تا کسی تأمل کند، چون دومی در کار نبود، لذا همه گفتند ﴿قَالُوا بَلَی﴾؛ تو رب هستی و ما مربوب هستیم. در جریان غدیر نیز رسول خدا از آن جهت که خلیفه خداست و خلیفه کار مستخلف عنه یا نمونه کار او را انجام میدهد، اولین و آخرین مکلفینی که ممکن بود در مکه حضور پیدا کنند همه را دعوت کرد، در این زیارت نورانی امام هادی(ع) که مخصوص روز غدیر است وجود مبارک حضرت هادی(ع) به حضرت امیر(ع) خطاب میکند که در یک سرزمین سوزان پیغمبر همه را جمع کرد. در آن سهراهی که عدهای به حجاز میآمدند، عدهای به عراق و عدهای به مصر، در آن سهراهی وقتی که هنوز متفرق نشده بودند همه را جمع کرد و سخنرانی کرد، کاری که خدا در جریان اقرارگیری بر توحید آن کار را انجام داد، رسول گرامی(علیه و علی آله آلاف التحیه و الثناء) نیز در اقرارگیری به رسالت و خاتمیت خود آن کار را انجام داد، در حضور اولین و آخرین زائران حج خطبهای خواند و فرمود: «أَلَسْتُ أَوْلَی مِنْکُمْ بِأَنْفُسِکُم»، خدا فرمود: ﴿أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ﴾ همه گفتند: ﴿بَلَی﴾. رسولش گفت: «أَلَسْتُ أَوْلَی مِنْکُمْ بِأَنْفُسِکُم»، همه گفتند: بلی. این نقشه را ذات اقدس الهی ترسیم میکند. آیا من پیامبر نیستم؟ همه گفتند بله. آنگاه دست مبارک حضرت امیر(ع) را گرفت و فرمود هر که را من پیامبرم، این علی(ع)، مولای اوست! در نتیجه دیگر احدی نمیتواند این مساله را انکار کند.
او خاطرنشان کرد: جریان غدیر نظیر جریان ﴿أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ﴾ یک صحنه محققانه و عالمانه دقیق است. آنگاه بعضی انکار کردند، بعضی انکار نکردند، مثل همین مؤمنیناند که در آن صحنه ﴿أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ﴾، ﴿قَالُوا بَلَی﴾ گفتند، بعد کفر، یا نفاق، یا شرک، یا الحاد ورزیدند. وگرنه آن صحنه، صحنه انکار شدنی نبود. بعد از جریان غدیر هم همین طور است صحنه، صحنه انکار و امثال ذلک نبود.
این مرجع تقلید شیعیان اذعان داشت: در همین زیارت نورانی مخصوص روز عید غدیر، امام هادی(سلام الله علیه) فرمود در هیچ صحنهای خدا برای تو ای علی(ع) امیر قرار نداد، فرمود: «فما امر احدا علیک» هیچ کسی را امیر بر تو قرار نداد، تو «امیر الامراء» هستی. در یکی از صحنههای جنگ، دست راست مبارک حضرت امیر(ع) آسیب دید و پرچم از دست ایشان افتاد، یک عده رفتند پرچم را بگیرند حضرت رسول فرمود: «فَضَعُوهُ فِی یدِهِ الشِّمَال»؛ «فان شماله خَیر من أیمانکم»؛ فرمود گرچه دست راست علی(ع) آسیب دید ولی پرچم را به دست چپ او بگذارید، دست چپ علی(ع) از تمام دستهای راست بالاتر است!